Udowodnij słuszność, że ,,Każdy może zbłądzić i odnaleźć właściwą drogę'' . Odwołaj się do dwóch utworów literackich oraz własnych przeżyć
kasiuniaaa12
Człowiek nie jest istotą idealną i zdarza się, że popełnia błędy. Życie nie jest łatwe i to ono uczy każdego człowieka. Każdy z nas może zabłądzić, ale ważne jest żeby naprawić wszystko co złe i znaleźć tą jedną właściwą drogę. W kilku argumentach chciałabym udowodnić, że każdy może zabłądzić i odnaleźć własną drogę. Jednym z argumentów potwierdzających tę tezę jest treść ,,Antygony". Jest to epizod z mitu o Edycie. Walcząc o władzę giną dwaj bracia, a nowy król zabrania pochowania jednego z braci. Antygona poprzez sprzeciw królowi zostaje skazana na śmierć. W ,, Antygonie" osobą, która zabłądziła jest król- Kreon. Uważał, że postępuje sprawiedliwie. Keron był bezwzględny, dumny i bezduszny. W sprawie Antygony był nieugięty, nie rozumiał jej miłości do brata i chęci pochowania go. Kreon nie słuchał nikogo, a przejrzeć na oczy pomogły mu tragedie życiowe jakie go spotkały. Dopiero wtedy zrozumiał, że robi źle i że tak nie wolno. Drugim z przykładów w literaturze jest ,,Lalka: Bolesława Prusa. W tej historii poznajemy Stanisława Wokulskiego, którego życie nie oszczędzało. Próbował pogodzić pracę z nauką. Gdy wybucha powstanie styczniowe Wokulski rezygnuje z nauki i bierze udział w wojnie. Po powrocie do kraju czuje się niedoceniony, a plotki ze strony innych mieszkańców, jeszcze bardziej go przytłaczają. Gdy Wokulski zakochuje się w Izabelli Łęckiej zmienia się nie do poznania. Zaczyna naukę języka angielskiego, ubiera się elegancko, robi to wszystko, żeby zaimponować ukochanej Izabelli. Kobieta nie dostrzega jego starań i jest dla niego oschła przez co Wokulski zaczyna błądzić. Czując się niedoceniony próbuje odnaleźć swój cel w miłości, jednak poznając prawdziwą twarz Izabelli i skłonność do zdrady Wokulski przeżywa załamanie, a nawet próbuje targnąć się na własne życie. Jednak gdy wszystko już stracił nie chciał się poddawać i postanowił zawalczyć o swoje, o swoją godność. Myślę, że przedstawione przeze mnie argumenty i utwory literackie potwierdzają przedstawioną na wstępie tezę. Człowieka uznaje się za istotę rozumną, pragnącą zwiedzać, poznawać świat. Niestety nie zawsze robimy dobrze, ponieważ możemy w tym wszystkich się pogubić i źle postępować. Ważne jest, żeby walczyć o swoje i nie rezygnować z czegoś co się kocha dla innej osoby, bo można tego pożałować. Najważniejsze jest, aby umieć wyciągnąć wnioski i zmienić swoje życie odnajdując to jedyną, właściwą drogę w naszym życiu.
Mam nadzieję, że rozprawka się podoba i coś z niej wykorzystasz :) Pozdrawiam ;)
Jednym z argumentów potwierdzających tę tezę jest treść ,,Antygony". Jest to epizod z mitu o Edycie. Walcząc o władzę giną dwaj bracia, a nowy król zabrania pochowania jednego z braci. Antygona poprzez sprzeciw królowi zostaje skazana na śmierć. W ,, Antygonie" osobą, która zabłądziła jest król- Kreon. Uważał, że postępuje sprawiedliwie. Keron był bezwzględny, dumny i bezduszny. W sprawie Antygony był nieugięty, nie rozumiał jej miłości do brata i chęci pochowania go. Kreon nie słuchał nikogo, a przejrzeć na oczy pomogły mu tragedie życiowe jakie go spotkały. Dopiero wtedy zrozumiał, że robi źle i że tak nie wolno.
Drugim z przykładów w literaturze jest ,,Lalka: Bolesława Prusa. W tej historii poznajemy Stanisława Wokulskiego, którego życie nie oszczędzało. Próbował pogodzić pracę z nauką. Gdy wybucha powstanie styczniowe Wokulski rezygnuje z nauki i bierze udział w wojnie. Po powrocie do kraju czuje się niedoceniony, a plotki ze strony innych mieszkańców, jeszcze bardziej go przytłaczają. Gdy Wokulski zakochuje się w Izabelli Łęckiej zmienia się nie do poznania. Zaczyna naukę języka angielskiego, ubiera się elegancko, robi to wszystko, żeby zaimponować ukochanej Izabelli. Kobieta nie dostrzega jego starań i jest dla niego oschła przez co Wokulski zaczyna błądzić. Czując się niedoceniony próbuje odnaleźć swój cel w miłości, jednak poznając prawdziwą twarz Izabelli i skłonność do zdrady Wokulski przeżywa załamanie, a nawet próbuje targnąć się na własne życie. Jednak gdy wszystko już stracił nie chciał się poddawać i postanowił zawalczyć o swoje, o swoją godność.
Myślę, że przedstawione przeze mnie argumenty i utwory literackie potwierdzają przedstawioną na wstępie tezę. Człowieka uznaje się za istotę rozumną, pragnącą zwiedzać, poznawać świat. Niestety nie zawsze robimy dobrze, ponieważ możemy w tym wszystkich się pogubić i źle postępować. Ważne jest, żeby walczyć o swoje i nie rezygnować z czegoś co się kocha dla innej osoby, bo można tego pożałować. Najważniejsze jest, aby umieć wyciągnąć wnioski i zmienić swoje życie odnajdując to jedyną, właściwą drogę w naszym życiu.
Mam nadzieję, że rozprawka się podoba i coś z niej wykorzystasz :)
Pozdrawiam ;)