Wymień najważniejsze postanowienia dokumentu Wielkiej Karty Swobód i wyjaśnij, jakie znaczenie miał on dla przemian ustrojowych w Anglii.?
:) Liczę na pomoc!, . ;=)
Zgłoś nadużycie!
Magna Charta Libertatum (lub Magna Carta), czyli Wielka Karta Swobód (ang. The Great Charter) – akt wydany w Anglii w 1215 przez króla Jana bez Ziemi pod naciskiem możnowładztwa, wzburzonego królewską samowolą i uciskiem podatkowym. Formalnie była przywilejem mającym równocześnie znamiona umowy między królem a jego wasalami. Ograniczała władzę monarszą, głównie w dziedzinie skarbowej (nakładanie podatków za zgodą rady królestwa) i sądowej (zakaz więzienia lub karania bez wyroku sądowego), określając uprawnienia baronów, duchowieństwa i zakres swobód klas niższych.
Wielka Karta Swobód przyznawała feudałom prawo oporu przeciwko królowi w razie naruszenia przez niego praw w niej zawartych. Kopia z 1225
Najważniejsze postanowienia Karty:
* art. 12 - stanowił, że dla nałożenia tarczowego i zasiłków lennych król powinien uzyskać zgodę Rady Królestwa * art. 13 - ustanawiał przywileje dla miast i potwierdzał nadanie wcześniejszego przywileju Londynowi * art. 14 - podawał skład Rady Królewskiej, zgodnie z nim złożonej m.in. z feudałów oraz lenników króla * art. 39 - gwarantował wolność osobistą - król nie mógł aresztować poddanego bez wyroku sądowego, ani odebrać mu majątku * art. 61 - formułował sankcje za nieprzestrzeganie przez króla postanowień Karty. Zgodnie z nim istniała komisja 25 baronów, z których czterech udawało się w delegację do króla informując go o złamaniu artykułów. Jeżeli król w ciągu 40 dni nie dostosowywał się do petycji baronów ci kierowali się do justycjariusza. Jeżeli król nadal się sprzeciwiał baroni mogli wezwać lud do zniesienia króla z tronu.
Artykuły 12, 14 i 61 zostały później kilkakrotnie potwierdzone przez Radę Regencyjną. Magna Charta w XIII-XIV wieku była wielokrotnie potwierdzana, a w XVII wieku stała się argumentem w walce o prawa parlamentu. Do dziś w ustawodawstwie anglosaskim Wielka Karta Swobód uznawana jest za fundament porządku konstytucyjnego i gwarancję wolności obywatelskich, a także za początek demokracji brytyjskiej.
Dość liczni teoretycy praw człowieka ich genezy szukają w Wielkiej Karcie Swobód, ale trzeba pamiętać, że dokument ten nie zna kategorii "człowiek", dzieląc ludzi na arystokrację (hrabiowie i baronowie), duchownych, wolnych i niewolnych (art. 20, 21, 22, 39), a także ograniczając prawne możliwości składania zeznań przez kobiety (art. 54), czyli nie przydając im w pełni praw ludzkich. To, co współcześnie określa się mianem praw człowieka według Karty przysługiwało tylko wyższym stanom społecznym, złożonym z ludzi wolnych.
Wielka Karta Swobód przyznawała feudałom prawo oporu przeciwko królowi w razie naruszenia przez niego praw w niej zawartych.
Kopia z 1225
Najważniejsze postanowienia Karty:
* art. 12 - stanowił, że dla nałożenia tarczowego i zasiłków lennych król powinien uzyskać zgodę Rady Królestwa
* art. 13 - ustanawiał przywileje dla miast i potwierdzał nadanie wcześniejszego przywileju Londynowi
* art. 14 - podawał skład Rady Królewskiej, zgodnie z nim złożonej m.in. z feudałów oraz lenników króla
* art. 39 - gwarantował wolność osobistą - król nie mógł aresztować poddanego bez wyroku sądowego, ani odebrać mu majątku
* art. 61 - formułował sankcje za nieprzestrzeganie przez króla postanowień Karty. Zgodnie z nim istniała komisja 25 baronów, z których czterech udawało się w delegację do króla informując go o złamaniu artykułów. Jeżeli król w ciągu 40 dni nie dostosowywał się do petycji baronów ci kierowali się do justycjariusza. Jeżeli król nadal się sprzeciwiał baroni mogli wezwać lud do zniesienia króla z tronu.
Artykuły 12, 14 i 61 zostały później kilkakrotnie potwierdzone przez Radę Regencyjną. Magna Charta w XIII-XIV wieku była wielokrotnie potwierdzana, a w XVII wieku stała się argumentem w walce o prawa parlamentu. Do dziś w ustawodawstwie anglosaskim Wielka Karta Swobód uznawana jest za fundament porządku konstytucyjnego i gwarancję wolności obywatelskich, a także za początek demokracji brytyjskiej.
Dość liczni teoretycy praw człowieka ich genezy szukają w Wielkiej Karcie Swobód, ale trzeba pamiętać, że dokument ten nie zna kategorii "człowiek", dzieląc ludzi na arystokrację (hrabiowie i baronowie), duchownych, wolnych i niewolnych (art. 20, 21, 22, 39), a także ograniczając prawne możliwości składania zeznań przez kobiety (art. 54), czyli nie przydając im w pełni praw ludzkich. To, co współcześnie określa się mianem praw człowieka według Karty przysługiwało tylko wyższym stanom społecznym, złożonym z ludzi wolnych.
może na coś się przyda ;)