Tylko zadanie 10 do wykonania proszę!
1. Wiersz Miłosza można nazwać poetycką wizją. Wyjaśnij czego ta wizja dotyczy.
2. Opisz kompozycję tekstu. Z ilu składa sie zwrotek? Jaka jest liczba wersów w kolejnych zwrotkach?
3. Wymień kolejne obrazy poetyckie pojawiające się w wierszu. Scharakteryzuj ich nacechowanie emocjonalne.
4. Wskaż kto jest podmiotem lirycznym wiersza. Jaką pozycję przyjmuje osoba mówiąca wobec świata przedstawionego w utworze?
5. Wskaż w tekście wyrażenia i zwroty nawiązujące do Biblii.
6. Zinterpretuj początek 3. strofy. Dlaczego niektórzy "są zawiedzeni" i "nie wierzą że staje się już"?
7. Zinterpretuj tytuł wiersza. Wyjaśnij czym jest piosenka. Jaki sens ma zestawienie słowa "piosenka" z wyrażeniem "końca świata"?
8. W podanych wyrażeniach wskaż epitety i określ ich nacechowanie emocjonalne oraz funkcję stylistyczną: "błyszcząca sieć", "wesołe delfiny", "młode wróble", "złocista skóra".
9. Jak w obliczu końca świata zachowuje się "siwy staruszek"?
10. Wykorzystując odpowiedzi na powyższe pytania, napisz tekst (ok. 10-15 zdań) na temat: "Wizja końca świata w wierszu Czesława Miłosza".
Tekst utworu: Czesław Miłosz - "Piosenka o końcu świata"
W dzień końca świata
Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji,
Rybak naprawia błyszczącą sieć.
Skaczą w morzu wesołe delfiny,
Młode wróble czepiają się rynny
I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć.
W dzień końca świata
Kobiety idą polem pod parasolkami,
Pijak zasypia na brzegu trawnika,
Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa
I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa,
Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa
I noc gwiaździstą odmyka.
A którzy czekali błyskawic i gromów,
Są zawiedzeni.
A którzy czekali znaków i archanielskich trąb,
Nie wierzą, że staje się już.
Dopóki słońce i księżyc są w górze,
Dopóki trzmiel nawiedza różę,
Dopóki dzieci różowe się rodzą,
Nikt nie wierzy, że staje się już.
Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem,
Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie,
Powiada przewiązując pomidory:
Innego końca świata nie będzie,
Innego końca świata nie będzie.
Wizja końca świata według wiersza Czesława Miłosza odrobinę różni się od mojej. Mówi o kobietach, które idą polem pod parasolkami. O pijaku, który zasypia na brzegu trawnika, o sprzedawcy nawołującego na ulicy. Wspomina także o łódce podpływającej do wyspy, o dźwięku skrzypiec. Jego wizja końca świata wydaję się paradoksalna, spokojna. W wierszu jest mowa o zawiedzionych ludziach, którzy oczekiwali błyskawic i gromów, znaków i archanielskich trąb. Ci ludzie niedowierzają w koniec świata, dopóki słońce i księżyc są na niebie, dopóki dzieci rodzą się zdrowe. Wspomina o siwym starcu, który mógłby być prorokiem, ale ma inne zajęcie. Rzekł on, że innego końca świata nie będzie.