Współczesne badania naukowe zmieniły nasze poglądy na własności elektryczne materii jeszcze do niedawna wszystkie ciała dzielono na dobre i złe przewodniki. Metale należą do pierwszej grupy, a np. drewno, papier, ebonit, mydło — to tzw. izolatory. Samo zjawisko przewodnictwa elektrycznego tłumaczono uporządkowanym ruchem elektronów po powierzchni przewodnika, od miejsc o wysokim potencjale do miejsc o niskim potencjale. Na skutek zderzeń wędrujących elektronów z jonami czy atomami metalu, powstaje zjawisko oporu, elektrycznego, którego wartość powinna być proporcjonalna dotemperatury przewodnika, gdyż w wyższej temperaturze wzrasta ruch drgający atomów i tym samym — prawdopodobieństwo zderzeń z elektronami.
Dzisiaj w fizyce i elektronice mówi się bardzo dużo o półprzewodnikach. Jest to grupa ciał o interesujących własnościach elektrycznych, usytuowana w tabeli klasyfikacyjnej pomiędzy tamtymi dwiema (patrz: tabelka). Do półprzewodników zaliczamy kilkadziesiąt związków chemicznych germanu, krzemu, selenu, telluru, boru, ale i wiele tlenków metali wykazuje podobne własności elektryczne, np. ZnO, Cu2O, PbO. Istotną cechą tych materiałów jest olbrzymia zależność ich oporu właściwego od warunków fizycznych, tj. od temperatury, ciśnienia, wilgotności, oświetlenia.
Opór właściwy różnych ciał
Metale 10-5 Ω*cm
Półprzewodniki 102 Ω*cm
Izolatory 1015 Ω*cm
W półprzewodnikach pod wpływem np. temperatury gwałtownie wzrasta liczba swobodnych, elektronów, które są nośnikami prądu elektrycznego, a tym samym wzrasta natężenie prądu, co można interpretować jako spadek oporu właściwego. W metalach o temperaturze 0°C gęstość elektronów przeciętnie wynosi 1022 w l cm3 i nie zmienia się przy wzroście temperatury, gdy tymczasem w krzemie ta gęstość wynosi 1011 w l cm3, a w temperaturze 100° około 1016, tzn. wzrasta sto tysięcy razy!
Współczesne badania naukowe zmieniły nasze poglądy na własności elektryczne materii jeszcze do niedawna wszystkie ciała dzielono na dobre i złe przewodniki. Metale należą do pierwszej grupy, a np. drewno, papier, ebonit, mydło — to tzw. izolatory. Samo zjawisko przewodnictwa elektrycznego tłumaczono uporządkowanym ruchem elektronów po powierzchni przewodnika, od miejsc o wysokim potencjale do miejsc o niskim potencjale. Na skutek zderzeń wędrujących elektronów z jonami czy atomami metalu, powstaje zjawisko oporu, elektrycznego, którego wartość powinna być proporcjonalna dotemperatury przewodnika, gdyż w wyższej temperaturze wzrasta ruch drgający atomów i tym samym — prawdopodobieństwo zderzeń z elektronami.
Dzisiaj w fizyce i elektronice mówi się bardzo dużo o półprzewodnikach. Jest to grupa ciał o interesujących własnościach elektrycznych, usytuowana w tabeli klasyfikacyjnej pomiędzy tamtymi dwiema (patrz: tabelka). Do półprzewodników zaliczamy kilkadziesiąt związków chemicznych germanu, krzemu, selenu, telluru, boru, ale i wiele tlenków metali wykazuje podobne własności elektryczne, np. ZnO, Cu2O, PbO. Istotną cechą tych materiałów jest olbrzymia zależność ich oporu właściwego od warunków fizycznych, tj. od temperatury, ciśnienia, wilgotności, oświetlenia.
Opór właściwy różnych ciał
Metale
10-5 Ω*cm
Półprzewodniki
102 Ω*cm
Izolatory
1015 Ω*cm
W półprzewodnikach pod wpływem np. temperatury gwałtownie wzrasta liczba swobodnych, elektronów, które są nośnikami prądu elektrycznego, a tym samym wzrasta natężenie prądu, co można interpretować jako spadek oporu właściwego. W metalach o temperaturze 0°C gęstość elektronów przeciętnie wynosi 1022 w l cm3 i nie zmienia się przy wzroście temperatury, gdy tymczasem w krzemie ta gęstość wynosi 1011 w l cm3, a w temperaturze 100° około 1016, tzn. wzrasta sto tysięcy razy!
Mysle ze z tego cos wybierzesz:)