Aby potwierdzic tezę , że strój jest językiem najłatwiej oprzec się na subkulturach, które istnieją w naszym środowisku.
Najlepszym na to przykładem będą , np.punki,ktorzy charakteryzują się negatywnym stosunkiem dorzeczywistości społecznej i pesymistyczną oceną możliwości przeprowadzenia zmian. Ruch ten wyraż członka ruchu składa się czarna, skórzana kurtka, włosy czesane w stylu irokeza, agrafki wpinane w ciało, wysokie, wojskowe, czarne buty. Oni swoim stylem-ubiorem ukazują nam swoją naturę i podejscie do świata. Kolor czarny dominuje w ich ubiorze, a ten kojarzy nam się nie mniej negatywnie.
Kolejną kontrrkulturą, która jest całkowicie inna od punków jest ruch hippisowski. Kategorycznie różni się on strojem od wyżej wymienionej przeze mnie subkultury. Jeżeli na ulicy spotkaliśmy kogoś kto ma długie włosy, bose stopy i swoisty ubiór od razu może domyślec się, że jest on hippisem , inaczej tzw. dzieckiem kwiatu. Co więcej, kobiety a także mężczyźni wplątywali sobie kwiaty bądź też wianki we włosy. Strój miał wyrażać związek z naturą i musiał być funkcjonalny, najlepiej w jak największym stopniu własnoręcznie wykonany, z naszywkami. Niezależnie od okoliczności, wszędzie nosiło się to samo ubranie. Przeważnie w jasnych kolorach inspirowane wzorami Indian północno – i południowoamerykańskich oraz hinduskimi. Kolorowe, kwieciste, luźne bluzki z szerokimi rękawami, indiańskie poncza, wytarte jeansy z szerokimi nogawkami – tzw. dzwony, barwne cygańskie spódnice, do tego różne tanie ozdoby z drewna podwieszane na rzemykach. Kolorowe koraliki, paciorki na szyi i przegubach dłoni, dzwonki, pacyski , apaszki i opaski na włosach.Swym strojem buntowali się przeciwko światu dorosłych i jego instytucjom. Widząc kogoś w wyżej przeze mnie omówiony sposób można domyślec się,że jego poglądy wyrażają hasła tj Make love, not war (czyń miłość, nie wojnę), Non-violence (bez przemocy) i Peace and love (pokój i miłość).
Uważam, że to właśnie strój i związane z nim przynależnosci do danej subkultury mówią za nas. To właśnie ubranie wyraża nasze emocje i przekonane , a także poglądy. jest nie odłączną cechą nas samych
Aby potwierdzic tezę , że strój jest językiem najłatwiej oprzec się na subkulturach, które istnieją w naszym środowisku.
Najlepszym na to przykładem będą , np.punki,ktorzy charakteryzują się negatywnym stosunkiem dorzeczywistości społecznej i pesymistyczną oceną możliwości przeprowadzenia zmian. Ruch ten wyraż członka ruchu składa się czarna, skórzana kurtka, włosy czesane w stylu irokeza, agrafki wpinane w ciało, wysokie, wojskowe, czarne buty. Oni swoim stylem-ubiorem ukazują nam swoją naturę i podejscie do świata. Kolor czarny dominuje w ich ubiorze, a ten kojarzy nam się nie mniej negatywnie.
Kolejną kontrrkulturą, która jest całkowicie inna od punków jest ruch hippisowski. Kategorycznie różni się on strojem od wyżej wymienionej przeze mnie subkultury. Jeżeli na ulicy spotkaliśmy kogoś kto ma długie włosy, bose stopy i swoisty ubiór od razu może domyślec się, że jest on hippisem , inaczej tzw. dzieckiem kwiatu. Co więcej, kobiety a także mężczyźni wplątywali sobie kwiaty bądź też wianki we włosy. Strój miał wyrażać związek z naturą i musiał być funkcjonalny, najlepiej w jak największym stopniu własnoręcznie wykonany, z naszywkami. Niezależnie od okoliczności, wszędzie nosiło się to samo ubranie. Przeważnie w jasnych kolorach inspirowane wzorami Indian północno – i południowoamerykańskich oraz hinduskimi. Kolorowe, kwieciste, luźne bluzki z szerokimi rękawami, indiańskie poncza, wytarte jeansy z szerokimi nogawkami – tzw. dzwony, barwne cygańskie spódnice, do tego różne tanie ozdoby z drewna podwieszane na rzemykach. Kolorowe koraliki, paciorki na szyi i przegubach dłoni, dzwonki, pacyski , apaszki i opaski na włosach.Swym strojem buntowali się przeciwko światu dorosłych i jego instytucjom. Widząc kogoś w wyżej przeze mnie omówiony sposób można domyślec się,że jego poglądy wyrażają hasła tj Make love, not war (czyń miłość, nie wojnę), Non-violence (bez przemocy) i Peace and love (pokój i miłość).
Uważam, że to właśnie strój i związane z nim przynależnosci do danej subkultury mówią za nas. To właśnie ubranie wyraża nasze emocje i przekonane , a także poglądy. jest nie odłączną cechą nas samych