Question

Witam!

Potrzebuję kilku aforyzmów, cytatów, wierszy, złotych myśli o Francji. Ogólnie związanych z Francją.

Daję dużo punktów.
Głupie odpowiedzi nie są mile widziane...

Z góry dziękuję ;))

Answer 1

Książki zafascynowane Francją:
-„Dziękuję za gościnę”
-''Bruno Jasieński w Paryżu''
-''Antologia poezji francuskiej''

Aforyzmy:
-''Gdzie dobrze, tam ojczyzna paryska''
-Francja to kolebka miłości i romantyzmu
-Francja -elegancja
-Francja arogancja

Cytaty
-Co nie jest jasne, nie jest francuskie.
-Paryż uznawany jest za stolicę światowej mody
-Gdy Francja kicha, cała Europa dostaje kataru.
-Każdy człowiek ma dwie ojczyzny: swoją własną oraz Francję.

Wiersze:
-''Francja''

Złote myśli:
-Francja przegrała bitwę, ale Francja nie przegrała wojny.
-Naprzód, dzieci ojczyzny
-Nie można zjednoczyć narodu, który posiada 365 gatunków sera

Answer 2

Georg Christoph Lichtenberg

Francuz staje się bardzo przyjemnym człowiekiem wtedy, gdy po raz drugi zaczyna wierzyć w Boga.


Wiersze Teofila Lenartowicza

Dalej i dalej w świat z rozdartym łonem,
Nad Morzem Martwem dziś, jutro Czerwonem.


Tam gdzieś z otwartej sterczy kość mogiły,
Tam rozebrane z dział warowne wieże...
Kartaczownice, poskładane w sągi,
W Berlinie żołnierz landwerzysta strzeże,
Pomniejsze w pyszne przelane posągi
Moltków, Bismarcków, Werderów, Stejnmetzów,
Inne w ogniste ciągną paszcze pieców.


Ludzie i ludy odjąć się nie mogą
Prawu zniszczenia i odmianom losu:
Dziś - głośne, huczne, jutro - już bez głosu,
I wszystko w cienie schodzi zwykłą drogą;
Ale nim zejdzie, nim wieści zaginą
Sławy, znaczenia, wieńców i kadzideł,
Poezja w zorzy malowanych skrzydeł
Złociste loty niesie nad ruiną,
Zmarłemu życie powraca na chwilę
W obrazie pieśni, w głazie i w teatrze;
Potem się cisza wiesza na mogile,
Nim zapomnienia mgła ostatek zatrze,
Jeśli... tak, jeśli... Któż przeznaczeń karty
Odczytał wszystkie od końca do końca?...


W bramy paryskiej Wystawy, otwartej
Od wschodu słońca do zachodu słońca,
Fale narodów płyną nurtem gwarnym
Pod niebem, losem przyszłości ciężarnym.

Geniusz Egiptu na czas niepożyty
Na wstręcie burzom wzniósł piramid szczyty,
Które gdy ziemia wciąż oblicze mieni,
Lądy zatapia, zniża gór łańcuchy,
Na nieobjętej pustynnej przestrzeni
W nie zachodzących gwiazd wpatrzone ruchy,
Granitowymi zaryte podstawy,
Poważne kształty wznoszą z piasków ławy,
A w ciemną wieczność płynąc równo z czasem,
Ognistej strefy zdają się kompasem,
Którego igła znad Nilowej rzeki
Znaczy nie świata godziny - a wieki.