W KILKU ZDANIACH OPISZ KAZDY Z MIEJSC Z HOBBITA : -GÓRY MGLISTE -DOLINA RIVENDELL -DOM BEORNA -MROCZNA PUSZCZA -SIEDZIBA ELFÓW -DŁUGIE JEZIORO -LEŚNA RZEŹBA
amelka91
Góry Mgliste Góry Mgliste były najdłuższym pasmem górskim znanej części Śródziemia. Według "Atlasu Śródziemia" ich długość wraz z górami Angmaru wynosiła 702 mile. Ich północną granicę stanowiły Północne Pustkowia i Wielka Góra Gundabad a południową- Wrota Rohanu. Wzniósł je w początkach Lat Drzew Władca Ciemności, Morgoth, by przeszkodzić Valarowi Oromëmu w jego podróżach na wschód Śródziemia. Główne przełęcze to Przełęcz Czerwonego Rogu i Wysoka Przełęcz . Pod Górami Mglistymi, znajdowały się wielkie kopalnie Morii. Główne szczyty to: Caradhras, Celebdil, Fanuidhol, Gundabad i Methedras.
Dolina Rivedell Jest położona na brzegu przełomu rzeki Bruinen (jedno z głównych wejść do Rivendell znajduje się obok brodu Bruinen), pod Górami Mglistymi. Siedziba i azyl elfów w ukrytej dolinie o stromych stokach, położonej w Klinie, założona w 1697 roku Drugiej Ery przez Elronda, który schronił się tu wraz z resztkami Gwaith-i-Mirdain po zniszczeniu Eregionu. Większość elfów z Rivendell była Eldarami - należeli do nich Gildor, Glorfindel i Erestor. W Hobbicie Bilbo Baggins zatrzymał się tam razem z krasnoludami w drodze do Samotnej Góry.
Farma i dom Beorna Domostwo Beorna leżało wprost na wschód od Samotnej Skały, a droga doń zajęła Kompanii większą część dnia. Gdy dotarli do rozległych pól kwiatowych - jego pszczelich pastwisk - wiedzieli, że są już blisko. Pas dębów i ciernisty żywopłot otaczały domostwo, a w żywopłocie było tylko jedno przejście - wysoka, szeroka, drewniana furta. Za bramą stały ule, a na południe od nich był ogród i rozległa trawiasta ścieżka, prowadząca do długiego, drewnianego domu mieszkalnego i innych zabudowań - stodół, stajni i komórek. Dom miał kształt litery U, bo ścieżka prowadziła na dziedziniec, uformowany przez centrum domu i dwa jego skrzydła. Centralną część tworzyła zapewne sala, do której Beorn wprowadził dwu gości - ta sama, w której później Kompania jadła i spała. Pomieszczenie było wydłużone, a jeśli składany stół na kozłach mierzył 4 na 8 stóp (1,21 x 2,43 m), sala mogła mierzyć 20 na 35 stóp (6,09 x 10,66 m), a palenisko w jej środku 6 na 8 stóp (1,82 x 2,43 m). Wzdłuż bocznych ścian biegły podesty, na których przechowywano nakrycia stołowe i gdzie układano posłania dla gości. Boczne ściany musiały stykać się ze skrzydłami, bo nie było w nich okien, co sprawiało, że sala była mroczna. Drzwi, wychodziły na werandę. Ten piękny, przykryty dachem portyk otwierał się na południe; schodki wiodły zeń na ścieżkę, biegnącą przez ogród wokół domu do głównej ścieżki. Nią właśnie nadchodziły krasnoludy, gdy Gandalf snuł swą opowieść.
Mroczna Puszcza Nazwa pochodzi od gęstego stropu gałęzi, przez który nie mógł przebić się ani jeden promyk słońca. Mrok potęgowała obecność Cienia z Dol Guldur. Część, którą władali elfowie była jaśniejsza, gdyż nie miały do niej dostępu Złe Moce. Zaklętych polan elfów broniły nie tylko elfickie czary lecz także zakamuflowani strażnicy uzbrojeni w ciche i śmiercionośne łuki. Puszczę tę zamieszkiwały straszliwe stwory, które dotarły tam wraz z nadciągającym Złem. Należały do nich głównie ogromne Pająki. Istnieją przypuszczenia, iż są one potomkami Szeloby i Ungolianty. Wcześniej las ten nazywany był Wielkim Zielonym Lasem. Nazwa ta została zmieniona, gdy około 1050 roku Trzeciej Ery w jej południowej części zamieszkał Sauron, wtedy znany jako Czarnoksiężnik. Zbudował on tam na wzgórzu Amon Lanc swoją twierdzę Dol Guldur, gdzie prawdopodobnie ukrywał się po wygnaniu z Mordoru.
Góry Mgliste były najdłuższym pasmem górskim znanej części Śródziemia. Według "Atlasu Śródziemia" ich długość wraz z górami Angmaru wynosiła 702 mile. Ich północną granicę stanowiły Północne Pustkowia i Wielka Góra Gundabad a południową- Wrota Rohanu. Wzniósł je w początkach Lat Drzew Władca Ciemności, Morgoth, by przeszkodzić Valarowi Oromëmu w jego podróżach na wschód Śródziemia.
Główne przełęcze to Przełęcz Czerwonego Rogu i Wysoka Przełęcz . Pod Górami Mglistymi, znajdowały się wielkie kopalnie Morii. Główne szczyty to: Caradhras, Celebdil, Fanuidhol, Gundabad i Methedras.
Dolina Rivedell
Jest położona na brzegu przełomu rzeki Bruinen (jedno z głównych wejść do Rivendell znajduje się obok brodu Bruinen), pod Górami Mglistymi. Siedziba i azyl elfów w ukrytej dolinie o stromych stokach, położonej w Klinie, założona w 1697 roku Drugiej Ery przez Elronda, który schronił się tu wraz z resztkami Gwaith-i-Mirdain po zniszczeniu Eregionu. Większość elfów z Rivendell była Eldarami - należeli do nich Gildor, Glorfindel i Erestor.
W Hobbicie Bilbo Baggins zatrzymał się tam razem z krasnoludami w drodze do Samotnej Góry.
Farma i dom Beorna
Domostwo Beorna leżało wprost na wschód od Samotnej Skały, a droga doń zajęła Kompanii większą część dnia. Gdy dotarli do rozległych pól kwiatowych - jego pszczelich pastwisk - wiedzieli, że są już blisko. Pas dębów i ciernisty żywopłot otaczały domostwo, a w żywopłocie było tylko jedno przejście - wysoka, szeroka, drewniana furta. Za bramą stały ule, a na południe od nich był ogród i rozległa trawiasta ścieżka, prowadząca do długiego, drewnianego domu mieszkalnego i innych zabudowań - stodół, stajni i komórek. Dom miał kształt litery U, bo ścieżka prowadziła na dziedziniec, uformowany przez centrum domu i dwa jego skrzydła. Centralną część tworzyła zapewne sala, do której Beorn wprowadził dwu gości - ta sama, w której później Kompania jadła i spała. Pomieszczenie było wydłużone, a jeśli składany stół na kozłach mierzył 4 na 8 stóp (1,21 x 2,43 m), sala mogła mierzyć 20 na 35 stóp (6,09 x 10,66 m), a palenisko w jej środku 6 na 8 stóp (1,82 x 2,43 m). Wzdłuż bocznych ścian biegły podesty, na których przechowywano nakrycia stołowe i gdzie układano posłania dla gości. Boczne ściany musiały stykać się ze skrzydłami, bo nie było w nich okien, co sprawiało, że sala była mroczna. Drzwi, wychodziły na werandę. Ten piękny, przykryty dachem portyk otwierał się na południe; schodki wiodły zeń na ścieżkę, biegnącą przez ogród wokół domu do głównej ścieżki. Nią właśnie nadchodziły krasnoludy, gdy Gandalf snuł swą opowieść.
Mroczna Puszcza
Nazwa pochodzi od gęstego stropu gałęzi, przez który nie mógł przebić się ani jeden promyk słońca. Mrok potęgowała obecność Cienia z Dol Guldur. Część, którą władali elfowie była jaśniejsza, gdyż nie miały do niej dostępu Złe Moce. Zaklętych polan elfów broniły nie tylko elfickie czary lecz także zakamuflowani strażnicy uzbrojeni w ciche i śmiercionośne łuki.
Puszczę tę zamieszkiwały straszliwe stwory, które dotarły tam wraz z nadciągającym Złem. Należały do nich głównie ogromne Pająki. Istnieją przypuszczenia, iż są one potomkami Szeloby i Ungolianty. Wcześniej las ten nazywany był Wielkim Zielonym Lasem. Nazwa ta została zmieniona, gdy około 1050 roku Trzeciej Ery w jej południowej części zamieszkał Sauron, wtedy znany jako Czarnoksiężnik. Zbudował on tam na wzgórzu Amon Lanc swoją twierdzę Dol Guldur, gdzie prawdopodobnie ukrywał się po wygnaniu z Mordoru.