September 2018 1 23 Report

Wstaw odpowiednią formę w presen simple lub present continous:
1. He (not, smoke) cigarettes at all.

2.Peter (study) a lot at present.

3.Who (go) to the cinema every week?

4.They usually (come) back home very late.

5.Listen, The Rolling Stones (sing).

6.It always (snow) in winter.

7.They (learn) French at present.

8.What (do,he) there now?

9.Who (play) tennis from time to time?

10.Look,Mr Collins (run) to the station.

11.What time (get up,you) every morning?

12.Helen (not, work) at the moment.

13.(Watch, you) television tonight?

14.They often (have) lunch at Mc Donald's.

15.Who (take) you to the disco tomorrow night?

16.My parents (not, like) football.

17.(Listen to, he)the radio every afternoon?

18.Look, the car (stop).

19.(Look, they) at us now?

20.My brother (go) to work every day).


More Questions From This User See All

Skróć to jak najkrócej się da:W architekturze końca XVIII i poł. XIX w. dominował klasycyzm; przedstawicielami tego stylu byli m.in.: F.W. von Erdmannsdorff i C.G. Langhans (Berlin), L. von Klenze (Monachium) i K.F. Schinkel, który jednocześnie reprezentował historyzm, charakterystyczny dla dalszego rozwoju architektury XIX w. Tendencje klasycyst. w malarstwie prezentowali D. Chodowiecki (malarstwo rodzajowe), rodzina Tischbeinów (portrety), M. Carstens (tematy mitol.). Malarstwo romant. znalazło swój świetny wyraz w twórczości C.D. Friedricha i P.D. Runge, w malarstwie biedermeieru (A.L. Richter). Z malarstwem biedermeieru ściśle wiążą się tendencje realist. w sztuce niem., które pojawiły się w poł. XIX w. (A. von Menzel, W. Leibl). Idealistyczne i symbol. poglądy przeważały w malarstwie A. Böcklina, M. Klingera, H. von Maréesa. Ku impresjonizmowi zwrócili się L. Corinth, M. Slevogt, M. Liebermann. Na przeł. XIX i XX w. rozwinęła się na krótko niem. odmiana secesji (Jugendstil) z gł. ośr. w Berlinie, Monachium i Darmstadt (H. Obriest, A. Endell).W pierwszym 30-leciu XX w. narastał stopniowo ekspresjonizm, którego gł. ośr. było ugrupowanie Die Brücke i częściowo Der Blaue Reiter. Tendencje ekspresjonistyczne były widoczne również w twórczości E. Barlacha, M. Beckmanna, K. Kollwitz, W. Lehmbrucka. Na pocz. XX w. racjonalny modernizm w architekturze zaprezentował P. Behrens, potem H. Muthesiusi, H. van de Velde. Dzięki nowocz. ideom uczelni artyst. Bauhaus, architektura niem. zdobyła międzynar. znaczenie (W. Gropius). Bardziej ekspresjonistyczne tendencje w architekturze reprezentowali H. Poelzig, M. Berg, E. Mendelsohn. Konstruktywizm i funkcjonalizm rozwijał L. Mies van der Rohe. Po I wojnie świat. pojawiły się w Niemczech: dadaizm (K. Schwitters), surrealizm (M. Ernst), ruch Neue Sachlichkeit (m.in. G. Grosz, O. Dix). W czasach III Rzeszy kierunki nowocz., określane jako „sztuka zwyrodniała” (wystawa Entartete Kunst w Monachium, 1937), zostały wyeliminowane, sztuce narzucono cele propagandowe; obowiązywał neoklasycyzm w architekturze (A. Speer) i monumentalny naturalizm w malarstwie. Wybitni twórcy, którzy wówczas wyemigrowali z Niemiec, wywarli duży wpływ na sztukę powojennych generacji artystów RFN i Berlina Zachodniego. Oprócz Ernsta, W. Kandinsky'ego, P. Klee należeli do nich również Wols i H. Hartung — czołowi przedstawiciele taszyzmu, który wraz z rozwijającym się po wojnie malarstwem abstrakc. (W. Baumeister, J. Bissier) włączyły się w nurt sztuki informelu lat 50. (E. Schumacher).W latach 60. i 70. sztuka w zachodnich Niemczech żywo reagowała na różne międzynar. kierunki artyst., np.: op-art (grupa Zero), pop-art (K. Klapheck), sztuka akcji i happening (W. Vorstell, J. Beuys), fotorealizm (grupa Zebra, G. Richter). Berlińscy realiści (J. Grützke, P. Sorge) stali się wówczas prekursorami neoekspresjonizmu, którego gł. przedstawicielami w latach 80. byli: G. Baselitz, K. Hödicke, M. Lüpertz, A.R. Peuck, J. Immendorf i A. Kiefer. Jeden z nurtów stylistycznych neoekspresjonizmu reprezentowała grupa Neue Wilde. Po II wojnie świat. w architekturze RFN i Berlina Zachodniego dominował styl międzynar., osiągający swe apogeum na berlińskiej wystawie Interbau (1956–58). Nawrót do ekspresjonizmu zapowiadał styl gmachu filharmonii w Berlinie Zachodnim (H. Scharoun). W NRD sztukę zdominował realizm socjalist.; architektura, która początkowo dość konwencjonalnie prezentowała jego założenia, z czasem przeszła do rozwiązań bardziej nowocz. technicznie i formalnie. Do gł. przedstawicieli realizmu socjalist. należeli: malarze — O. Nagel, M. Lingner, grafik H. Tucholski, i rzeźbiarz W. Lammert; odejście od doktryny w latach 70. wpłynęło na poszerzenie środków mal. i tematów; znaczne sukcesy mal. odnieśli W. Sitte, W. Tübke i W. Mattheuer. Po zjednoczeniu Niemiec otwarto granice kraju dla twórców z całego świata. Na terenie byłej NRD podjęto szeroko zakrojoną akcję kompleksowej odbudowy zabytkowych miast (m.in. rekonstrukcja kościoła NMP w Dreźnie).
Answer

Life Enjoy

" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "

Get in touch

Social

© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.