Prognozy popytu wewnętrznego na żywność i surowce rolne nie są optymistyczne, z wyjątkiem zapotrzebowania na rośliny energetyczne. Negatywnych skutków malejącego popytu wewnętrznego Unii nie zrównoważy wzrost poziomu życia. Także w Polsce. Unijny eksport żywności przetworzonej jest (i będzie) stopniowo ograniczany malejącymi dopłatami do drogiej produkcji, która zderza się na rynku światowym z konkurencją ze strony tańszej i obfitej żywności z innych regionów świata. Czynniki kształtujące warunki popytu wewnętrznego i zewnętrznego na żywność będą determinowały szansę rozwoju polskiej produkcji rolnej. Zbliżenie polskich cen do cen unijnych oraz niskie kwoty produkcji przyznanych Polsce w toku negocjacji akcesyjnych wyznaczają na wiele lat wielkość produkcji surowców rolnych w Polsce na niskim poziomie. Integracja Polski z UE rozszerzyła rynek europejski, powiększając eksport i import, co złagodziło nieco skutki spadku spożycia krajowego. Szansę rozwoju produkcji rolnej i powiększania jej wartości należy widzieć w: • zmianie struktury produkcji na korzyść produktów poszukiwanych na rynku i nie objętych limitami unijnymi, • zbliżaniu cen skupu części produktów do znacznie wyższych cen w dawnej Unii, co podwyższy wartość produkcji, • wykorzystaniu potencjału produkcji warzyw i owoców, • rozwijaniu produkcji roślin energetycznych, • powiększaniu produkcji surowców i żywności metodami naturalnymi , czemu sprzyjać będzie poprawa infrastruktury i organizacji rynku żywności ekologicznej oraz efektywniejsza promocja polskiej żywności zagranicą, • wyrównywaniu dopłat obszarowych w Polsce do poziomu w krajach dawnej UE, • zniesieniu barier w światowych stosunkach gospodarczych.
Na wszystkich rolników korzystnie oddziaływać będzie poprawa ogólnych warunków gospodarowania, lepsza organizacja rynku, rozwój infrastruktury technicznej i społecznej wsi, lokalnego przetwórstwa żywności, miejsc pracy w drobnym biznesie, a zwłaszcza kształcenie młodzieży. Zwiększenie produkcji w Polsce i poprawa konkurencyjności gospodarstw zależeć będą od szans ich modernizacji technicznej oraz rozbudowy potencjału przemysłu przetwórczego. Prawie pół miliona gospodarstw musi dokonać w naszym kraju w ciągu najbliższych 10 lat znacznych inwestycji w mechanizację, w budynki inwentarskie, w obiekty prośrodowiskowe i urządzenia technologiczne. Dopłaty bezpośrednie zwiększyły zdolności akumulacji środków części gospodarstw średnich i dużych. Proces ten będzie się nasilał do końca 2013 r. Prawdziwe zmiany w potencjale i nowoczesności rozpocznie skumulowane działanie instrumentów finansowania Wspólnej Polityki Rolnej oraz Europejskiego Funduszu Rolnego Rozwoju Obszarów Wiejskich , które umożliwia bezpośrednie dotowanie inwestycji produkcyjnych.
Prognozy popytu wewnętrznego na żywność i surowce rolne nie są optymistyczne, z wyjątkiem zapotrzebowania na rośliny energetyczne. Negatywnych skutków malejącego popytu wewnętrznego Unii nie zrównoważy wzrost poziomu życia. Także w Polsce.
Unijny eksport żywności przetworzonej jest (i będzie) stopniowo ograniczany malejącymi dopłatami do drogiej produkcji, która zderza się na rynku światowym z konkurencją ze strony tańszej i obfitej żywności z innych regionów świata. Czynniki kształtujące warunki popytu wewnętrznego i zewnętrznego na żywność będą determinowały szansę rozwoju polskiej produkcji rolnej. Zbliżenie polskich cen do cen unijnych oraz niskie kwoty produkcji przyznanych Polsce w toku negocjacji akcesyjnych wyznaczają na wiele lat wielkość produkcji surowców rolnych w Polsce na niskim poziomie. Integracja Polski z UE rozszerzyła rynek europejski, powiększając eksport i import, co złagodziło nieco skutki spadku spożycia krajowego.
Szansę rozwoju produkcji rolnej i powiększania jej wartości należy widzieć w:
• zmianie struktury produkcji na korzyść produktów poszukiwanych na rynku i nie objętych limitami unijnymi,
• zbliżaniu cen skupu części produktów do znacznie wyższych cen w dawnej Unii, co podwyższy wartość produkcji,
• wykorzystaniu potencjału produkcji warzyw i owoców,
• rozwijaniu produkcji roślin energetycznych,
• powiększaniu produkcji surowców i żywności metodami naturalnymi , czemu sprzyjać będzie poprawa infrastruktury i organizacji rynku żywności ekologicznej oraz efektywniejsza promocja polskiej żywności zagranicą,
• wyrównywaniu dopłat obszarowych w Polsce do poziomu w krajach dawnej UE,
• zniesieniu barier w światowych stosunkach gospodarczych.
Na wszystkich rolników korzystnie oddziaływać będzie poprawa ogólnych warunków gospodarowania, lepsza organizacja rynku, rozwój infrastruktury technicznej i społecznej wsi, lokalnego przetwórstwa żywności, miejsc pracy w drobnym biznesie, a zwłaszcza kształcenie młodzieży.
Zwiększenie produkcji w Polsce i poprawa konkurencyjności gospodarstw zależeć będą od szans ich modernizacji technicznej oraz rozbudowy potencjału przemysłu przetwórczego. Prawie pół miliona gospodarstw musi dokonać w naszym kraju w ciągu najbliższych 10 lat znacznych inwestycji w mechanizację, w budynki inwentarskie, w obiekty prośrodowiskowe i urządzenia technologiczne.
Dopłaty bezpośrednie zwiększyły zdolności akumulacji środków części gospodarstw średnich i dużych. Proces ten będzie się nasilał do końca 2013 r. Prawdziwe zmiany w potencjale i nowoczesności rozpocznie skumulowane działanie instrumentów finansowania Wspólnej Polityki Rolnej oraz Europejskiego Funduszu Rolnego Rozwoju Obszarów Wiejskich , które umożliwia bezpośrednie dotowanie inwestycji produkcyjnych.
mam nadzieję że dobrze :)