Question

W jaki sposób Cyprian Norwid wykorzystał w wierszu "W Weronie" historię Romea i Julii? Weź pod uwagę opinię jana Zygmunta Jakubowskiego lub Teresy Kostkiewiczowej.

TEKSTY:
Cyprian Kamil Norwid W Weronie

I

Nad Kapuletich i Montekich domem,

Spłukane deszczem, poruszone gromem,

Łagodne oko błękitu.


II

Patrzy na gruzy nieprzyjaznych grodów,

Na rozwalone bramy do ogrodów --

I gwiazdę zrzuca ze szczytu;


III

Cyprysy mówią, że to dla Julietty,

Że dla Romea - ta łza znad planety

Spada... i groby przecieka;


IV

A ludzie mówią, i mówią uczenie,

Że to nie łzy są, ale że kamienie,

I - że nikt na nie... nie czeka!

Cyprian Kamil Norwid Vade- mecum


Jan Zygmunt Jakubowski

Gdy zapytamy o główny motyw myślowo- uczuciowy, który jest podstawą konstrukcyjną wiersza, odpowiedź nasunie się zapewne jedna- kontrast między sądami ludzi a legendą osnutą wokół tragicznych losów Julii i Romea, legendą wyrażoną w obrazie gwiazdy- łzy, jaką rzuca niebo na groby. Czyżby więc była to nowa wersja Romantyczności? Sugestię tę można by było wesprzeć wersetem: „A ludzie mówią, i mówią uczenie…”. Może to echo słów: „martwe znasz prawdy”, „mędrca szkiełko i oko”? […] Odmienną sugestię interpretacyjną nasuwa uwaga Borowego. Jego zdaniem najbardziej wymowne liryki Norwida poświęcone są demaskowaniu „pięknych” fałszów i złudzeń i odsłanianiu spoza nich surowej prawdy, surowej i wzniosłej zarazem. […] Poetycka legenda o łzach spadających z gwiazd na groby tragicznych kochanków, rzeczywiste ruiny i rozwalone bramy, kamienie, jakimi są naprawdę owe spadające gwiazdy- to wszystko przedstawił poeta ze świadomą powściągliwością wyrazu. Liryzm zawarty został w niedopowiedzeniu i niepokoju, jaki wywołuje konfrontacja różnych prawd o życiu, konfrontacja odwołująca się jakby do współpracy czytelnika [….]. […]wiersz W Weronie „płonie” światłem bijącym z wielopromiennego źródła- i z obiektywnego świata przedstawionych rzeczy, i z wymownych przemilczeń.

Cyprian Norwid W Weronie, oprac. M. Bizan


Teresa Kostkiewiczowa

Głównym czynnikiem konstrukcyjnym wiersza W Weronie jest motyw zaczerpnięty z tradycji literackiej, wprowadzony bez wyjaśniania, bez wskazywania na jego bezpośrednie źródło. Budowa utworu oparta jest o zasadę aluzji literackiej, która staje się punktem wyjścia dla zawartych w nim treści lirycznych. Sprawy ukazane w dramacie Szekspira przedstawia jednak Norwid w odmiennej perspektywie, kładąc nacisk na jeden tylko aspekt historii Romea i Julii. Dramat kończy się z chwilą śmierci bohaterów i odkrycia ich tragedii. Wiersz przynosi spojrzenie na te wypadki i ich miejsca z pewnego dystansu, który pozwala poddać je bardziej wnikliwej, rozważnej ocenie.

Answer 1

Utwór „W Weronie” nawiązuje do historii miłości Romea i Julii, głównych bohaterów tragedii Szekspira. Była to wielka, wzniosła i poetycka miłość. Jednak na ludziach, współczesnych Norwidowi, nie robiła ona wielkiego wrażenia, nie wzruszała ich tragiczna historia dwojga kochanków. Następuje w wierszu zderzenie poglądów romantyków z racjonalistami. Jest to utwór wyrażający niezgodę na przyziemne, skrajnie materialistyczne widzenie świata, przyznanie nadmiernej rangi nauce. Poeta wyraża tęsknotę za prawdziwym, głębokim uczuciem, za miłością, której potrzebuje każdy człowiek.
 Myśle że pomogłam