Transplantacje w kręgu rodziny, są bezpieczniejsze i skuteczniejsze,bo procentowo stanowią mniejsze ryzyko odrzucenia jak i komplikacji ,ponadto wykazują lepsze rokowanie co do długotrwałego utrzymywania się dobrej czynności przeszczepu oraz przeżycia pacjenta.
Przeszczepienie nerki pobranej od spokrewnionego dawcy żywego: Według obowiązujących przepisów (ustawa transplantacyjna z dnia 26.10 1995; Dz.U. Nr 138 poz. 682 ; oraz z dnia 1.07.2005 DZ.U.169 poz. 1411) dawcą narządu może być osoba spokrewniona z biorcą albo tak zwana osoba bliska emocjonalnie. Generalnie dotyczy to krewnych w pierwszej linii: ojciec, matka, brat, siostra. Osoby bliskie emocjonalnie, to mąż – żona, adoptowane dzieci – przybrani rodzice oraz osoby żyjące w wieloletnich związkach partnerskich. Najczęściej dawcami nerki dla dzieci są rodzice. Dopuszcza się również pobieranie narządów od pełnoletniego rodzeństwa lub dziadków dziecka, jeżeli nie ukończyli 65 roku życia. Warunkiem medycznej kwalifikacji jest nienaganny stan zdrowia potencjalnego dawcy oraz nieobecność przeciwwskazań immunologicznych (to jest uczulenia biorcy na antygeny potencjalnego dawcy). W sytuacjach szczególnych, przy przeciwwskazaniach do pobrania nerki od osób blisko spokrewnionych, dopuszcza się możliwość wykorzystania nerki pobranej od dorosłych członków dalszej rodziny pacjenta lub osób w ogóle nie spokrewnionych, ale dokumentujących silne związki emocjonalne z chorym (np. przybranych rodziców). W tych przypadkach obowiązuje weryfikacja psychologiczna motywacji potencjalnego dawcy oraz uzyskanie zgody sądu rodzinnego i Komisji Etyki Krajowej Rady Transplantacyjnej na taką procedurę. TO BYŁO ZNACZENIE .Dawcę i biorcę organu musi łączyć pokrewieństwo pierwszego stopnia. Przeszczepy rodzinne to jedyna dopuszczona prawem w Polsce forma pobrania narządów od żywego dawcy. Chorzy mogą od swoich bliskich przyjąć nerkę, fragment wątroby, trzuski, płuca lub jelita. Najbardziej rozpowszechnione - i obciążone stosunkowo najmniejszym ryzykiem - są transplantacje nerek, podczas których dawcy przekazują krewnemu jedną swoją nerkę. TO SĄ PRZESZCZEPY
Przeszczepy rodzinnego to czasmi ostatnia szansa na życie .
Transplantacje w kręgu rodziny, są bezpieczniejsze i skuteczniejsze,bo procentowo stanowią mniejsze ryzyko odrzucenia jak i komplikacji ,ponadto wykazują lepsze rokowanie co do długotrwałego utrzymywania się dobrej czynności przeszczepu oraz przeżycia pacjenta.
Przeszczepienie nerki pobranej od spokrewnionego dawcy żywego: Według obowiązujących przepisów (ustawa transplantacyjna z dnia 26.10 1995; Dz.U. Nr 138 poz. 682 ; oraz z dnia 1.07.2005 DZ.U.169 poz. 1411) dawcą narządu może być osoba spokrewniona z biorcą albo tak zwana osoba bliska emocjonalnie. Generalnie dotyczy to krewnych w pierwszej linii: ojciec, matka, brat, siostra. Osoby bliskie emocjonalnie, to mąż – żona, adoptowane dzieci przybrani rodzice oraz osoby żyjące w wieloletnich związkach partnerskich. Najczęściej dawcami nerki dla dzieci są rodzice. Dopuszcza się również pobieranie narządów od pełnoletniego rodzeństwa lub dziadków dziecka, jeżeli nie ukończyli 65 roku życia. Warunkiem medycznej kwalifikacji jest nienaganny stan zdrowia potencjalnego dawcy oraz nieobecność przeciwwskazań immunologicznych (to jest uczulenia biorcy na antygeny potencjalnego dawcy). W sytuacjach szczególnych, przy przeciwwskazaniach do pobrania nerki od osób blisko spokrewnionych, dopuszcza się możliwość wykorzystania nerki pobranej od dorosłych członków dalszej rodziny pacjenta lub osób w ogóle nie spokrewnionych, ale dokumentujących silne związki emocjonalne z chorym (np. przybranych rodziców). W tych przypadkach obowiązuje weryfikacja psychologiczna motywacji potencjalnego dawcy oraz uzyskanie zgody sądu rodzinnego i Komisji Etyki Krajowej Radyy Transplantacyjnej na taką procedurę. :) pozdr.
Transplantacje w kręgu rodziny, są bezpieczniejsze i skuteczniejsze,bo procentowo stanowią mniejsze ryzyko odrzucenia jak i komplikacji ,ponadto wykazują lepsze rokowanie co do długotrwałego utrzymywania się dobrej czynności przeszczepu oraz przeżycia pacjenta.
Przeszczepienie nerki pobranej od spokrewnionego dawcy żywego:
Według obowiązujących przepisów (ustawa transplantacyjna z dnia 26.10 1995; Dz.U. Nr 138 poz. 682 ; oraz z dnia 1.07.2005 DZ.U.169 poz. 1411) dawcą narządu może być osoba spokrewniona z biorcą albo tak zwana osoba bliska emocjonalnie. Generalnie dotyczy to krewnych w pierwszej linii: ojciec, matka, brat, siostra. Osoby bliskie emocjonalnie, to mąż – żona, adoptowane dzieci – przybrani rodzice oraz osoby żyjące w wieloletnich związkach partnerskich.
Najczęściej dawcami nerki dla dzieci są rodzice. Dopuszcza się również pobieranie narządów od pełnoletniego rodzeństwa lub dziadków dziecka, jeżeli nie ukończyli 65 roku życia. Warunkiem medycznej kwalifikacji jest nienaganny stan zdrowia potencjalnego dawcy oraz nieobecność przeciwwskazań immunologicznych (to jest uczulenia biorcy na antygeny potencjalnego dawcy).
W sytuacjach szczególnych, przy przeciwwskazaniach do pobrania nerki od osób blisko spokrewnionych, dopuszcza się możliwość wykorzystania nerki pobranej od dorosłych członków dalszej rodziny pacjenta lub osób w ogóle nie spokrewnionych, ale dokumentujących silne związki emocjonalne z chorym (np. przybranych rodziców). W tych przypadkach obowiązuje weryfikacja psychologiczna motywacji potencjalnego dawcy oraz uzyskanie zgody sądu rodzinnego i Komisji Etyki Krajowej Rady Transplantacyjnej na taką procedurę. TO BYŁO ZNACZENIE .Dawcę i biorcę organu musi łączyć pokrewieństwo pierwszego stopnia. Przeszczepy rodzinne to jedyna dopuszczona prawem w Polsce forma pobrania narządów od żywego dawcy. Chorzy mogą od swoich bliskich przyjąć nerkę, fragment wątroby, trzuski, płuca lub jelita. Najbardziej rozpowszechnione - i obciążone stosunkowo najmniejszym ryzykiem - są transplantacje nerek, podczas których dawcy przekazują krewnemu jedną swoją nerkę. TO SĄ PRZESZCZEPY
Przeszczepy rodzinnego to czasmi ostatnia szansa na życie .
Transplantacje w kręgu rodziny, są bezpieczniejsze i skuteczniejsze,bo procentowo stanowią mniejsze ryzyko odrzucenia jak i komplikacji ,ponadto wykazują lepsze rokowanie co do długotrwałego utrzymywania się dobrej czynności przeszczepu oraz przeżycia pacjenta.
Przeszczepienie nerki pobranej od spokrewnionego dawcy żywego:
Według obowiązujących przepisów (ustawa transplantacyjna z dnia 26.10 1995; Dz.U. Nr 138 poz. 682 ; oraz z dnia 1.07.2005 DZ.U.169 poz. 1411) dawcą narządu może być osoba spokrewniona z biorcą albo tak zwana osoba bliska emocjonalnie. Generalnie dotyczy to krewnych w pierwszej linii: ojciec, matka, brat, siostra. Osoby bliskie emocjonalnie, to mąż – żona, adoptowane dzieci przybrani rodzice oraz osoby żyjące w wieloletnich związkach partnerskich.
Najczęściej dawcami nerki dla dzieci są rodzice. Dopuszcza się również pobieranie narządów od pełnoletniego rodzeństwa lub dziadków dziecka, jeżeli nie ukończyli 65 roku życia. Warunkiem medycznej kwalifikacji jest nienaganny stan zdrowia potencjalnego dawcy oraz nieobecność przeciwwskazań immunologicznych (to jest uczulenia biorcy na antygeny potencjalnego dawcy).
W sytuacjach szczególnych, przy przeciwwskazaniach do pobrania nerki od osób blisko spokrewnionych, dopuszcza się możliwość wykorzystania nerki pobranej od dorosłych członków dalszej rodziny pacjenta lub osób w ogóle nie spokrewnionych, ale dokumentujących silne związki emocjonalne z chorym (np. przybranych rodziców). W tych przypadkach obowiązuje weryfikacja psychologiczna motywacji potencjalnego dawcy oraz uzyskanie zgody sądu rodzinnego i Komisji Etyki Krajowej Radyy Transplantacyjnej na taką procedurę. :) pozdr.