Ludzie w dzisiejszych czasach wiele zawdzięczają starożytnym cywilizacjom – między innymi Grecji i Rzymu. Dzisiejsza Europa jest owocem długiej i skomplikowanej historii, pełnej konfliktów między narodami. Grecy, a później Rzymianie w Europie Południowej wywarli głęboki wpływ na ludzi w ciągu trzech tysiącleci. Europa zawdzięcza swą nazwę mitologicznej bogini, o której nie wiadomo czy była jedną z trzech tysięcy nimf zaludniających morza, czy też piękną Fenicjanką porwaną przez króla bogów Zeusa. Dla starożytnych Greków, Europą było wszystko to, co leżało na zachód od wysp greckich i na północ od ich półwyspu. Legenda Europy porwanej przez Zeusa, przemienionego w byka, inspirowała wyobraźnię artystów do XIX wieku. Możemy to zauważyć m.in. na obrazie „Porwanie Europy” francuskiego malarza Gustave’a Moreau. Demokracja, czyli rządy ludu, jest formą ustrojową, która została wprowadzona w Atenach w V wieku p.n.e. Powstał system zgromadzeń, delegujących kandydatów na urzędy i do rady przez wybory i losowania. Za ojca demokracji uważa się Peryklesa, który sprawował jeden z najważniejszych urzędów państwowych (urząd stratega), na który był wybierany nieprzerwanie rok po roku przez 15 lat. Do dzisiaj słowo „demokracja” ma to samo znaczenie i oznacza ustrój polityczny, w którym władzę sprawuje społeczeństwo. Sposób sprawowania tej władzy różni się od tego, jaki panował w starożytnych Atenach, ale idea pozostała ta sama. Na przełomie VII i VI wieku p.n.e. w koloniach greckich Azji Mniejszej narodziła się filozofia. Poczet wybitnych myślicieli zapoczątkował Tales z Miletu uważany za ojca filozofii. Uznał on, że wspólnym elementem występującym w całej przyrodzie jest woda i to ona dała początek wszystkiemu. Otworzył w ten sposób następcom drogę spekulacji myślowych, w których wyniku powstała dwa tysiące lat później nowożytna nauka. Jego najwybitniejsi następcy to Heraklit z Efezu, Sokrates, Platon – twórca Akademii w gaju Akademosa oraz „teorii miłości”, na którą nawet dzisiaj się powołujemy. Jego uczniem był Arystoteles, najbardziej utalentowany filozof starożytnej Grecji. Był bezkonkurencyjnym i największym autorytetem naukowym dla ludzi średniowiecza. Także epikureizm i stoicyzm do dzisiaj znajdują swoich zwolenników. Bardzo istotna i wartościowa dla współczesnych nam ludzi okazała się literatura starożytnej Grecji. W tym okresie powstały dzieła, które do dzisiaj są uważane za jedne z najwspanialszych w historii literatury. To właśnie w starożytnej Grecji po raz pierwszy wyodrębniono wiele nowych gatunków i rodzajów literackich, między innymi eposy bohaterskie, kosmogeniczne, genealogiczne, dydaktyczne, poematy heroikomiczne, elegie wojenne, lirykę refleksyjną oraz wiele innych, z których prawdopodobnie najważniejszymi dla nas stały się liryka oraz epika.
Ludzie w dzisiejszych czasach wiele zawdzięczają starożytnym cywilizacjom – między innymi Grecji i Rzymu. Dzisiejsza Europa jest owocem długiej i skomplikowanej historii, pełnej konfliktów między narodami. Grecy, a później Rzymianie w Europie Południowej wywarli głęboki wpływ na ludzi w ciągu trzech tysiącleci.
Europa zawdzięcza swą nazwę mitologicznej bogini, o której nie wiadomo czy była jedną z trzech tysięcy nimf zaludniających morza, czy też piękną Fenicjanką porwaną przez króla bogów Zeusa. Dla starożytnych Greków, Europą było wszystko to, co leżało na zachód od wysp greckich i na północ od ich półwyspu. Legenda Europy porwanej przez Zeusa, przemienionego w byka, inspirowała wyobraźnię artystów do XIX wieku. Możemy to zauważyć m.in. na obrazie „Porwanie Europy” francuskiego malarza Gustave’a Moreau.
Demokracja, czyli rządy ludu, jest formą ustrojową, która została wprowadzona w Atenach w V wieku p.n.e. Powstał system zgromadzeń, delegujących kandydatów na urzędy i do rady przez wybory i losowania. Za ojca demokracji uważa się Peryklesa, który sprawował jeden z najważniejszych urzędów państwowych (urząd stratega), na który był wybierany nieprzerwanie rok po roku przez 15 lat. Do dzisiaj słowo „demokracja” ma to samo znaczenie i oznacza ustrój polityczny, w którym władzę sprawuje społeczeństwo. Sposób sprawowania tej władzy różni się od tego, jaki panował w starożytnych Atenach, ale idea pozostała ta sama.
Na przełomie VII i VI wieku p.n.e. w koloniach greckich Azji Mniejszej narodziła się filozofia. Poczet wybitnych myślicieli zapoczątkował Tales z Miletu uważany za ojca filozofii. Uznał on, że wspólnym elementem występującym w całej przyrodzie jest woda i to ona dała początek wszystkiemu. Otworzył w ten sposób następcom drogę spekulacji myślowych, w których wyniku powstała dwa tysiące lat później nowożytna nauka. Jego najwybitniejsi następcy to Heraklit z Efezu, Sokrates, Platon – twórca Akademii w gaju Akademosa oraz „teorii miłości”, na którą nawet dzisiaj się powołujemy. Jego uczniem był Arystoteles, najbardziej utalentowany filozof starożytnej Grecji. Był bezkonkurencyjnym i największym autorytetem naukowym dla ludzi średniowiecza. Także epikureizm i stoicyzm do dzisiaj znajdują swoich zwolenników.
Bardzo istotna i wartościowa dla współczesnych nam ludzi okazała się literatura starożytnej Grecji. W tym okresie powstały dzieła, które do dzisiaj są uważane za jedne z najwspanialszych w historii literatury. To właśnie w starożytnej Grecji po raz pierwszy wyodrębniono wiele nowych gatunków i rodzajów literackich, między innymi eposy bohaterskie, kosmogeniczne, genealogiczne, dydaktyczne, poematy heroikomiczne, elegie wojenne, lirykę refleksyjną oraz wiele innych, z których prawdopodobnie najważniejszymi dla nas stały się liryka oraz epika.