WIELKOPOLSKA-JAKIE SA ZWYCZAJE I OBRZEDY,POTRAWY,INSTRUMENTY.
weronika1p
Tradycje wielkanocne w Wielkopolsce Święto Zmartwychwstania Pańskiego jest obok Świąt Bożego Narodzenia jednym z najważniejszych świąt w tradycji chrześcijańskiej. U ludzi istniało głębokie przekonanie o magicznej mocy tej różdżki. Stąd powszechne było w Wielkopolsce połykanie baziek – „żeby gardło nie bolało”- obecnie obyczaj coraz rzadszy na wsi wielkopolskiej. Przy pomocy palmy wielkanocnej wyganiano po raz pierwszy bydło na pastwisko, aby uchronić je przed niebezpieczeństwami. Ślady wiary w magiczną siłę drzewka – gałązki odnajdujemy w Wielkopiątkowym obyczaju smagania rózgami. Uderzając rózgą, wypowiada się słowa: „za boże rany”. Dzieje się tak na pamiątkę biczowania Jezusa. Wielkanoc to także obrzędy nawiązujące do magicznej siły ognia i wody. Ogień jest w zwyczajach ludowych uznany za symbol oczyszczający, za środek odstraszający złe moce, nieprzychylne człowiekowi. Obrzędowość związana z ogniem weszła do liturgii katolickiej z inspiracji zwyczajami pogańskimi. Poświęcenie ognia przez Kościół przyjęto w Rzymie dopiero w XII wieku. W Polsce zaczęto praktykować uroczyste wnoszenie ognia do Kościoła w XVI wieku.. Z wiarą w magię wody związany był obyczaj – dzisiaj już wymarły – polegający na umyciu się w jeziorze, rano, przed wschodem słońca. Wierzono, że obmycie się w zimnej, a nawet lodowatej wodzie zabezpieczy przed wrzodami. Do obrządku Wielkiej Soboty należy święcenie potraw. Jest to jeden z tych zwyczajów, który bardzo dobrze przyjął się i zachował tak na wsi, jak i w mieście wielkopolskim. O ile wiele innych obyczajów ulega zapomnieniu, podlega modyfikacjom, czy wreszcie spotkać je można jeszcze tylko na wsiach, to zwyczaj święcenia potraw jest wszechobecny. Najczęściej święci się: chleb, jajka, kiełbasę, ciasto, babkę, masło, sól. Szczególne miejsce w koszyku wielkanocnym zajmuje jajko – symbol życia, energii życiowej ale już nasi praprzodkowie malowali skorupki jaj – świadczą o tym znaleziska archeologiczne. Tradycję malowania jaj tłumaczy się w chrześcijaństwie legendą, która głosi, że święta Magdalena idąc w niedzielę wielkanocną odwiedzić grób Chrystusa, po drodze nakupiła jajek na posiłek dla apostołów. Po spotkaniu Zmartwychwstałego Chrystusa spostrzegła, że nawet jajka zmieniły swój kolor, stały się czerwone. Malowanie jaj odbywa się obecnie w różny sposób. Ubożsi piekli pieczywo z mąki rżanej. W drugi dzień świąt – Poniedziałek Wielkanocny – rozpowszechnił się jeden z najbardziej znanych obyczajów, a mianowicie - śmigus – dyngus. . Od dawna jednak mieszano jedno z drugim. Zwyczaj oblewania się wodą jest w Wielkopolsce powszechny, choć obecnie raczej to zabawa dzieci. Dorośli ograniczają się do skropienia perfumem , czy wodą toaletową. Śmigus to obyczaj, którego nie trzeba organizować, a często wręcz przeciwnie, trzeba pilnować, aby młodzież nie przesadziła w gorliwości wypełniania tego obyczaju. Z czasem zaczęto zapominać, że oblewa się tylko tych, których się lubi. Dziewczęta po liczbie chłopców, którzy ją oblewali i ilości wylanej wody, wnosiły o swoim powodzeniu. Jeśli o to chodziło to prosz ;3 liczę na naaj
Jeśli o to chodziło to prosz ;3 liczę na naaj