Question

wymień władców którzy byli następcami siemowita. scharakteryzuj ich dokonania pomocy !!!!!!!!!!! potrzebne mi jest to na dzisiaj pomocy

Answer 1

W 843r. Po zawarciu traktatu w Verdum nikomu nie znany skryba francuski spisał w Akwizgranie cenny i tajemniczy dokument „Geograf Bawarski”. Zamieszczone w nim informacje stanowiły o istnieniach organizmów politycznych na ziemiach polskich zawierała opis terytorium plemiennych, głównie słowiańskich.

W drugiej połowie IX w. Doszło w Gnieźnie do obalenia panującej nad Polanami dynastii, której ostatnim przedstawicielem był Popiel. Następnie tron objął Siemowit, po nim Lestek i Siemomysł. Rządy ich przypadają na drugą połowę IX i pierwszą połowę X w. W tym czasie państwo Polan rozszerzyło się na ziemię sieradzką i łęczycką, Mazowsze, ziemie Lędzian i lubuską. Po burzliwych losach plemion słowiańskich, pierwszym historycznym przedstawicielem dynastii Piastów był Mieszko I. W 965 r. Mieszko I pojął za żonę Dobrawę córkę księcia czeskiego Bolesława I.

Czeska księżniczka Dobrawa odegrała dużą rolę w przyjęciu przez Mieszka chrztu, który zapoczątkował budowę org. Kościelnej w Polsce i odbył się w 966r. Księstwo jego obejmowało Wielkopolskę, ziemię łęczycką, sieradzką, chełmińską, mazowiecką, sandomierską, przemyską, Grody czerwińskie, Pomorze gdańskie i ziemie lubuską.

W wyniku walk z Wieletami w 967 przyłączył do państwa Polan część Pomorza a w 990r. Odebrał Czechom Śląsk i Małopolskę, jednocząc ziemie etnicznie polskie. Walczył z Niemcami i ingerował w ich stosunki. Mieszko I zmarł 25 maja 992r, pochowano go w Poznaniu.

W roku chrztu polskiego urodził się syn Mieszka I Bolesław zwany Chrobrym lub wielkim. Przeszedł twardą szkołę, czyli ojcowskie zwycięstwo pod Cedynią odczuł na własnej skórze. W roku 1000 przybył do Gniezna młody cesarz Otton III zamierzając wskrzesić monarchię wszechświatową na wzór rzymskiej, celem jego było oddanie hołdu zwłokom św. Wojciecha. Otton nadał Bolesławowi tytuł sprzymierzeńca.

Bolesław udał się na dwór cesarski jako dowód wierności ojca. Bolesław został przekazany pod opiekę papieża na dwór cesarski, gdzie nauczył się arkanów polityki, co później wpłynęło na jego wyjątkowy spryt polityczny. W 1002 wybuchła wojna, w której Chrobry zdobywa Milsko Łużyce i Miśnie. Polska za rządów Bolesława Chrobrego, pomimo że była krajem młodym, osiągnęła status mocarstwa.

W 1025r. następuje koronacja Bolesława Chrobrego i w tymże roku umiera. Władzę obejmuje Mieszko II. Rycheza córka Palatyna lotaryńskiego w 1013r. zostaje żoną Mieszka II. Małżeństwo to pozwoliło zacieśnić kontakty dworu polskiego z Niemcami. Mimo pokrewieństwa z żoną Mieszka II, nowy król Niemiec Konrad II wrogo przyjął polską manifestację niezależności.

1034r. Dytryk kuzyn Mieszka II przywraca jedność państwa. Kiedy umiera Mieszko II możni wypędzają jego żonę Rychezę i syna Kazimierza z kraju. Doszło do załamania aparatu państwowego.

W 1039 r. na Wielkopolskę najechał książę czeski Brzetysław, uprowadzając jeńców, uwożąc wielkie łupy i podporządkowuje sobie Śląsk. Po tym zdarzeniu na tron Polski powrócił Kazimierz Odnowiciel. Nowy król zdołał podporządkować sobie Małopolskę z Krakowem oraz opanował zrujnowaną Wielkopolskę. Kazimierz zdołał w 1047 r. podporządkować Mazowsze, w 1050 r. wyprawił się na Śląsk. Kazimierz nie zdołał odbudować metropolii kościelnej w Gnieźnie i nie odzyskał korony królewskiej.

Następcą Kazimierza był jego syn Bolesław Śmiały zwany także Szczodrym. Kazimierz Odnowiciel zmarł w 1058 przeżywszy 42 lata, a jego następcą został najstarszy syn Bolesław II zwany Szczodrym, którego celami było: odzyskać koronę, przywrócić arcybiskupstwo i umocnić Polskę wobec sąsiadów. Panowanie Bolesława przypadło na konflikt między papieżem Grzegorzem VII i cesarzem Henrykiem IV, – który z nich jest ważniejszy w Europie. Bolesław opowiada się po stronie papieża, dzięki czemu w 1076 uzyskał jego zgodę na odnowienie arcybiskupstwa w Gnieźnie i rozbudowę sieci biskupstw. Koronował się na króla bez zgody cesarza w 1076. Przeciwko niemu wystąpili możni na czele z biskupem krakowskim Stanisławem. Biskup staje na sądzie królewskim za zdradę. Bolesław poćwiartował go na ołtarzu. Król musiał uciekać na Węgry, gdzie w 1081 został otruty.

1079 – 1102 Władysław Herman – nie odzyskał korony. Władzę w Polsce przejmuje młodszy brat Bolesława, Władysław Herman. Polska straciła koronę, która przeszła do Czech. Herman zmienił całkowicie orientację w polityce zagranicznej i przeszedł do obozu cesarskiego, rezygnując z korony królewskiej. Władysław Herman rozdzielił pomiędzy swoich synów Wielkopolskę i Kujawy – dla Zbigniewa, Kraków, Sandomierz i Śląsk – dla Bolesława. Sobie Władysław zostawił Mazowsze i władzę zwierzchnią. W pięć lat po śmierci Władysława w 1107 r. Zbigniew uciekł do Niemiec, po wcześniejszej wojnie braci. Uzyskał on poparcie cesarskie i w 1109 r. na Polskę spadł najazd cesarza Henryka V. Ostatecznie cesarz wycofał się, chociaż miał przewagę wojsk Bolesław Krzywousty oparł się najazdom korzystając z podjazdowego sposobu walki Bolesława Chrobrego. W późniejszych latach to jest 1116 r. i 1121 – 1122 r. w 1119-23r. opanował pomorze gdańskie a ok. 1122r.

Bolesław systematycznie podbijał Pomorze. Po podbiciu na terenach Pomorza przeprowadzono ponowną chrystianizację i utworzono biskupstwo w Kamieniu. Do potwierdzenia praw metropolitarnych doprowadziło spotkanie Bolesława z cesarzem Lotarem III w 1135 r. Bolesław Krzywousty, aby nie dopuścić do walk pomiędzy braćmi i uwzględnić interesy wszystkich spadkobierców i zachować jedność państwa przed śmiercią ustanowił seniorat . Krzywousty narzucając zwierzchnictwo Zachodniemu podzielił Kraj w 1138 pomiędzy synów, przed śmiercią wprowadził ustawę sukcesyjną, która miała zapobiec rozdrabnianiu się państwa i mówiła, że

Zwierzchnim księciem ma być zawsze najstarszy z Piasto wiców. Miało to wyeliminować spory i obce ingerencje. Krzywousty zmarł w 1138r. a jego testament otwiera drogę rozbicia dzielnicowego, walk wewnętrznych, osłabienia państwa polskiego. W chwili śmierci Krzywoustego problem polegał na tym, czy jego następcy uda się powtórzyć czyn ojca i dawnych przodków i wyeliminować braci. Nie ulega wątpliwości, że Władysław II Wygnaniec pierworodny syn Krzywoustego i jego pierwszej żony Zbysławy (córki księcia kijowskiego Świętopełka II zmierzał do tego. Około roku 1125 poślubił jedną z najbardziej skoligaconych księżniczek niemieckich z pewnością nie bez celów politycznych.

Małżeństwo to miało bowiem pozyskać Polsce kontakty z opozycją niemiecką potrzebne w okresie konfliktów z cesarzem Lotarem. Jak wiadomo, nieszczęśliwa wojna Krzywoustego z koalicją czesko-węgierską skończyła się arbitrażem cesarza Lotara i hołdem Bolesława w Marseburgu w 1135r. W ślad za tym nastąpiły bezpośrednie rokowania czesko-polskie, zakończone układem Krzywoustego z Sobieskim w Kłodzku w 1137r. Sprawy sporne zostały o tyle złagodzone, że mogło dojść do wizyty księcia czeskiego w Niemczech, gdzie Władysław II Wygnaniec trzymał do chrztu jego syna Wacława. Zakończyło to na długo konflikty polsko-czeskie.

Władysław II dążył do przywrócenia jedności państw a jego czeski imiennik Władysław II zarazem szwagier obydwaj mogli liczyć na poparcie nowego władcy Niemiec, króla rzymskiego Konrada III, który był przyrodnim bratem żon obydwu Władysławów. Dalszych sojuszów poszukiwał Władysław na Rusi, co mu przychodziło o tyle łatwiej, że przez matkę sam był spokrewniony z Rurykowiczami.

W 1142r. wydał swą córkę Zwienisławę za syna Władysławowego, Bolesława Wysokiego związek ten był tym ważniejszy, że w przeciwieństwie do sojuszu z czeskim i niemieckim szwagrem, miał być źródłem konkretnej pomocy militarnej. W tymże roku 1142 doszło do pierwszych starć wojennych: trzej książęta ruscy (m.in. syn Wszewołoda Świętosław) spustoszyli dzielnice mazowiecką, uprowadzając wielu brańców, i w Czersku spotkali się z wojskami Władysława.

Do tej pory nie wiadomo czy najazd ruski miał zmusić tylko młodszych braci do posłuszeństwa wobec Seniora. W każdym razie nie wiadomo o skutkach najazdu. Okazję do nowej wojny domowej stworzyła śmierć Salomei (27 lipca 1144r.)

Jest rzeczą charakterystyczną, że i tym razem Władysław musiał uciec się do posiłków ruskich, najwyraźniej nie wierząc we własne siły. Latem 1145r. Wszewołd znowu przysłał silne oddziały pod dowództwem syna Świętosława i braci. Do bitwy doszło pod Pilicą i zwycięstwo odnieśli juniorzy. Walka zakończyła się układem, niekorzystnym: musieli odstąpić Władysławowi cztery grody m.in. Łęczycę i mazowiecki gród pograniczny Wizna został oddany Rusinom jako wynagrodzenie za pomoc. Bracia zostali zepchnięci do defensywy i oczekiwali następnego ciosu, który miał doprowadzić do zjednolicenia państwa.

Syn Władysława Bolesław Wysoki udał się do Kijowskiego teścia po pomoc w decydującym starciu, które planowano na rok następny. W 1146r. doszło do zwrotu sytuacji. Przede wszystkim Kościół zwrócił się przeciw księciu: arcybiskup pomimo choroby kazał dostarczyć się do obozy Władysława i tam karcąc upomniał go pod groźbą kary bożej, aby zaniechał prześladowań braci i litując się łaskawie z powodu przelewania krwi. Władysław spokojnie zniósł obelgi arcybiskupa. Władysław II Wygnaniec poczuł się coraz bardziej osamotniony:

Większość dygnitarzy świeckich i kościelnych zwróciła się przeciw niemu. Pozostawiwszy żonę w Krakowie i pod oblężeniem juniorów udał się w poszukiwaniu pomocy do Czech, czeski szwagier wysłał go do Konrada III, który spędzał święta w Kaynie pod Altenburgiem.

Tam Władysław złożył hołd, prosząc go jako zwierzchnika o pomoc przeciw braciom. I tu skończyła się rola Władysława na scenie politycznej. Agnieszka nie obroniła Krakowa i musiała szlakiem mężowskim uchodzić z dziećmi do Niemiec. Wszewołd kijowski najwierniejszy sprzymierzeniec Władysława zmarł 1 sierpnia 1146r. a wkrótce jego rodzina utraciła tron kijowski. Nowe nadzieje pojawiły się wraz z wstąpieniem na tron niemiecki cesarza Fryderyka Barbarossy – bratanka Agnieszki.

W sierpniu w 1157r. doszło do najazdu na Polskę, Władysław, który w tym samym roku spotkał się z cesarzem w Bamberdzie najprawdopodobniej nie wziął w niej udziału i to zaważyło na wynikach rokowań. Władysław zachorował a obie strony milcząco zakładały, że jego śmierć ułatwi rozwiązanie sporu. Władysław II Wygnaniec zmarł w 30 maja 1159r. i rzeczywiście pomogło to w odzyskaniu przez synów dzielnicy: w myśl statutu Krzywoustego Bolesław Kędzierzawy był teraz prawowitym seniorem.

Krótkie rządy Władysława były istotnie przełomowe w dziejach Polski: po raz pierwszy nie udało się po podziale kraju przywrócić jednowładztwa. Kandydatami na tron byli Leszek urodzony w 1115/16r. i Kazimierz Starszy urodzony w1122r. Dopiero ich zgony poprzedzające testament Krzywoustego skierowały uwagę na młodziutkiego 13-sto letniego Bolesława IV Kędzierzawego, który otrzymał w testamencie po ojcu Mazowsze i część Kujaw. Wierzchosława, córka Wszewołda Mścisławicza, księcia Wielkiego Nowogrodu, a prawnuczka słynnego Włodzimierza Monomacha. Przybyła ona do polski mając zaledwie 10 lat, aby poślubić Bolesława po dojściu obojga do pełnoletności.

Agnieszka żona Władysława II starszego brata Bolesława IV usposobiła męża wrogo do braci, Który prześladuje małoletnich jeszcze braciszków a zająwszy ich miasta postanawia ich wydziedziczyć. O losach młodszych braci zadecydowała postawa możnowładztwa polskiego, które wystąpiło w ich obronie. Zimą 1141/1142r. Wszebor i dwaj młodzi książęta, Bolesław i Mieszko rozbili w bitwie nad Pilicą Władysława II oraz jego pruskich i ruskich sprzymierzeńców. Lecz kiedy zmarła matka juniorów w 1144 Salomea a Władysław II sięgnął po spadek po niej atakując w następnym roku obu juniorów, lecz tym razem pokonując ich nad dolnym Narem niedaleko Bzury. Młodzi książęta przygotowywali w tym czasie odsiecz. Na polecenie Mieszka, wiernie im oddziały podjęły wojnę podjazdową przeciwko siłom seniora, a następnie napadły niespodzianie na jego obóz i przy pomocy obrońców Poznania rozbiły wojsko Władysława II. Klęska ta była punktem zwrotnym wojny domowej.

Władysław II udał się po pomoc do Niemiec, a juniorzy zdobywając grud po grodzie dotarli aż do Krakowa zmuszając księżną Agnieszkę do kapitulacji i udania się w ślad za mężem, lecz tym razem na wieczyste wygnanie. Tron seniora i zarząd dzielnicy śląskiej objął Bolesław Kędzierzawy a palatynem jego dworu został Wszebor. W celu pozyskania margrabiów niemieckich wysłał Bolesław Kędzierzawy brata swego Mieszka, ponoć na czele 20 tyś. krzyżowców, na krucjatę organizowaną przez margrabiów. W tym czasie Bolesław wyprawił się w tym czasie przeciwko pogańskim Prusom, niedawnym sprzymierzeńcom Władysława Wygnańca. Sojusz z Albrechtem Niedźwiedziem umocnił Bolesław w rok później w czasie uroczystego zjazdu w Kruszwicy w styczniu 1148r. na którym syn Albrechta Otto poślubił siostrę Bolesława Judytę. W ten sposób senior utrwalił swe stanowisko międzynarodowe kosztem ustępstw na rzecz Niemców na Pomorzu zachodnim i w ziemi Wieletów.

11 czerwca 1157r. margrabia zdobył gród tworząc na zdobytych ziemiach Marchię Brandenburską, w przyszłości groźnego wroga Polski. Na prośbę księżnej Agnieszki papież wysłał do polski swego kanclerza Gwidona, który na przełomie 1148/49r. zażądał restytucji Władysława, po odmowie rzucił na juniorów klątwę, a na kraj niemiecki interdykt, po czym zaapelował do Króla Niemiec Konrada III o przywrócenie siłą tronu Władysławowi. Papież Eugeniusz III potwierdził posunięcia swego legata. Jednak Konrad III powstrzymany przez margrabiów Albrechta Niedźwiedzina i Konrada, na interwencję w Polsce nie zdobył się a w lutym 1152 zmarł nie przeprowadzając nawet swej koronacji na cesarza.