Bolesław prowadził bardzo śmiałą i radykalną politykę zagraniczną. W 1071 roku zaprzestał płacić trybut ze Śląska władcy czeskiemu. Zdenerwowany taką taktyką Bolesława, cesarz zaczął szykować się na napaść zbrojną na Polskę w 1073 roku. Do tego jednak nie doszło. Bolesław sprzymierzył się bowiem z Wieletami i Sasami, którzy razem tworzyli silną grupę przeciwko cesarstwu. Poza tym wybuchały bunty, głównie w Saksonii, które Henryk IV, cesarz Rzeszy, musiał stłumić.
Swoją antyniemiecką politykę rozpoczął również na Węgrach, gdzie wspierał swoich kandydatów na tron, oczywiście całkowicie innych niż cesarz. Dzięki temu dostał wdzięczność ludu węgierskiego, a przede wszystkim głów panujących. Naraził się jednak na gniew cesarza. W tamtym czasie utraciliśmy Pomorze Gdańskie, które od 1047 roku było naszym obszarem trybutarnym, tzn. płaciło Polsce daniny i udzielało pomocy militarnej.
W tym czasie na Rusi Kijowskiej władał Izasław, który pragnął doprowadzić do unii Kościoła wschodniego z Rzymem. Przeciwko polityce władcy wystąpił lud. Bolesław Śmiały wyruszył w 1077 roku przeciwko buntownikom w ramach konsekwentnej polityki antyniemieckiej i propapieskiej. Wojskom polskim udało się zdobyć Kijów (Bolesław Śmiały był II władcą po Chrobrym, który zawitał do wrót tego miasta). Bolesław pomógł Izasławowi usiąść znów na tronie, ale sposób w jaki go traktował nie spodobał się ludowi. Polski książę bowiem uważał Izasława za swojego poddanego, a na dodatek wytargał ruskiego władcę za brodę! Z tej wyprawy Polska odniosła jednak wielką korzyść - po 46 latach w nasze ręce trafiły Grody Czerwińskie.
Polityka zagraniczna Bolesława Śmiałego
Bolesław prowadził bardzo śmiałą i radykalną politykę zagraniczną. W 1071 roku zaprzestał płacić trybut ze Śląska władcy czeskiemu. Zdenerwowany taką taktyką Bolesława, cesarz zaczął szykować się na napaść zbrojną na Polskę w 1073 roku. Do tego jednak nie doszło. Bolesław sprzymierzył się bowiem z Wieletami i Sasami, którzy razem tworzyli silną grupę przeciwko cesarstwu. Poza tym wybuchały bunty, głównie w Saksonii, które Henryk IV, cesarz Rzeszy, musiał stłumić.
Swoją antyniemiecką politykę rozpoczął również na Węgrach, gdzie wspierał swoich kandydatów na tron, oczywiście całkowicie innych niż cesarz. Dzięki temu dostał wdzięczność ludu węgierskiego, a przede wszystkim głów panujących. Naraził się jednak na gniew cesarza. W tamtym czasie utraciliśmy Pomorze Gdańskie, które od 1047 roku było naszym obszarem trybutarnym, tzn. płaciło Polsce daniny i udzielało pomocy militarnej.
W tym czasie na Rusi Kijowskiej władał Izasław, który pragnął doprowadzić do unii Kościoła wschodniego z Rzymem. Przeciwko polityce władcy wystąpił lud. Bolesław Śmiały wyruszył w 1077 roku przeciwko buntownikom w ramach konsekwentnej polityki antyniemieckiej i propapieskiej. Wojskom polskim udało się zdobyć Kijów (Bolesław Śmiały był II władcą po Chrobrym, który zawitał do wrót tego miasta). Bolesław pomógł Izasławowi usiąść znów na tronie, ale sposób w jaki go traktował nie spodobał się ludowi. Polski książę bowiem uważał Izasława za swojego poddanego, a na dodatek wytargał ruskiego władcę za brodę! Z tej wyprawy Polska odniosła jednak wielką korzyść - po 46 latach w nasze ręce trafiły Grody Czerwińskie.