Wymień trzy najwieksze imperia kolonialne na przełomie 19 i 20 wieku i podaj po trzy ich kolonie.
Zgłoś nadużycie!
Imperium brytyjskie Największe imperium stworzyli Anglicy. W drugiej połowie XIX wieku mawiano, że nad posiadłościami Wielkiej Brytanii słonce nie zachodzi”. Pod władza Brytyjczyków pozostawały: Kanada, prawie cała wschodnia Afryka (od Kairu do Kapsztadu), Indie, Australia i Nowa Zelandia. Wyliczając brytyjskie kolonie, rozróżnić należy dominia, czyli obdarzone samorządem kolonie zamieszkane przez przybyszów z Europy (Kanada, związek Południowej Afryki, Związek Australijski) oraz protektoraty, czyli terytoria zarządzane przez wysłanników z Londynu. Posiadłości francuskie Drugie co do rozległości imperium stworzyli Francuzi. W XIX wieku opanowali północno-zachodnią Afrykę i Indochiny (Wietnam, Laos, Kambodża). Najważniejszą francuską kolonią była Algieria. Francuzi licznie się tam osiedlali. Północna część tego kraju stała się dla Francuzów przedłużeniem Francji na południowym brzegu Morza Śródziemnego. Sytuacja ta doprowadziła do dramatycznych zdarzeń w XX wieku, gdy Algierczycy podjęli walkę o niepodległość. W Afryce Francuzi interesowali się także Egiptem. Na tym terenie ustąpili jednak pierwszeństwa Anglikom. Zbudowali jednak Kanał Sueski, otwarty w 1869 roku. Anglicy szybko przejęli znaczną część udziałów spółki, która eksploatowała kanał. Do 1956 roku pozostawał on we wspólnym władaniu Anglików i Francuzów. Inne posiadłości kolonialne Na przełomie XIX i XX wieku większość Azji i Afryki stanowiły kolonie europejskich mocarstw. Oprócz omówionych powyżej posiadłości Wielkiej Brytanii i Francji, kolonie posiadali Holendrzy (Indonezja) i Belgowie (Kongo). Hiszpania i Portugalia straciły swe posiadłości w Ameryce około 1820 roku. Hiszpanie posiadali jeszcze Filipiny w Azji i Kubę u wybrzeży Ameryki Północnej. Obie te kolonie stracili na rzecz Stanów Zjednoczonych w 1898 roku. Był to moment symboliczny. Hiszpania, pierwsza globalna potęga kolonialna w dziejach świata, ostatecznie pożegnała się z resztkami dawnej świetności. Portugalia, państwo słabe i zacofane, zachowała jednak rozległe terytoria w Afryce (Angola, Mozambik) do drugiej połowy XX wieku. Kraje Ameryki Łacińskiej wyzwolone w początkach XIX wieku spod władzy Portugalii (Brazylia) lub Hiszpanii (reszta Ameryki Łacińskiej od Argentyny aż po Meksyk) dostały się pod mniej lub bardziej zawoalowaną kuratelę stanów Zjednoczonych. Stany ogłosiły, że nie życzą sobie obcych potęg na amerykańskim kontynencie (doktryna ogłoszona przez prezydenta Jamesa Monroego w 1823 roku).
Największe imperium stworzyli Anglicy. W drugiej połowie XIX wieku mawiano, że nad posiadłościami Wielkiej Brytanii słonce nie zachodzi”. Pod władza Brytyjczyków pozostawały: Kanada, prawie cała wschodnia Afryka (od Kairu do Kapsztadu), Indie, Australia i Nowa Zelandia. Wyliczając brytyjskie kolonie, rozróżnić należy dominia, czyli obdarzone samorządem kolonie zamieszkane przez przybyszów z Europy (Kanada, związek Południowej Afryki, Związek Australijski) oraz protektoraty, czyli terytoria zarządzane przez wysłanników z Londynu.
Posiadłości francuskie
Drugie co do rozległości imperium stworzyli Francuzi. W XIX wieku opanowali północno-zachodnią Afrykę i Indochiny (Wietnam, Laos, Kambodża). Najważniejszą francuską kolonią była Algieria. Francuzi licznie się tam osiedlali. Północna część tego kraju stała się dla Francuzów przedłużeniem Francji na południowym brzegu Morza Śródziemnego. Sytuacja ta doprowadziła do dramatycznych zdarzeń w XX wieku, gdy Algierczycy podjęli walkę o niepodległość.
W Afryce Francuzi interesowali się także Egiptem. Na tym terenie ustąpili jednak pierwszeństwa Anglikom. Zbudowali jednak Kanał Sueski, otwarty w 1869 roku. Anglicy szybko przejęli znaczną część udziałów spółki, która eksploatowała kanał. Do 1956 roku pozostawał on we wspólnym władaniu Anglików i Francuzów.
Inne posiadłości kolonialne
Na przełomie XIX i XX wieku większość Azji i Afryki stanowiły kolonie europejskich mocarstw. Oprócz omówionych powyżej posiadłości Wielkiej Brytanii i Francji, kolonie posiadali Holendrzy (Indonezja) i Belgowie (Kongo).
Hiszpania i Portugalia straciły swe posiadłości w Ameryce około 1820 roku. Hiszpanie posiadali jeszcze Filipiny w Azji i Kubę u wybrzeży Ameryki Północnej. Obie te kolonie stracili na rzecz Stanów Zjednoczonych w 1898 roku. Był to moment symboliczny. Hiszpania, pierwsza globalna potęga kolonialna w dziejach świata, ostatecznie pożegnała się z resztkami dawnej świetności.
Portugalia, państwo słabe i zacofane, zachowała jednak rozległe terytoria w Afryce (Angola, Mozambik) do drugiej połowy XX wieku.
Kraje Ameryki Łacińskiej wyzwolone w początkach XIX wieku spod władzy Portugalii (Brazylia) lub Hiszpanii (reszta Ameryki Łacińskiej od Argentyny aż po Meksyk) dostały się pod mniej lub bardziej zawoalowaną kuratelę stanów Zjednoczonych. Stany ogłosiły, że nie życzą sobie obcych potęg na amerykańskim kontynencie (doktryna ogłoszona przez prezydenta Jamesa Monroego w 1823 roku).