Niemcy najpierw dokonały "Anschlussu" Austrii dzięki czemu miały większą granicę z Czechosłowacją. Ponadto od jesieni 1933 roku w Czechosłowacji w wyniku kryzysu gospodarczego i dojścia do władzy Hitlera zaczął działać niemiecki ruch nacjonalistyczny Sudeckoniemiecki Front Ojczyźniany pod wodzą Konrada Henleina. Owy ruch wykonywał rozkazy Berlina. 3 września Hitler wydał polecenie wykonania przygotowań do "Planu Zielonego" do 28 września, który zakładał plan inwazji na Czechosłowację. Główne uderzenie miała wykonać 10 armia działająca w kierunku zachodnich Czech przy równoczesnej akcji od strony Śląska i Austrii.Hitler w liście do Chamberlaina zapewniał, że jeśli Czechosłowacja zgodzi się oddać sporne tereny III Rzeszy, udzieli gwarancji jej pozostałym granicom. Z nowym pomysłem rozwiązania problemu czeskiego wystąpił Mussolini, który proponował zwołanie międzynarodowej konferencji z udziałem Francji, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Włoch. Oczywiście nikt nie zamierzał zapraszać najbardziej zainteresowaną Czechosłowację.
Konferencja rozpoczęła się 29 września 1938 roku w Monachium. Na konferencji tylko Daladier brał niezbyt energicznie w obronę Czechosłowację. 30 września uczestnicy konferencji przyjęli żądania Hitlera. Sporne tereny podzielono na cztery strefy, które miały być po kolei zajmowane przez wojska niemieckie między 1 a 10 października. Ostatecznym wyznaczeniem granicy czechosłowacko-niemieckiej zająć się miała specjalna komisja z udziałem państw biorących udział w konferencji, a także Czechosłowacji. Dodatkowo Chamberlain przedstawił Hitlerowi do podpisania dokument zawierający deklarację wyrzeczenia się agresji. Przywódca III Rzeszy naturalnie go podpisał jednak nie zamierzał go respektować. Czechosłowacja została poinformowana, że jeśli nie przyjmie warunków konferencji monachijskiej pozostanie sam na sam z Niemcami, gdyż mocarstwa zachodnie przestaną interesować się jej losem. Krofta przyjął delegację posłów zachodnich i oświadczył im, że Czechosłowacja przyjmuje warunki monachijskie. Nie było jednak na to zgody społeczeństwa i wojska, które chciało stawić opór, jednak nastroje rządu były kapitulanckie.
Społeczeństwa francuskie i angielskie bardzo żywiołowo przyjęły wynik konferencji w Monachium. Na lotnisku w Paryżu jak i Londynie wiwatowano na powitanie Daladiera, który czuł zażenowanie i Chamberlaina, który nie ukrywał radości.
Przy okazji konferencji monachijskiej zaspokojono też żądania Polski i Węgier. Sama konferencja miała ogromne znaczenie dla dalszych losów Europy. Nie była ona niczym innym jak zdradą i pogwałceniem prawa międzynarodowego i postanowień zawartych w pakcie Ligi Narodów. Dla Hitlera oznaczało to jedno, nic już nie jest w stanie powstrzymać go przed kolejnymi żądaniami.
Jeżeli chodzi ci o 1938 to tak:
Niemcy najpierw dokonały "Anschlussu" Austrii dzięki czemu miały większą granicę z Czechosłowacją. Ponadto od jesieni 1933 roku w Czechosłowacji w wyniku kryzysu gospodarczego i dojścia do władzy Hitlera zaczął działać niemiecki ruch nacjonalistyczny Sudeckoniemiecki Front Ojczyźniany pod wodzą Konrada Henleina. Owy ruch wykonywał rozkazy Berlina. 3 września Hitler wydał polecenie wykonania przygotowań do "Planu Zielonego" do 28 września, który zakładał plan inwazji na Czechosłowację. Główne uderzenie miała wykonać 10 armia działająca w kierunku zachodnich Czech przy równoczesnej akcji od strony Śląska i Austrii.Hitler w liście do Chamberlaina zapewniał, że jeśli Czechosłowacja zgodzi się oddać sporne tereny III Rzeszy, udzieli gwarancji jej pozostałym granicom. Z nowym pomysłem rozwiązania problemu czeskiego wystąpił Mussolini, który proponował zwołanie międzynarodowej konferencji z udziałem Francji, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Włoch. Oczywiście nikt nie zamierzał zapraszać najbardziej zainteresowaną Czechosłowację.
Konferencja rozpoczęła się 29 września 1938 roku w Monachium. Na konferencji tylko Daladier brał niezbyt energicznie w obronę Czechosłowację. 30 września uczestnicy konferencji przyjęli żądania Hitlera. Sporne tereny podzielono na cztery strefy, które miały być po kolei zajmowane przez wojska niemieckie między 1 a 10 października. Ostatecznym wyznaczeniem granicy czechosłowacko-niemieckiej zająć się miała specjalna komisja z udziałem państw biorących udział w konferencji, a także Czechosłowacji. Dodatkowo Chamberlain przedstawił Hitlerowi do podpisania dokument zawierający deklarację wyrzeczenia się agresji. Przywódca III Rzeszy naturalnie go podpisał jednak nie zamierzał go respektować. Czechosłowacja została poinformowana, że jeśli nie przyjmie warunków konferencji monachijskiej pozostanie sam na sam z Niemcami, gdyż mocarstwa zachodnie przestaną interesować się jej losem. Krofta przyjął delegację posłów zachodnich i oświadczył im, że Czechosłowacja przyjmuje warunki monachijskie. Nie było jednak na to zgody społeczeństwa i wojska, które chciało stawić opór, jednak nastroje rządu były kapitulanckie.
Społeczeństwa francuskie i angielskie bardzo żywiołowo przyjęły wynik konferencji w Monachium. Na lotnisku w Paryżu jak i Londynie wiwatowano na powitanie Daladiera, który czuł zażenowanie i Chamberlaina, który nie ukrywał radości.
Przy okazji konferencji monachijskiej zaspokojono też żądania Polski i Węgier. Sama konferencja miała ogromne znaczenie dla dalszych losów Europy. Nie była ona niczym innym jak zdradą i pogwałceniem prawa międzynarodowego i postanowień zawartych w pakcie Ligi Narodów. Dla Hitlera oznaczało to jedno, nic już nie jest w stanie powstrzymać go przed kolejnymi żądaniami.