Question

W jaki sposób rośliny przystosowały sie do zycia w surowym klimacie gorskim

daje naj !!!!! conajmniej 2 zdania

Answer 1

Przystosowanie się roślin do życia w warunkach górskich

Tak jak rośliny liściaste żyjące w naszej strefie klimatycznej musiały przystosować się do zim i mrozów, tak i rośliny wchodząc na nowe górskie tereny musiały przystosować się do panujących tam warunków. Każde środowisko wywiera bowiem wpływ na żyjące w nim organizmy stymulując je do przeprowadzania zmian w zakresie morfologii, fizjologii i anatomii.

Czynnikami oddziałującymi na rośliny są w głównej mierze temperatura, nasłonecznienie, wilgotność, ilość substancji odżywczych znajdująca się na danym terenie, właściwości gleb na podłożu wapiennym i granitowym, a co za tym idzie odczyn gleby oraz interesująca nas w tym przypadku wysokość stanowiska nad poziomem morza. Wszystkie wymienione tu czynniki zaliczymy to czynników środowiskowych – abiotycznych. Wpływ na rośliny ma także człowiek.

Rośliny żyjące w środowisku górskim są narażone na szczególnie trudne warunki bytowe, na surowy górski klimat, duże zmiany, zarówno roczne, jak i dzienne temperatur, niską średnią roczną temperaturę, wiejące, wymrażające wiatry, znacznie silniejszą niż na nizinach insolację, czyli bezpośrednie działanie promieni słonecznych na powierzchnie nimi naświetlaną, długotrwale leżącą pokrywę śnieżną, lawiny, znacznie skrócony okres wegetacji oraz częste i intensywne opady deszczu. Znaczna część wody spada jednak w postaci śniegu w czasie wydłużonej znacznie zimy. Rośliny więc nie mogą z niej wtedy korzystać. W sezonie wegetacyjnym opady w górach są zwykle obfite, i w związku z silnym nachyleniem stoków, woda bardzo szybko odpływa. Rośliny muszą więc zadbać o jej magazynowanie.

 

Uwzględniając w naszym opisie Tatry musimy wspomnieć także o halnym – ciepłym, przyspieszającym wegetację roślin wietrze. Wietrze, z którym także należy łączyć gwałtowne ochłodzenia i obumieranie roślin oraz, w przypadku, gdy halny wieje dość długo – wysychanie roślin.
Rośliny żyjąca w górskich warunkach musiały więc wytworzyć specyficzne przystosowania umożliwiające im przetrwanie. Przystosowania te dotyczą zarówno budowy zewnętrznej, wewnętrznej jak i fizjologii.

Jak już wyżej wspomnieliśmy woda staje się często w górach bardzo trudno dostępna dla roślin. Taki stan nazywamy suszą fizjologiczną. Rośliny górskie wytworzyły jednak przystosowania zabezpieczające je przed nadmierną transpiracją i wysychaniem. Przykładem rozwiązania może być powszechnie znana szarotka alpejska i kutner występujący na jej liściach. Kutner, czyli bardzo gęste owłosienie. Innym przykładem mogą być wykształcane przez bażynę skórzaste liście, lub też liście mięsiste, zwane gruboszowatymi wytwarzane przez pierwiosnek łyszczak. Najbardziej jednak znaną metodą ograniczenia parowania jest zmniejszenie blaszki liściowej. Liście roślin górskich zostały w dużej mierze przekształcone w ciernie. Igły mają, bowiem bardzo małą powierzchnię parowania.
Część roślin górskich zmniejsza zawartość wody w tkankach zmniejszając jednocześnie aktywność metaboliczną. Chroni to roślinę przed zamarznięciem.

Wraz ze wznoszeniem się ku górze obserwujemy zmniejszanie się ogólnych rozmiarów roślin. Rośliny górskie występują więc zazwyczaj w postaci karłowatych, drobnych, ale niezwykle zwartych, gęstych darni, poduszek lub różyczek, tworząc swe kształty na podobieństwo mchu. Rośliny występujące pod postacią poduszeczek mają jeden, mocny i gruby, silnie zdrewniały korzeń wrastający głęboko w szczeliny pomiędzy poszczególnymi blokami skalnymi. Gleba pod taką poduszką nie przemarza w ogóle lub na jedynie bardzo małej głębokości. Roślina może więc dużo szybciej rozpocząć procesy wegetacyjne. Tego typu przystosowanie zabezpiecza rośliny przed silnymi wiatrami, nadmiernym parowaniem oraz nagłymi skokami temperatury. Opisana ochrona przed zimnem jest równocześnie ochroną przed nadmiernym ogrzewaniem przez słońce. Wśród roślin tworzących takie zbite darnie znajdziemy między innymi lepnicę bezłodygową, mokrzycę rozchodnikową oraz skalnicę tatrzańską i skalnicę seledynową. Postać różyczkowa daje roślinie korzyści podobne jak postać poduszkowa. Wszystkie liście są zebrane w przyziemną różyczkę i mniej lub bardziej przytulone do podłoża. Wśród przedstawicieli roślin tak rosnących znajdziemy między innymi urdzika karpackiego czy też skalnicę jastrzębcowatą. W takiej formie rośnie również pierwiosnek łyszczak.