W jaki sposób Juliusz Cezar doprowadził do upadku republiki Rzymu?
martyna1266
W II połowie II w. p.n.e. w Republice Rzymskiej dostrzegamy pierwsze przejawy kryzysu politycznego. U jego podstaw leżało niedostateczne dopasowanie instytucji politycznych Rzymu do zmieniających się warunków politycznych jak i zmiany w strukturze społeczeństwa rzymskiego. Między III a I w. p.n.e. struktura społeczeństwa rzymskiego składała się z nobilów, arystokracji posiadającej wielkie majątki ziemskie, ekwitów bogatych przedsiębiorców, dostawców wojskowych, dzierżawców podatków, wolnych chłopów uprawiających własne, niewielkie działki ziemi, odbywających służbę wojskową, proletariatu obywateli rzymskich, nie posiadających majątku, ani nie trudniących się niczym, zamieszkujących Rzym i żyjących na koszt państwa lub bogaczy rzymskich (nobilów i ekwitów), oraz niewolników których liczba w wyniku zaborczych wojen stale rosła, co doprowadziło do powstania w Rzymie niewolnictwa produkcyjnego i oparcia prawie wyłącznie gospodarki na tej grupie społecznej. Napływ taniego zboża z prowincji, olbrzymie łupy i rzesze niewolników, , to wszystko doprowadziło do zrujnowania chłopów którzy powoli stawali się coraz bardziej nie opłacalni. Proces ten został zresztą zapoczątkowany już w czasie II wojny punickiej, która na wiele lat oderwała chłopów od ziemi. Po powrocie z wojny zastawali oni swe gospodarstwa zniszczone lub zagarnięte przez arystokrację. Chłopi, którzy utracili swe ziemie przenosili się do miasta, zasilając szeregi proletariatu. Nadmierny wzrost liczby proletariuszy naruszył stabilność państwa ponieważ nadmierne stało się przekupywanie ich przez polityków, którzy pragnęli zapewnić sobie ich głosy. Upadek warstwy wolnych chłopów, na których opierała się armia doprowadził do kryzysu wojskowego.
Napływ taniego zboża z prowincji, olbrzymie łupy i rzesze niewolników, , to wszystko doprowadziło do zrujnowania chłopów którzy powoli stawali się coraz bardziej nie opłacalni. Proces ten został zresztą zapoczątkowany już w czasie II wojny punickiej, która na wiele lat oderwała chłopów od ziemi. Po powrocie z wojny zastawali oni swe gospodarstwa zniszczone lub zagarnięte przez arystokrację. Chłopi, którzy utracili swe ziemie przenosili się do miasta, zasilając szeregi proletariatu. Nadmierny wzrost liczby proletariuszy naruszył stabilność państwa ponieważ nadmierne stało się przekupywanie ich przez polityków, którzy pragnęli zapewnić sobie ich głosy. Upadek warstwy wolnych chłopów, na których opierała się armia doprowadził do kryzysu wojskowego.