Question

Trzeba napisac o pierwiastku 'glin' nastepujace info :
nazwa i symbol pierwiastka
liczba atomowa i liczba masowa
numer grupy i numer okresu
budowa atomu
wystepowanie w przyrodzie
wlasciwosci fizyczne
zastosowanie
historia odkrycia,pochodzenie nazwy i inne ciekawostki

NA PRAWDE WAZNE! ZALEGAM Z TERMINEM ODDANIA TEJ PRACY. PILNIE NA JUTRO

Answer 1

Nazwa i symbol pierwiastka Glin (Al)
liczba atomowa i liczba masowa l.masowa 13 U l.atomowa 13
numer grupy i numer okresu; grupa 13 okres 3
budowa atomu : 13Al - (2, 8, 3)
wystepowanie w przyrodzie:
Stanowi on 7,5% ogólnej masy pierwiastków wchodzących w skład skorupy ziemskiej zajmując trzecie miejsce po tlenie i krzemie, a pierwsze spośród metali. Glin występuje w przyrodzie w postaci różnych połączeń z pierwiastkami, głównie jako składnik glinokrzemianów.
wlasciwosci fizyczne:
jest metalem
dobrze przewodzi prąd
rozpuszczalny w kwasie solnym
zastosowanie:
* w produkcji różnych opakowań, pojemników,
* w produkcji różnego rodzaju przewodów elektrycznych
* produkcji blach oraz patelni
* produkcji naczyń kuchennych

Answer 2

Symbol: Al
Zastosowanie:
Ze względu na swoje właściwości, takie jak mała gęstość i odporność na korozję, stopy glinu z miedzią i magnezem zwane duraluminium znalazły wiele zastosowań i są używane do wyrobu szerokiej grupy produktów – od puszek do napojów do części statków kosmicznych. Tak zwane aluminium utwardzane dyspersyjnie jest wykorzystywane w produkcji koszulek elementów paliwowych i konstrukcyjnych rdzeni reaktorów jądrowych. Sproszkowany glin jest składnikiem farb i materiałów wybuchowych

Liczba atomowa:
13
Grupa: 13
Okres: 3


Występowanie w przyrodzie:

W przyrodzie glin występuje w minerałach: kaolinicie [Al4(OH)8][Si4O10], silimanicie Al2SiO5, albicie Na[AlSi3O8], ortoklazie K[AlSi3O8], boksycie Al2O3xH2O , kriolicie Na3[AlF6], korundzie Al2O3, gibbsycie Al(OH)3, i w wielu innych. Glin jest otrzymywany w wyniku elektrolizy roztworu tlenku glinu Al2O3 (wyodrębnionego uprzednio z boksytu) w stopionym kriolicie.

Właściwości fizyczne:
Glin jest srebrzystobiałym, kowalnym i ciągliwym metalem, o własnościach amfoterycznych, gęstość 2,699 g/cm3, temperatura topnienia 660,37°C. W związkach chemicznych występuje na +I i +III stopniu utlenienia. W atmosferze powietrza lub podczas działania kwasami utleniającymi na glin, na jego powierzchni powstaje warstewka tlenku, która chroni metal przed dalszą korozją. Glin ulega działaniu kwasu solnego, gorących i rozcieńczonych kwasów: azotowego(V) i octowego, gorącego stężonego kwasu siarkowego(VI). Kwas ortofosforowy(V) i kwasy organiczne nie atakują glinu.Jest metalem dość plastycznym. Czysty, krystaliczny glin jest kruchy i łamliwy. Podobnie jak inne metale, dobrze odbija fale elektromagnetyczne. Czysty glin odbija około 99% widzialnego światła i około 95% podczerwieni.


Historia:

Sole i tlenki glinu znane były od zarania dziejów. Uwodniony, mieszany siarczan tego pierwiastka, ałun, był używany jako środek antyseptyczny przez starożytnych Greków. Istnienie tego pierwiastka i nazwę zasugerował Louis-Bernard Guyton de Morveau w 1761 r. W 1807 podobną sugestię wyraził sir Humphry Davy, który zaproponował współczesną nazwę. Istnieją kontrowersje na temat tego kto pierwszy wyodrębnił ten pierwiastek w stanie czystym. Według jednych źródeł był to Friedrich Wöhler w 1827 r. wg innych Hans Christian Ørsted w 1825 r. Amerykanin Charles Martin Hall i Francuz Paul-Louis Toussaint Héroult w 1886 opracowali produkcję glinu na skale przemysłową. Niezależnie od siebie opracowali metodę otrzymywania aluminium w procesie elektrolizy stopionej mieszaniny kriolitu i boksytu.



Istnienie glinu przewidział A. Lavoisier w 1787, nazwę nadał mu w 1807 sir H. Davy, ostatecznie w postaci metalicznej wyodrębnił H.Ch. Oersted w 1825 roku.