Question

W załączniku

odpowiedź tylko w załączniku inaczej zgłaszam-nie umiesz nie rób

odpowiedzi sensowne-ilość punktów mówi sama za siebie

Answer 1

1.

Życie pod okupacją sowiecką było niezwykle trudne, ponieważ stosowali oni terror wobec polskiego społeczeństwa. Polacy nie mieli prawa rozmawiać w języku ojczystym pod groźbą surowej kary, a w zamian mogli jedynie porozumiewać sie w języku rosyjskim. W szkole dzieci mogły uczyć się wyłącznie jezyka rosyjskiego, a religia została wykluczona z nauki. Ludność poddawana była rusyfikacji z czym wielu naszych rodaków nie zgadzało się, dlatego wobec opornych zostały wyciągane poważne konsekwencje i wielu Polaków zostało wywiezionych do obozow pracy. Na początku pierwszymi ofiarami była polska inteligencja. Wielu wybitnych pisarzy , naukowców, nauczycieli zostało rozstrzelanych w Katyniu inni  zostali wysłani na Syberię lub w inne rejony na przymusowe roboty. Sowieci nie mieli litości i wzbudzali strach wśród ludności cywilnej, ponieważ strzelano do każdego kto im się sprzeciwił, podpalali domy, niszczyli dorobek ludzkiego życia, kradli, stosowali tortury. Nasze najpiękniejsze budowle zostały zniszczone, w tym teatry, muzea, kościoły. Wielu polskich chłopów musiało wstąpić do Armii Czerwonej, bo gdyby odmówili groziłaby im śmierć. Sowieci deptali ludzką godność, poniżali Polaków, traktowali przedmiotowo. Społeczeństwo polskie było przez nich systematycznie likwidowane.

2.

Działalność konspiracyjna polegała przede wszystkim na utrudnieniu życia Niemcom. Wszyscy biorący udział w konspiracji musieli zachowac szczególną ostrożność, a także dyskrecję, bo to było warunkiem przetrwania podziemia.

Działalność konspiracyjna wiązała się z roznoszeniem tajnych ulotek, ważnych meldunków, haseł zachęcających ludzi do walki z wrogiem narodu, a także sytuacji w kraju. Często na murach malowano obrazy ośmieszające Niemców lub  zamieszczano hasła "Jeszcze Polska nie zginęła". Regularnie wybijano szyby wystawowe gdzie figurowały podobizny Niemców. Zrywane były flagi obcego państwa, a na to miejsce zawieszano polskie flagi. W kiniach, kawiarniach - gdzie bawili się Niemcy podkładano gaz łzawiący. W samochodach przebijano opony. Przenoszono środki opatrunkowe, lekarstwa, odzież. Organizowano rózne szkolenia, tajne zebrania, śpiewano polskie piosenki, recytowano wiersze, kontynouwano naukę. Potem działalność konspiracyjna polegała na likwidowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych, odbijaniu Polaków , których wywożono do obozów pracy, wysadzaniu fabryk, w których przechowywano materiały wybuchowe, prowadzeniu walkę z żandarmerią.

3.

Szare Szeregi - była to nazwa grupy młodzieży, którzy byli harcerzami walczącymi z okupantem kraju podczas II wojny światowej. Grupa ta należała także do Armii Krajowej.

Dziennik - to inaczej zapis tego co robimy każdego dnia. W dzienniku zapisujemy datę, może być równiez godzina, miejsce gdzie mówimy o wydarzeniach, dzień tygodnia. Dziennik to nasze osobiste doświadczenia, a jego treść zapisujemy w pierwszej osobie, w czasie zazwyczaj teraźniejszym lub niedalekiej przeszłości. Zazwyczaj są to krótkie zapiski każdego dnia o tym co nas spotkało.

Getto - było to miejsce, w którym Niemcy podczas II wojny światowej , oddzielili murem ludność żydowską. Żydzi byli odgrodzeni od reszty społeczeństwa i nie mieli prawa bez zezwolenia opuszczać tego miejsca. Panowały tam bardzo trudne warunki, ponieważ brakowało żywnosci, lekarstw, odzieży, środków opatrunkowych. Wielu umarło z głodu, a ludzie za kawałek chleba gotowi byli zrobić wszystko. Panował tam terror. Niemcy deptali ludzką godność.

Elegia - jest to utwór liryczny, który może mieć różną tematykę, ale wspólnym mianownikiem jest to, że utwór ma nastrój refleksyjny, melancholijny, żałobny.

Pseudonim - jest to inaczej przezwisko nadane jakiejś osobie w celu ukrycia prawdziwych danych konkretnej osoby.

4.

Podmiotem lirycznym w utworze  " Elegia o chłopcu polskim" jest matka, pełna smutku i cierpienia, która swoje słowa kieruje do synka:"Oddzielili cię,syneczku,od snów,co ,co jak motyl drżą" Te słowa świadczą o głębokiej trwodze o bezpieczeństwo jej najukochańszego syna. Syn musiał sięgnąć po broń, jakby wbrew sobie. Oddzieli go od najbliższych - rodziny, przyjaciół, beztroski życia, a matka przeżywa rozstanie z synem, martwi sie o niego. Jest to też wyrazem tego , że matka mówi w imieniu wszystkich matek , które były zmuszone do opłakiwania swych synów. Śmierć własnych synów , była dla wielu matek ogromną tragedią i czuły one bezsilność wobec wojny, która zabrała im to co kochały najbardziej.

Cierpiąca matka łączy wyrazy kojarzące sie z ciepłem domowego ogniska"haftowali""wyszywali""malowali" ze śmiercią ""wisielcami drzew płynące morze". Żali się ona , że wojsko wyszkoliło jej syna i wychowało w trwodze o własne życie. Każdy dzień synka był przepełniony obawą i lękiem przed tym co może nastąpić jutro. To on musiał się zmierzyć z bezwzględną rzeczywistością pełną grozy i cierpienia, gdzie musiał przemierzyć "najwstydliwsze z ludzkich dróg". Drogi te , to zbrodnie, ludobójstwa , w których udział brał człowiek. Człowiek którego człowieczeństwo i wartości zostały zatracone .Ludzie w czasie wojny zachowywali się jak zwierzęta i wielu rzeczy woleliby nigdy nie widzieć. Ale to co już widzieli i czego doświadczyli zapadnie im głęboko w pamięci.

Kolejna strofa mówi o "jasnym synku" który wychodzi w ciemną noc. Synek jest młodym, niewinnym chłopcem wkraczającym w życie. A noc kontrastuje z jasnością, ponieważ noc jest przerażająca i ciemna, napełnia pesymizmem. Na koniec swego monologu  matka pyta"Czy to kula ,synku,czy to serce pękło". Możemy sie tylko domyślać , że jej ukochanego syna trafiła kula, bo przecież brał on udział w walce, ale możliwe również  jest, że synowi "pękło serce", ponieważ był on ogarnięty strachem i przerażeniem.

5.

Irena Sendlerowa ur. 15.02.1910 r. zm. 12.05.2008 r. W swoim życiu odznaczyła się wielki oddaniem i pomocą innym ludziom. Pracowała w Opiece Społecznej. Znana przede wszystkim z tego , że uratowała z getta żydowskie dzieci - około 2500. To ona narażała swoje zdrowie i życie po to, aby dzieci mogły żyć. Przerzucała je w bezpieczne miejsca - do rodzin zastępczych czy domu dziecka. Zawsze chętna do współpracy na rzecz drugiego człowieka. Nigdy nie myślała o swoim bezpieczeństwie. Pojmana przez Niemców i okrutnie bita, maltretowana - została przez nich skazana na śmierć, ale Rada Pomocy Żydom zdołała ją ocalić. Później dalej działała na rzecz dzieci, ale były to działania dyskretne. Po wojnie nadal pomagała dzieciom, matkom, osobom które były nieporadne życiowo. Była również aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa. To kobieta , która poświęcała swoje życie i zdrowie dla ratowania innych ludzi, dlatego zasługuje na najwyższy szacunek i uznanie.
Irena Sendlerowa została uhonorowana - Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata, Orderem Orła Białego, Orderem Uśmiechu.

6.

Różnica miedzy pamiętnikiem , a dziennikiem jest taka, że w pamiętniku możemy pisać o wydarzeniach z dużej perspektywy czasowej, nie musimy koniecznie pisać codziennie, możemy to robić zawsze wtedy, kiedy mamy na to czas i ochotę. W pamiętniku możemy wiele miejsca poświęcić naszym uczuciom, refleksjom.
Natomiast dziennik jest pisany regularnie, codziennie, zazwyczaj oszczędnie w słowach i emocjach.

7.

1. Pochwycenie Rudego przez Niemców
2. Torturowanie chłopca
3. Przyjaciele planują odbicie Rudego
4. Rozeznanie terenu którędy będzie jechał Rudy
5. Drobiazgowe zaplanowanie uwolnienia chłopca
6. Niespodziewane pojawienie się Niemców
7. Zośka trafnym strzałem zabija gestapo
8. Zaatakowanie samochodu z więźniami
9. Strzelanina - walka o więźniów
10. Rudy wraz z innymi więżniami w końcu może się cieszyć wolnoscią
11. Niemiec rani Alka
12. Alek rzuca granat w kierunku Niemców i zabija kilku z nich
13. Koniec akcji i uśmiech zadowolenia na twarzy chłopców
14. Rudy i Alek są ciężko ranni
15. Śmierć obu chłopców i smutek ich przyjaciół

 

 

Niestety nie mogłam dodać załącznika o czym poinformowałam wcześniej