Question

Wyobraź sobie że idziesz przez park i spotykasz Panią Jesień. Napisz opowiadanie o tym spotkaniu weź pod uwagę opis krajobrazu jesienią wyglą Pani Jesieni oraz dialog z nią.Z góry dziękuję :D

Answer 1

W końcu jesień nadeszła. Większości kojarzy się z pluchą, deszczem, szarością. Bo w sumie nie ma już pięknej, złotej jesieni. Z kolorowymi liśćmi, jeszcze ciepłym słońcem i ścieżką przysypaną złoto-brązową płachtą. Marzę o takiej, bo bardzo lubię jesień. W parkach nie ma tylu osób, jest cicho i można sobie w spokoju pomyśleć i zastanowić się nad czymkolwiek. Spacerowałam sobie właśnie po parku, wśród brudnych kałuż w ciszy, gdzie nawet ptak ani razu nie zaćwierka. Smutno mi, przygnębia mnie ta szarość dnia, to, że dzień staje się coraz to krótszy i wkrótce będzie już o 16 ciemno.

Już chciałam wracać do domu, gdy coś głośno zaszurało za moimi plecami. Odwróciłam się gwałtownie i zobaczyłam jakby małą trąbę powietrzną, tylko, że była w ciepłych, kolorowych i radosnych barwach. Po chwili wirowania, z trąby wyszła postać w pomarańczowej sukni rozlewającej się po brudnym chodniku. Miała blond długie, kręcone włosy, a w nich tu i ówdzie powpinane liście klonu i dębu, a na twarzy szeroki uśmiech.

Podeszła do mnie powoli i dostojnie, cały czas się uśmiechając.

- Witaj. Jestem Panią Jesieni. Jesteś Aleksandra, tak? - Zapytała, a od niej biło ciepło.

- Tak, ale... - jąkałam się - jak to możliwe, że spotykam Jesień. Czy to obraz mojej chorej wyobraźni? - przeraziłam się.

- Nie, naprawdę istnieje. Przyszłam zrobić tu coś z tą okropną pogodą. Twoje wyobrażenie jesieni dało mi dużo do myślenia. Rzeczywiście, nie tak powinna wyglądać jesień. Nie powinna zniechęcać do siebie ludzi i sprawiać, że zaszywają się w domach. - Powiedziała, po czym wyjęła patyk na którym siedziała ognista wiewiórka. Zamachnęła nią kilka razy, a świat zaczął jakby wirować. Obraz rozmazał mi się przed oczami, a gdy w końcu odzyskałam mój wzrok w pełnej postaci, zobaczyłam to, o czym zawsze marzyłam. Na chodniku rozlewała się piękna szeleszcząca wykładzina z kolorowych liści. Park tętnił życiem, tu wiewiórka, tam ptaszek. Było pięknie, tak jak zawsze sobie wyobrażałam.

- Ale, jak Ty to zrobiłaś? - Byłam po prostu w szoku.

- Ludzie nie mają pojęcia o istnieniu nas, Pań pór roku. A wiedz, że żywioły mogą więcej niż nie jeden sobie wyobraża. - I zniknęła.

Nie wiem, czy to mi się śniło, czy było to prawdą. Wiem tylko, że jesień jest teraz taka, jak powinna.

Answer 2

Pewnego dnia postanowiłem że pujde się przejść do parku gdy już doszłem na miejsce zaczoło padać ale miałem kurtke przeciw-deszczową i postanowiłem nie rezygnować ze spaceru po parku. Spaceruje, spaceruje aż tu nagle soptykam spotykam panią jesień wyglądala jak anioł. Miala korone na głowie i ogromny czerwony płaszcz. Zapytałem się jej:

- Czy to sen?

ona odpowiedziła

-To nie jest sen jestem prawdziwa.

-To co tu pani robi.

-Myśle jaką bu tu pogode na jutro zrobić.

Doradziłem żeby była ładna i poszłem do dzisiejszego dnia nie moge o tym zapomnieć.