UWAGA DAJE NAJ PIERWSZEJ ODP. 1. wyjaśnij pojęcia: Imperium, prowincja, namiestnik. 2. Opisz 3 wojny (najwazniejsze) punickie. Podaj skąd wzięła się nazwa, przyczynę każdej wojny, przebieg, dowódców i skutki tych 3 wojen. POTRZEBNE NA JUŻ ! Z góry dzięki! Bd wdzięczny ; ))
asiula001
Imperium- wieeksza część kraju prowincja- ziemie poza terytorium państwa ale należace do niego namiestnik-miał on za zadanie dopilnować aby rządy w kraju były sprawowane odpowiednio i aby daniny spływały do Rzymu 1 wojna punicka (246- 241 p.n.e.) wszystkie nazwy pochodzą od Punijczyków.Wygrali Rzymianie. Sycylia stała sie prowincja rzymską 2 wojna punicka 149-146 p.n.e.)rzym wygrał z kartaginą. stolica została zburzona i zaorana. Bruzdy posypano solą , aby nic nie urosło. 3 wojna punicka 218-201. armia rzymska walczyła z armia kartagińską. Na czele tej drugiej stał hannibal, a rzymian- scypion. najstrasnniejsą klęske ponieśli rzymiabnie w 216 r pod kannami. rzymianie zaatakowali przeciwników w 202 pod zamą
3 votes Thanks 3
kasiulenka1991
Imperium – najpotężniejsze ludzkie państwo Starego Świata Prowincja - jednostka podziału administracyjnego niektórych państw świata Namiestnik- to osoba zastępująca panującego, sprawująca w jego imieniu władzę w kraju, prowincji, dzielnicy lub na innym określonym terytorium.
Punickie wojny (264-146 p.n.e.), trzy zwycięskie wojny Rzymu z Kartaginą o panowanie nad zachodnią częścią basenu Morza Śródziemnego. I wojna punicka Przyczyną I wojny punickiej (264-241 p.n.e.) była rywalizacja o wpływy na Sycylii, a zwłaszcza zatarg greckich państw-miast na Sycylii z Mamertynami o Mesynę. Rzym i Kartagina wmieszały się w ten spór.
Rzym współdziałał (od 263 p.n.e.) z władcą Syrakuz Hieronem II, ale flota punicka skutecznie niweczyła ich działania. Wówczas Rzymianie zbudowali swoją pierwszą flotę wojenną, która dzięki taktyce abordażu, stosowanej przez Duiliusza, odniosła zwycięstwo pod Mylae (260 p.n.e.), Regulus zaś zwyciężył u przylądka Eknomos (256 p.n.e.).
Akcja bezpośredniego uderzenia na Kartaginę skończyła się klęską dla Rzymian (255 p.n.e.). Wiele sukcesów na Sycylii odnosił wódz kartagiński Hamilkar Barkas (od 247 p.n.e.), jednak nie wystarczały one na osiągnięcie sukcesu w wojnie, szczególnie gdy Gajusz Lutacjusz Katulus zadał klęskę wojskom punickim u Wysp Egadzkich (241 p.n.e.). Kartagina przyjęła wtedy zaproponowane warunki pokojowe (rezygnacja z Sycylii, 3200 talentów kontrybucji). Rzymianie opanowali ponadto (238 p.n.e.) Sardynię i Korsykę (bunt wojsk punickich). II wojna punicka Do wybuchu II wojny punickiej (218-201 p.n.e.) doprowadziła rywalizacja obu państw na terenie Hiszpanii. Pretekstem było zajęcie Saguntu przez Hannibala. Aby uprzedzić atak na posiadłości punickie w Afryce, Hannibal z armią przeszedł Alpy i stanął na terenie Italii.
Zadał w 218 p.n.e. klęskę wojskom rzymskim pod dowództwem Publiusza Scypiona nad rzeką Ticinus, a później nad Trebią. W 217 p.n.e. nad Jeziorem Trazymeńskim Rzymianie pod dowództwem Flaminiusza zostali ponownie pokonani.
Kolejny dyktator, Fabiusz Kunktator, postanowił wypróbować nowy sposób walki z Hannibalem i zaczął unikać bezpośrednich starć, licząc jedynie na akcje typu partyzanckiego oraz wyczerpanie wroga. Przeciwnikiem takiej polityki był Gajusz Terencjusz Warro, który doprowadził do starcia pod Kannami (216 p.n.e.), zakończonego wspaniałym zwycięstwem armii Hannibala.
W sytuacji zagrożenia samego Rzymu, gdy wiele plemion i miast środkowej i południowej Italii opowiedziało się po stronie Kartaginy, Rzymianie odrzucili propozycję pokoju i wystawili nowe legiony (w tym 2 z byłych niewolników). Armia Hannibala była już zmęczona i oczekiwała na posiłki, które nie nadeszły.
Rzymianie odnieśli zwycięstwa pod Nolą (216, 215 p.n.e.). Marcellus zdobył wrogie Syrakuzy, a Capua skapitulowała (211 p.n.e.). Wojska punickie nie zdecydowały się na zdobywanie Rzymu. Opanowanie przez Rzym miasta Tarent (209 p.n.e.) spowodowało utratę wiary w sukces wojsk punickich.
Śmierć Hasdrubala Barkasa, brata Hannibala, w przegranej bitwie nad rzeką Metatus (207 p.n.e.), dopełniła niepowodzeń. Od 210 p.n.e. na terenie Hiszpanii działał skutecznie Scypion Starszy, który po opanowaniu kraju przerzucił swoje wojska do Afryki (204 p.n.e.).
Hannibal został odwołany do Kartaginy (203 p.n.e.), jednak nie był w stanie zwyciężyć połączonych wojsk rzymskich i numidyjskich (Masynissa) w bitwie pod Zamą (202 p.n.e.). Kartagina musiała ugiąć się pod dyktatem rzymskim i przestała być potęgą.
W 201 p.n.e. zawarła z Rzymem pokój, na mocy którego zachowała jedynie posiadłości w Afryce, pozostawiono jej tylko 10 okrętów, musiała zapłacić 10 tys. talentów kontrybucji i nie mogła prowadzić wojen bez zezwolenia Rzymu. Mimo to potęga gospodarcza Kartaginy pozwoliła wkrótce na odbudowanie dawnych kontaktów handlowych. III wojna punicka Pretekstem do wybuchu III wojny punickiej (149-146 p.n.e.) stało się wypowiedzenie wojny Masynissie przez Kartaginę (150 p.n.e.). Rzym zaproponował wówczas Kartaginie warunki, na które miasto nie mogło się zgodzić (zburzenie miasta i dobrowolne osiedlenie się w głębi lądu).
Po dwuletniej, zaciekłej obronie miasto zdobyły wojska Scypiona Młodszego i doszczętnie zniszczyły. Ludność sprzedano w niewolę, a ruiny miasta posypano solą i zaorano. Miejsce obłożono klątwą. Z posiadłości Kartaginy utworzono prowincję. Historię wojen punickich opisali Polibiusz i Liwiusz.
prowincja- ziemie poza terytorium państwa ale należace do niego
namiestnik-miał on za zadanie dopilnować aby rządy w kraju były sprawowane odpowiednio i aby daniny spływały do Rzymu
1 wojna punicka (246- 241 p.n.e.) wszystkie nazwy pochodzą od Punijczyków.Wygrali Rzymianie. Sycylia stała sie prowincja rzymską
2 wojna punicka 149-146 p.n.e.)rzym wygrał z kartaginą. stolica została zburzona i zaorana. Bruzdy posypano solą , aby nic nie urosło.
3 wojna punicka 218-201. armia rzymska walczyła z armia kartagińską. Na czele tej drugiej stał hannibal, a rzymian- scypion. najstrasnniejsą klęske ponieśli rzymiabnie w 216 r pod kannami. rzymianie zaatakowali przeciwników w 202 pod zamą
Prowincja - jednostka podziału administracyjnego niektórych państw świata
Namiestnik- to osoba zastępująca panującego, sprawująca w jego imieniu władzę w kraju, prowincji, dzielnicy lub na innym określonym terytorium.
Punickie wojny (264-146 p.n.e.), trzy zwycięskie wojny Rzymu z Kartaginą o panowanie nad zachodnią częścią basenu Morza Śródziemnego.
I wojna punicka
Przyczyną I wojny punickiej (264-241 p.n.e.) była rywalizacja o wpływy na Sycylii, a zwłaszcza zatarg greckich państw-miast na Sycylii z Mamertynami o Mesynę. Rzym i Kartagina wmieszały się w ten spór.
Rzym współdziałał (od 263 p.n.e.) z władcą Syrakuz Hieronem II, ale flota punicka skutecznie niweczyła ich działania. Wówczas Rzymianie zbudowali swoją pierwszą flotę wojenną, która dzięki taktyce abordażu, stosowanej przez Duiliusza, odniosła zwycięstwo pod Mylae (260 p.n.e.), Regulus zaś zwyciężył u przylądka Eknomos (256 p.n.e.).
Akcja bezpośredniego uderzenia na Kartaginę skończyła się klęską dla Rzymian (255 p.n.e.). Wiele sukcesów na Sycylii odnosił wódz kartagiński Hamilkar Barkas (od 247 p.n.e.), jednak nie wystarczały one na osiągnięcie sukcesu w wojnie, szczególnie gdy Gajusz Lutacjusz Katulus zadał klęskę wojskom punickim u Wysp Egadzkich (241 p.n.e.). Kartagina przyjęła wtedy zaproponowane warunki pokojowe (rezygnacja z Sycylii, 3200 talentów kontrybucji). Rzymianie opanowali ponadto (238 p.n.e.) Sardynię i Korsykę (bunt wojsk punickich).
II wojna punicka
Do wybuchu II wojny punickiej (218-201 p.n.e.) doprowadziła rywalizacja obu państw na terenie Hiszpanii. Pretekstem było zajęcie Saguntu przez Hannibala. Aby uprzedzić atak na posiadłości punickie w Afryce, Hannibal z armią przeszedł Alpy i stanął na terenie Italii.
Zadał w 218 p.n.e. klęskę wojskom rzymskim pod dowództwem Publiusza Scypiona nad rzeką Ticinus, a później nad Trebią. W 217 p.n.e. nad Jeziorem Trazymeńskim Rzymianie pod dowództwem Flaminiusza zostali ponownie pokonani.
Kolejny dyktator, Fabiusz Kunktator, postanowił wypróbować nowy sposób walki z Hannibalem i zaczął unikać bezpośrednich starć, licząc jedynie na akcje typu partyzanckiego oraz wyczerpanie wroga. Przeciwnikiem takiej polityki był Gajusz Terencjusz Warro, który doprowadził do starcia pod Kannami (216 p.n.e.), zakończonego wspaniałym zwycięstwem armii Hannibala.
W sytuacji zagrożenia samego Rzymu, gdy wiele plemion i miast środkowej i południowej Italii opowiedziało się po stronie Kartaginy, Rzymianie odrzucili propozycję pokoju i wystawili nowe legiony (w tym 2 z byłych niewolników). Armia Hannibala była już zmęczona i oczekiwała na posiłki, które nie nadeszły.
Rzymianie odnieśli zwycięstwa pod Nolą (216, 215 p.n.e.). Marcellus zdobył wrogie Syrakuzy, a Capua skapitulowała (211 p.n.e.). Wojska punickie nie zdecydowały się na zdobywanie Rzymu. Opanowanie przez Rzym miasta Tarent (209 p.n.e.) spowodowało utratę wiary w sukces wojsk punickich.
Śmierć Hasdrubala Barkasa, brata Hannibala, w przegranej bitwie nad rzeką Metatus (207 p.n.e.), dopełniła niepowodzeń. Od 210 p.n.e. na terenie Hiszpanii działał skutecznie Scypion Starszy, który po opanowaniu kraju przerzucił swoje wojska do Afryki (204 p.n.e.).
Hannibal został odwołany do Kartaginy (203 p.n.e.), jednak nie był w stanie zwyciężyć połączonych wojsk rzymskich i numidyjskich (Masynissa) w bitwie pod Zamą (202 p.n.e.). Kartagina musiała ugiąć się pod dyktatem rzymskim i przestała być potęgą.
W 201 p.n.e. zawarła z Rzymem pokój, na mocy którego zachowała jedynie posiadłości w Afryce, pozostawiono jej tylko 10 okrętów, musiała zapłacić 10 tys. talentów kontrybucji i nie mogła prowadzić wojen bez zezwolenia Rzymu. Mimo to potęga gospodarcza Kartaginy pozwoliła wkrótce na odbudowanie dawnych kontaktów handlowych.
III wojna punicka
Pretekstem do wybuchu III wojny punickiej (149-146 p.n.e.) stało się wypowiedzenie wojny Masynissie przez Kartaginę (150 p.n.e.). Rzym zaproponował wówczas Kartaginie warunki, na które miasto nie mogło się zgodzić (zburzenie miasta i dobrowolne osiedlenie się w głębi lądu).
Po dwuletniej, zaciekłej obronie miasto zdobyły wojska Scypiona Młodszego i doszczętnie zniszczyły. Ludność sprzedano w niewolę, a ruiny miasta posypano solą i zaorano. Miejsce obłożono klątwą. Z posiadłości Kartaginy utworzono prowincję. Historię wojen punickich opisali Polibiusz i Liwiusz.
powinnaś mieć tam wszystko hih