Wyjaśnij różnice między borem a puszczą. Podaj przykłady borów i puszcz w Polsce.
Proszę o pomoc, bo w podręczniku i internecie nic szczególnego nie ma :(
matix96
Bór jest to las liściasty,a puszcza to duży teren na którym znajduje sie jakis rezerwat
40 votes Thanks 10
sylwia21354
bory występują przede wszystkim na glebach bielicowych w klimacie umiarkowanym. Dominującymi gatunkami drzew są tu: różne gatunki sosen, modrzewi, świerków oraz drzew liściastych takich jak osika, jarząb i brzoza. Natomiast w runie leśnym można spotkać przede wszystkim, borówki, wrzosy lub jagody czarne. Jeśli teren, na którym znajduje się las, jest bardzo podmokły to głównym charakterystycznym gatunkiem rosnącym w runie leśnym jest bagno zwyczajne (Ledum palustre) oraz mchy. Lasy iglaste można podzielić ze względu na dominujący gatunek drzewa na:
* bór sosnowy – gdzie dominującym gatunkiem jest sosna zwyczajna, * las świerkowy – przeważającym gatunkiem jest świerk pospolity a w niektórych rejonach także limba (w Polsce lasy te rosną w górach), * las jodłowy – głównym składnikiem drzewostanu jest jodła (tego typu las znajduje się w Górach Świętokrzyskich).
Istnieją także inne podziały lasów iglastych i tak w Polsce rosną:
* Lasy sosnowe suche – charakteryzujące się tym, że rosną na suchych glebach piaszczystych; głównymi składnikami flory są sosny zwyczajne, a w runie leśnym dominują mchy, porosty oraz rośliny kwiatowe, * Lasy sosnowe świeże – rosną na dosyć wilgotnych glebach; w runie leśnym rosną wrzosy, borówki oraz jagody czarne; występują w nich też drzewa liściaste np. brzoza * Lasy sosnowe bagienne – spotykamy je na glebach torfowych, podmokłych – drzewa są tu mniejsze (niekoniecznie), a głównymi roślinami spotykanymi w runie leśnym są mchy.
W fitosocjologii środkowoeuropejskie lasy iglaste w większości zaliczane są do klasy Vaccinio-Piceetea, przy czym klasa ta obejmuje również zbiorowiska nieleśne, czyli zakrzaczenia oraz zbliżone siedliskowo lasy liściaste (jak brzezina bagienna).
Puszcza (desertum) - wielki kompleks leśny oznaczający w przeszłości pustać czyli nie zamieszkany, odludny obszar, porośnięty nieprzebytymi pralasami lub praborami. Pierwotne puszczańskie drzewostany były bardzo bogate pod względem składu gatunkowego i struktury warstwowej. Rosły tam nie tylko stare, potężne drzewa, ale również wiele krzewów, przygłuszonych mniejszych drzew, bogate runo oraz młode drzewa wyrosłe w lukach po zwalonych olbrzymach.
Polskę pokrywała niegdyś nieprzebyta puszcza ciągnąca się od stepów wschodu po zachodnioeuropejskie lasy liściaste. Lasy te były bogate w zwierzynę. Żyły w nich tury, żubry, niedźwiedzie, łosie, wilki, rosomaki, rysie oraz żbiki. Sama natura tworzyła współzależności pomiędzy światem zwierzęcym i roślinnym, pomiędzy drapieżnikami, a roślinożercami. W Europie ostatnią wielką puszczą (lasem), zbliżonym swą strukturą do lasów pierwotnych, pozostają jeszcze fragmenty Puszczy Białowieskiej
* bór sosnowy – gdzie dominującym gatunkiem jest sosna zwyczajna,
* las świerkowy – przeważającym gatunkiem jest świerk pospolity a w niektórych rejonach także limba (w Polsce lasy te rosną w górach),
* las jodłowy – głównym składnikiem drzewostanu jest jodła (tego typu las znajduje się w Górach Świętokrzyskich).
Istnieją także inne podziały lasów iglastych i tak w Polsce rosną:
* Lasy sosnowe suche – charakteryzujące się tym, że rosną na suchych glebach piaszczystych; głównymi składnikami flory są sosny zwyczajne, a w runie leśnym dominują mchy, porosty oraz rośliny kwiatowe,
* Lasy sosnowe świeże – rosną na dosyć wilgotnych glebach; w runie leśnym rosną wrzosy, borówki oraz jagody czarne; występują w nich też drzewa liściaste np. brzoza
* Lasy sosnowe bagienne – spotykamy je na glebach torfowych, podmokłych – drzewa są tu mniejsze (niekoniecznie), a głównymi roślinami spotykanymi w runie leśnym są mchy.
W fitosocjologii środkowoeuropejskie lasy iglaste w większości zaliczane są do klasy Vaccinio-Piceetea, przy czym klasa ta obejmuje również zbiorowiska nieleśne, czyli zakrzaczenia oraz zbliżone siedliskowo lasy liściaste (jak brzezina bagienna).
Puszcza (desertum) - wielki kompleks leśny oznaczający w przeszłości pustać czyli nie zamieszkany, odludny obszar, porośnięty nieprzebytymi pralasami lub praborami. Pierwotne puszczańskie drzewostany były bardzo bogate pod względem składu gatunkowego i struktury warstwowej. Rosły tam nie tylko stare, potężne drzewa, ale również wiele krzewów, przygłuszonych mniejszych drzew, bogate runo oraz młode drzewa wyrosłe w lukach po zwalonych olbrzymach.
Polskę pokrywała niegdyś nieprzebyta puszcza ciągnąca się od stepów wschodu po zachodnioeuropejskie lasy liściaste. Lasy te były bogate w zwierzynę. Żyły w nich tury, żubry, niedźwiedzie, łosie, wilki, rosomaki, rysie oraz żbiki. Sama natura tworzyła współzależności pomiędzy światem zwierzęcym i roślinnym, pomiędzy drapieżnikami, a roślinożercami. W Europie ostatnią wielką puszczą (lasem), zbliżonym swą strukturą do lasów pierwotnych, pozostają jeszcze fragmenty Puszczy Białowieskiej