Witam i pozdrawiam.
Stary człowiek upadł w błoto i śnieg, wstaje i przeprasza. Stary człowiek zapomniał butelkę dziurawca na aptecznej ladzie, wraca i przeprasza. Stary człowiek wpycha się do zatłoczonego tram- waju, ciężko dyszy. Stary człowiek nie straszy nikogo własną śmiercią, nie dzieli się z nikim swoją rozpaczą i nie skarży się, że wszystko było dla niego najpierw za wcześnie, a potem za późno. Stary człowiek pamięta, że wsadzano go na odpły- wającą krę, zrzucano z Tarpejskiej skały,zostawiano w pustkowiu lub morzono na śmierć w chlewiku. Pamięć starego człowieka jest pamięcią ludzkości.
1. Jaką funkcję w utworze pełni powtarzające się wyrażenie "stary człowiek"? jak nazywa się środek poetycki?
2. Dlaczego stary człowiek za wszystko przeprasza? Czego się boi?
3. Dlaczego poetka używa bezosobowych form czasowników "wsadzono", "zrzucano", "zostawiono"?
1. jest to anafora (to rodzaj potórzenia, zaczyna następujące po sobie zdania) jej celem jest spotęgowanie wrażenia, podkreślenie czegoś, w tym przypadku może tego, że człowiek był taki stary
2. przeprasza za wszystko może dlatego że jest stary i wie że niedługo umrze.
boi się tego że jeżeli on umrze to ludzie przestaną pamiętać (tu chodzi o 2 ostatnie wersy)
3. zazwyczaj form bezosobowych używa się ponieważ wykonawcy czynności nie są ważni, tylko sama czynność, tutaj może chodzić o to że jest stary i nie pamięta ale to takie moje domniemania.