Pierwszą maszynę parową zbudował T. Newcomen już w 1705 roku, ale dopiero w początkach XIX wieku zaczęła ona odgrywać znaczną rolę w przemyśle. Zastosowanie maszyn parowych było początkiem rewolucji przemysłowej w Europie. Działanie maszyny: Pochodząca z kotła para pod wysokim ciśnieniem pojawia się raz z jednej, raz z drugiej strony tłoka, powodując jego przesuwanie, Cofający się tłok wyrzuca "zużytą" parę do atmosfery.
Ta prosta zasada jednak wymaga szeregu dodatkowych usprawnień konstrukcyjnych samego tłoka, suwaków, układu sterowania itp. Istotnym okazała się sprawność takiego silnika, czyli dążenie do jak najmniejszych strat pary, co z tym jest związane paliwa, które było używane do wytwarzania pary. W miarę rosnącego zapotrzebowania na moc parowozów pojawiały się nowe konstrukcje silników parowych. Konstruktorem pierwszego parowozu był brytyjski inżynier i wynalazca Richard Trevithick, który zbudował tę maszynę dla kopalni Johna Blekinshopa w 1804 roku. Jego parowóz poruszał się z wykorzystaniem zębatej szyny. Kolejny inżynier Wilima Hedley w 1814 roku zbudował maszynę korzystającą z gładkich szyn. Jego Puffing Billy zbudowany dla kopalni węgla w Wylam jest najstarszym zachowanym parowozem na świecie. W 1814 roku Georg Stephenson zbudował parowóz "Blucher" ciągnący 8 wózków. Georg Stevenson był przede wszystkim menedżerem, który zastosował w swoich parowozach rozwiązania zarówno swoje (np. wiązary w miejsce przekładni ze ślepego wału), jak i cudze (kocioł płomieniówkowy), dzięki czemu osiągnął sukces przede wszystkim marketingowy.
Pierwszą maszynę parową zbudował T. Newcomen już w 1705 roku, ale dopiero w początkach XIX wieku zaczęła ona odgrywać znaczną rolę w przemyśle. Zastosowanie maszyn parowych było początkiem rewolucji przemysłowej w Europie.
Działanie maszyny:
Pochodząca z kotła para pod wysokim ciśnieniem pojawia się raz z jednej, raz z drugiej strony tłoka, powodując jego przesuwanie, Cofający się tłok wyrzuca "zużytą" parę do atmosfery.
Ta prosta zasada jednak wymaga szeregu dodatkowych usprawnień konstrukcyjnych samego tłoka, suwaków, układu sterowania itp. Istotnym okazała się sprawność takiego silnika, czyli dążenie do jak najmniejszych strat pary, co z tym jest związane paliwa, które było używane do wytwarzania pary. W miarę rosnącego zapotrzebowania na moc parowozów pojawiały się nowe konstrukcje silników parowych.
Konstruktorem pierwszego parowozu był brytyjski inżynier i wynalazca Richard Trevithick, który zbudował tę maszynę dla kopalni Johna Blekinshopa w 1804 roku. Jego parowóz poruszał się z wykorzystaniem zębatej szyny. Kolejny inżynier Wilima Hedley w 1814 roku zbudował maszynę korzystającą z gładkich szyn. Jego Puffing Billy zbudowany dla kopalni węgla w Wylam jest najstarszym zachowanym parowozem na świecie. W 1814 roku Georg Stephenson zbudował parowóz "Blucher" ciągnący 8 wózków. Georg Stevenson był przede wszystkim menedżerem, który zastosował w swoich parowozach rozwiązania zarówno swoje (np. wiązary w miejsce przekładni ze ślepego wału), jak i cudze (kocioł płomieniówkowy), dzięki czemu osiągnął sukces przede wszystkim marketingowy.
proszę o naj