Jan Matejko jest autorem słynnego obrazu „Stańczyk na dworze królowej Bony po utracie Smoleńska". Obraz powstał w 1862 roku. Artysta namalował go farbami olejnymi, na płótnie o szerokości 88/120cm. Dzisiaj "Stańczyk" znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie. Dzieło ma dwa plany. Pierwszy plan przedstawia zadumanego błazna, tytułowego Stańczyka. W tle, za plecami bohatera, kilka osób bierze udział w przyjęciu. Stańczyk to najważniejsza część kompozycji. Siedzi on w fotelu. Ma złożone ręce i wyraźnie zatroskaną twarz. Odziany jest w czerwony strój. W pomieszczeniu, w którym siedzi Stańczyk jest ciemno.
Obraz, który opisuję to dzieło Jana Matejki pt. "Kochanowski nad złokami Urszulki", pochodzący z 1862r. Dzieło namalowane jest farbami olejnymi na płótnie. Na pierwszym planie, w centrum uwagi, skupione jest ciało Urszulki, w którym już brak życia i zrozpaczonego ojca, całującego jej czoło. Urszulka leży w pięknejk trumnie, na jej maleńkiej piersi leży krzyż, a przy nogach lutnia. Dzieczynka ubrana jest z białą sukienkę ze złotymi zdobieniami, które podobne są do koloru jej włosów. Kochanowski ściska blade rączki dziewczynki, które poddają się jego ruchom. Mężczyzna ubrany jest w czarne szaty, twarz ma zmęczoną i siwiznę we włosach. Można odnieść wrażenie, iż przez tą noc przybyło mu siwych kosmyków. Po prawej stronie obrazu stoi święty obrazek z Matką Boską oraz zapalona świeca w wysokim kaganku, a po lewej stronie widać zarysy domowych sprzętów. Malarz zastosował ciemne, pełne barwy, by oddać atmosferę żałoby, straty i żalu. Złociste włosy Urszuli i jej biała sukienka, symbolizują jej niewinność i śmiałe odniesienie do anielskości córeczki. Czarny ubiór poety symbolizuje żałobę. Gesty, które wykonuje trzymając dziewczynkę ukazują iż, nie może pogodzić się ze stratą tej małej istotki oraz nie chce "oddać" jej Bogu. Domiującą barwą obrazu jest czerń wraz z jaśniejszymi akcentami. Tło obrazu stanowi żałobny pokój. Artysta zastosował zabieg, polegający na tym, że skóra dziewczynki jest zielonkawo-blada a skóra artysty nienaturalnie przyciemniona. Nastrój, który Matejko uchwycił za pomocą pędzla jest tak unikatowy, że jego obraz zalicza się do kanonu arcydzieł, które łączą ze sobą ulotne chwile wraz z elementem historii. Ów obraz pomaga nam znaleźć się w tm pomieszczeniu i podzielać żałobę wielkiego poety.
Jan Matejko jest autorem słynnego obrazu „Stańczyk na dworze królowej Bony po utracie Smoleńska". Obraz powstał w 1862 roku. Artysta namalował go farbami olejnymi, na płótnie o szerokości 88/120cm. Dzisiaj "Stańczyk" znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Dzieło ma dwa plany. Pierwszy plan przedstawia zadumanego błazna, tytułowego Stańczyka.
W tle, za plecami bohatera, kilka osób bierze udział w przyjęciu.
Stańczyk to najważniejsza część kompozycji. Siedzi on w fotelu. Ma złożone ręce i wyraźnie zatroskaną twarz. Odziany jest w czerwony strój. W pomieszczeniu, w którym siedzi Stańczyk jest ciemno.
Jan Matejka "Kochanowski nad zwłokami Urszulki
Obraz, który opisuję to dzieło Jana Matejki pt. "Kochanowski nad złokami Urszulki", pochodzący z 1862r. Dzieło namalowane jest farbami olejnymi na płótnie.
Na pierwszym planie, w centrum uwagi, skupione jest ciało Urszulki, w którym już brak życia i zrozpaczonego ojca, całującego jej czoło. Urszulka leży w pięknejk trumnie, na jej maleńkiej piersi leży krzyż, a przy nogach lutnia. Dzieczynka ubrana jest z białą sukienkę ze złotymi zdobieniami, które podobne są do koloru jej włosów. Kochanowski ściska blade rączki dziewczynki, które poddają się jego ruchom. Mężczyzna ubrany jest w czarne szaty, twarz ma zmęczoną i siwiznę we włosach. Można odnieść wrażenie, iż przez tą noc przybyło mu siwych kosmyków.
Po prawej stronie obrazu stoi święty obrazek z Matką Boską oraz zapalona świeca w wysokim kaganku, a po lewej stronie widać zarysy domowych sprzętów.
Malarz zastosował ciemne, pełne barwy, by oddać atmosferę żałoby, straty i żalu. Złociste włosy Urszuli i jej biała sukienka, symbolizują jej niewinność i śmiałe odniesienie do anielskości córeczki. Czarny ubiór poety symbolizuje żałobę. Gesty, które wykonuje trzymając dziewczynkę ukazują iż, nie może pogodzić się ze stratą tej małej istotki oraz nie chce "oddać" jej Bogu.
Domiującą barwą obrazu jest czerń wraz z jaśniejszymi akcentami. Tło obrazu stanowi żałobny pokój. Artysta zastosował zabieg, polegający na tym, że skóra dziewczynki jest zielonkawo-blada a skóra artysty nienaturalnie przyciemniona.
Nastrój, który Matejko uchwycił za pomocą pędzla jest tak unikatowy, że jego obraz zalicza się do kanonu arcydzieł, które łączą ze sobą ulotne chwile wraz z elementem historii. Ów obraz pomaga nam znaleźć się w tm pomieszczeniu i podzielać żałobę wielkiego poety.