"Wąż był atrybutem Asklepiosa, greckiego boga lekarzy, który sam był pierwszym świętym wężem uzdrawiającym. Grecy i Rzymianie uważali węża również za ducha opiekuńczego i nierzadko przedstawiali go na swych ołtarzach. W świątyni Ateny w Atenach trzymano w klatce żywego węża, który miał być ożywionym duchem Erechteusza, zwano go duchem-strażnikiem świątyni. Należy przy tym pamiętać, że w starożytności węże były często zwierzętami domowymi, które podobnie jak łasice miały w domu tępić myszy, o kotach nie było jeszcze mowy. Panie chłodziły nimi latem pierś i szyję, dzieci bawiły się z nimi."
"Wąż był atrybutem Asklepiosa, greckiego boga lekarzy, który sam był pierwszym świętym wężem uzdrawiającym. Grecy i Rzymianie uważali węża również za ducha opiekuńczego i nierzadko przedstawiali go na swych ołtarzach. W świątyni Ateny w Atenach trzymano w klatce żywego węża, który miał być ożywionym duchem Erechteusza, zwano go duchem-strażnikiem świątyni. Należy przy tym pamiętać, że w starożytności węże były często zwierzętami domowymi, które podobnie jak łasice miały w domu tępić myszy, o kotach nie było jeszcze mowy. Panie chłodziły nimi latem pierś i szyję, dzieci bawiły się z nimi."