Question

Wyobraz sobie,że jesteś przechodniem oglądającym jarmarczne stoisko.Napisz opowiadanie z dialogiem pt: "Na jarmarku".

Answer 1

Na jarmarku.
W niedzielę wielkie święto parafialne - odpust św. Jakuba no i wielki jarmark. Czas na który czekają wszystkie dzieci z naszej okolicy.
Wybrałem się tam wraz z rodzicami i z bratem. Ludzi jak zwykle bardzo dużo, zarówno kupujących jak i sprzedających. Uwielbiam ten przepych i tłok, zapach cukrowej waty i odgłosy strzelających korkowców.
- Tomek! Zobacz, tu są kolorowe miody! - zawołał mój brat. |Podeszliśmy razem do straganu, a tam miody białe, żółte, brązowe, kilkukolorowe. Najbardziej spodobał mi się taki w słoiku biało-żółty.
- Z czego ten miód? - zapytałem sprzedawcę.
- Aa, widzisz, to jest miód rzepakowy i akacjowy, bardzo dobry. - odpowiedział właściciel stoiska.
- A ile kosztuje taki słoik? - zapytałem.
- 20 złotych, naprawdę warto. - rzekł.
- To ja poproszę dwa. - powiedziałem, zapłaciłwm i poszedłem dalej, oglądać stragany.
Do domu wróciliśmy po jakichś czterech godzinach. Trochę już nogi mnie bolały, ale nie żałuję. Za rok znów się tam wybiorę.

Answer 2

"Na jarmarku"

W poniedziałkowy poranek jak zwykle udałem się na pobliski jarmark, by obejrzeć stragany. Potrzebowałem też nowych butów, więc z uwagą przyglądałem się towarom.W pewnej chwili zauważyłem, jak mały chłopiec wyciąga portfel z torebki starszej kobiety. Skierowałem kroki w jego stronę, lecz malec mnie spostrzegł i zaczął uciekać. Ruszyłem za nim biegiem. Okradziona staruszka krzyczała:
-Złap go młodzieńcze, złap! To moje ostatnie pieniądze!
Potrącając przechodniów pędziłem za złodziejem.Minęliśmy targ i znaleźliśmy się w parku. Chłopiec nagle potknął się o krawężnik i upadł, raniąc sobie kolana. Złapałem go za rękę, by uniemożliwić mu dalszą ucieczkę.
-Puść mnie!-krzyczał malec-ja nie chciałem ukraść, puść!
Rozluźniłem uścisk i spojrzałem na jego zakrwawione nogi.
-Dobrze, nic się nie stało-powiedziałem spokojnie-ale musimy te pieniądze oddać.Dlaczego je ukradłeś?-zapytałem po chwili.
-Bo...bo ja chciałem mieć nowy rower. Wszyscy w klasie mają, a ja nie, bo mama nie ma pieniędzy-odpowiedział chłopiec i ponownie zalał się łzami.
-Chodź,zaprowadzę cię do domu, opatrzymy twoje kolana-zaproponowałem.Po chwili już naklejałem plastry na małe nóżki. Poznałem chłopca-miał na imię Paweł. Wytłumaczyłem mu, że nie jest ważne, jakie ma się zabawki, tylko to, co ma się w sercu. A kradzieżą stanu serca nie poprawił.Oddaliśmy też pieniądze kobiecie-była to moja sąsiadka. Kupiłem Pawłowi skarbonkę, by mógł tam wrzucać swoje oszczędności. A niedługo po tym, widziałem jak szalał z kolegami na nowym rowerze-i najważniejsze, że sam na niego zarobił pomagając starszym ludziom w porządkach i robieniu zakupów.