Była w tym człowieku tajemnica, tajemnica, którą chciał wyjaśnić. Ale w gruncie rzeczy jest tylko tajemnica biedy, która ludziom odbiera imię i przeszłość.
Człowiek nie potrafi ani cierpieć, ani być długo szczęśliwym. Nie jest więc zdolny do niczego co się liczy.
Choroba jest klasztorem, który ma swoją regułę, swoją ascezę, swoje cisze i swoje natchnienia.
Człowiek to jedyne stworzenie, które stara się być kimś innym.
Przyjaciele nie są zainteresowani burzami, jakie przeżywasz, ale chętnie korzystają z twego okrętu.
Samotność łączy tych, których zbiorowisko rozdziela.
W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę.
Ludzie umierają i nie są szczęśliwi.
Gdy się zobaczyło tylko piękno szczęścia na twarzy ukochanej osoby, wiadomo już, że dla człowieka nie może być innego powołania, jak wzbudzanie tego światła na twarzach otaczających nas ludzi.
Była w tym człowieku tajemnica, tajemnica, którą chciał wyjaśnić. Ale w gruncie rzeczy jest tylko tajemnica biedy, która ludziom odbiera imię i przeszłość.
Człowiek nie potrafi ani cierpieć, ani być długo szczęśliwym. Nie jest więc zdolny do niczego co się liczy.
Choroba jest klasztorem, który ma swoją regułę, swoją ascezę, swoje cisze i swoje natchnienia.
Człowiek to jedyne stworzenie, które stara się być kimś innym.
Przyjaciele nie są zainteresowani burzami, jakie przeżywasz, ale chętnie korzystają z twego okrętu.
Samotność łączy tych, których zbiorowisko rozdziela.
W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę.
Ludzie umierają i nie są szczęśliwi.
Gdy się zobaczyło tylko piękno szczęścia na twarzy ukochanej osoby, wiadomo już, że dla człowieka nie może być innego powołania, jak wzbudzanie tego światła na twarzach otaczających nas ludzi.
Ten świat jest absurdem.
Być wolnym, to moc nie kłamać.