Udowodnji, że piesni Jana Kochanowskiego odzwierciedlają renesansowy pogląd na świat (rozprawka).
Prosze o uwzględnienie takich rgumentów jak : - apoteoza Boga - filozofia epikurejska i stoicka - afirmacja świata - moga tez być wasze argumenty ale aby pasowały do tezy :) Prosze o ładną, spójną, przejżystai rzeczową prace (min. 3 argumenty). Na dobrym poziomie, abym dostała za nia 5 lub 4+. Zalezy mi na tej pracy wiec prosze o pomoc. Mysle, że dałam sprawiedliwa ilosc punktów. Z góry dzieki:* ( Tylko nie kopiować z innych stron !)
Jan Kochanowski to wielki poeta renesansu, a jego twórczość literacka, to ogromny dorobek, do którego chętnie sięgamy. Odrodzenie to czas wielkich zmian na świecie, czas, w którym człowiek rozwija się, myśli i kształci. Cieszy się życiem, zachwyca przyrodą, ponieważ Bóg na to pozwala. Szanuje pracę i poglądy innych ludzi. Jan Kochanowski w swoich pieśniach odzwierciedla renesansowy pogląd na świat, a w przytoczonych przeze mnie argumentach udowodnię, że moja teza jest właściwa.
Pierwszym argumentem przemawiającym za moją tezą jest Pieśń XXV -"Hymn do Boga"(Czego chcesz od nas, Panie,za twe hojne dary...). To pieśń, która jest apoteozą Boga. Stwórca świata jest według podmiotu lirycznego najdoskonalszą istotą, a wszystko co nas otacza : łąki, jeziora, lasy to cudowna przyroda, która jest zasługą Stwórcy. Nikt nie może równać się z wielkością i majestatem Boga. On jest dobry, mądry, wspaniały. Podmiot liryczny w pieśni wyraża swój podziw i zachwyt dla stworzonego świata. Zwraca się on z pytaniem do Boga :"Czego chcesz od nas Panie za twe hojne dary". Jest to świadectwem wdzięczności i pokory wobec wielkości Boga. Pieśń jest również wyrazem, który nierozerwalnie łączy człowieka z przyrodą. Człowiek jest istotą, która powinna szanować ,kochać i rozumieć przyrodę, bo tylko wtedy będziemy mogli poczuć spokój, harmonię i bezpieczeństwo. Kochanowski wyraził tu swoją miłość do Boga i tego co stworzył, ale pokazał także w jaki sposób powinien żyć człowiek z przyrodą.
Następnym argumentem jest pieśń "Nie porzucaj nadzieje" w którym podmiot liryczny wskazuje nam właściwe postępowanie w życiu. Uczula nas abyśmy w chwilach dla nas trudnych nie załamywali się i nie popadali w apatię. Każdy ma w życiu takie chwile, kiedy nic mu nie wychodzi, a nieszczęścia lubią chodzić parami. Ale pod żadnym pozorem nie powinniśmy biernie poddawać się losowi. Powinniśmy w takim momencie zachować spokój i zacząć pozytywnie myśleć, bo tylko w ten sposób przetrwamy trudne chwile. Podmiot liryczny zwraca uwage, że po zimie zawsze nastaje wiosna, a po nocy przychodzi dzień. I wtedy świat nabiera kolorowych barw, a człowiek jest wesoły i radosny. Ale nawet wtedy uczula nas, aby nie postępować pochopnie i być zrównoważonym zarówno wtedy kiedy jesteśmy szczęśliwi jak i wtedy kiedy dosięga nas nieszczęście, ponieważ los raz nam daje a innym razem zabiera. Najbardziej właścwym postępowaniem jest zachowanie rozsądku i umiaru. Jest tu zawarta filozofia stoizmu i epikureizmu.
Kolejnym argumentem jest "Pieśń świętojańska o Sobótce" która wyraża afirmację świata. Podmot liryczny mówi o wspanialościach jakie można zobaczyć mieszkając na wsi. Tu człowiek czuje równowagę, spokój, pogodę ducha. Nikt z mieszkańców wsi nie ma powodu do smutku czy złego nastroju, ponieważ tutaj jest wszystko piękne i wspaniałe. Tylko pobyt na wsi może sprawić, że człowiek poczuje prawdziwe szczęście. W przeciwieństwie do miasta gdzie życie jest niebezpieczne. Wieś przynosi człowiekowi plony i dobrobyt i może on się radować jego zbiorami. Każdy tu szanuje pracę, dba o swoją rodzinę i nie musi martwić się o strawę, gdyż wieś zapewnia dostatek. Po ciężkiej pracy ludzie mają czas na rozmowę, wspólną zabawę, a troski i zgryzoty omijają to miejsce. Ta pieśń z pewnością wyraża zachwyt, radość życia i świata.
Moim zdaniem Jan Kochanowski w swoich pieśniach zawarł to co jest istotne w renesansie, czyli : Bóg przyjazny człowiekowi, afirmacja świata. zachowanie rozsądku i umiaru, ale także radość życia, miłość do przyrody. A w przytoczonych przeze mnie argumentach udowodniam tezę, którą zamieściłam na wstępie.
Jan Kochanowski to wielki poeta renesansu, a jego twórczość literacka, to ogromny dorobek, do którego chętnie sięgamy. Odrodzenie to czas wielkich zmian na świecie, czas, w którym człowiek rozwija się, myśli i kształci. Cieszy się życiem, zachwyca przyrodą, ponieważ Bóg na to pozwala. Szanuje pracę i poglądy innych ludzi. Jan Kochanowski w swoich pieśniach odzwierciedla renesansowy pogląd na świat, a w przytoczonych przeze mnie argumentach udowodnię, że moja teza jest właściwa.
Pierwszym argumentem przemawiającym za moją tezą jest Pieśń XXV -"Hymn do Boga"(Czego chcesz od nas, Panie,za twe hojne dary...). To pieśń, która jest apoteozą Boga. Stwórca świata jest według podmiotu lirycznego najdoskonalszą istotą, a wszystko co nas otacza : łąki, jeziora, lasy to cudowna przyroda, która jest zasługą Stwórcy. Nikt nie może równać się z wielkością i majestatem Boga. On jest dobry, mądry, wspaniały. Podmiot liryczny w pieśni wyraża swój podziw i zachwyt dla stworzonego świata. Zwraca się on z pytaniem do Boga :"Czego chcesz od nas Panie za twe hojne dary". Jest to świadectwem wdzięczności i pokory wobec wielkości Boga. Pieśń jest również wyrazem, który nierozerwalnie łączy człowieka z przyrodą. Człowiek jest istotą, która powinna szanować ,kochać i rozumieć przyrodę, bo tylko wtedy będziemy mogli poczuć spokój, harmonię i bezpieczeństwo. Kochanowski wyraził tu swoją miłość do Boga i tego co stworzył, ale pokazał także w jaki sposób powinien żyć człowiek z przyrodą.
Następnym argumentem jest pieśń "Nie porzucaj nadzieje" w którym podmiot liryczny wskazuje nam właściwe postępowanie w życiu. Uczula nas abyśmy w chwilach dla nas trudnych nie załamywali się i nie popadali w apatię. Każdy ma w życiu takie chwile, kiedy nic mu nie wychodzi, a nieszczęścia lubią chodzić parami. Ale pod żadnym pozorem nie powinniśmy biernie poddawać się losowi. Powinniśmy w takim momencie zachować spokój i zacząć pozytywnie myśleć, bo tylko w ten sposób przetrwamy trudne chwile. Podmiot liryczny zwraca uwage, że po zimie zawsze nastaje wiosna, a po nocy przychodzi dzień. I wtedy świat nabiera kolorowych barw, a człowiek jest wesoły i radosny. Ale nawet wtedy uczula nas, aby nie postępować pochopnie i być zrównoważonym zarówno wtedy kiedy jesteśmy szczęśliwi jak i wtedy kiedy dosięga nas nieszczęście, ponieważ los raz nam daje a innym razem zabiera. Najbardziej właścwym postępowaniem jest zachowanie rozsądku i umiaru. Jest tu zawarta filozofia stoizmu i epikureizmu.
Kolejnym argumentem jest "Pieśń świętojańska o Sobótce" która wyraża afirmację świata. Podmot liryczny mówi o wspanialościach jakie można zobaczyć mieszkając na wsi. Tu człowiek czuje równowagę, spokój, pogodę ducha. Nikt z mieszkańców wsi nie ma powodu do smutku czy złego nastroju, ponieważ tutaj jest wszystko piękne i wspaniałe. Tylko pobyt na wsi może sprawić, że człowiek poczuje prawdziwe szczęście. W przeciwieństwie do miasta gdzie życie jest niebezpieczne. Wieś przynosi człowiekowi plony i dobrobyt i może on się radować jego zbiorami. Każdy tu szanuje pracę, dba o swoją rodzinę i nie musi martwić się o strawę, gdyż wieś zapewnia dostatek. Po ciężkiej pracy ludzie mają czas na rozmowę, wspólną zabawę, a troski i zgryzoty omijają to miejsce. Ta pieśń z pewnością wyraża zachwyt, radość życia i świata.
Moim zdaniem Jan Kochanowski w swoich pieśniach zawarł to co jest istotne w renesansie, czyli : Bóg przyjazny człowiekowi, afirmacja świata. zachowanie rozsądku i umiaru, ale także radość życia, miłość do przyrody. A w przytoczonych przeze mnie argumentach udowodniam tezę, którą zamieściłam na wstępie.