Tomasz Judym, bohater książki Stefana Żeromskiego "Ludzie Bezdomnie", to postać, którą oceniam pozytywnie, ale od początku. Bohater jest lekarzem, który wybił się z najbiedniejszej, polskiej sfery życia dzięki swojej ciotce u której był na wychowaniu.
Jego losy toczyły się różnie. Poznajemy go w Paryżu, gdzie on sam poznaje swoją przyszłą miłość - Joannę Podborską.
Mężczyzna na swojej drodze życiowej bywa w różnych miejscach: w swoim rodzinnym mieście - Warszawie, w Cisach, gdzie pracuje przez jakiś czas, w Sosnowcu. Wszędzie tam za wszelką cenę chce pomagać najbiedniejszym. Czuje, że ma wobec nich dług. Uważa, że przez to że jemu udało się wybić powinien teraz nieść pomoc tym dla których życie nie jest tak kolorowe jak dla niego. Widzimy to na przykład pod koniec powieści, kiedy zostawia swoją ukochaną Joasię żeby móc w całości oddać się pracy, którą podjął w kopalni Sykstus. Również, trzeba zauważyć zachowanie doktora Judyma w Cisach. Tam nie obawiając się utraty dobrze sytuowanej posady chce pomóc mieszkającym w dolinie Cisów ubogim. Właściciele ośrodka zdrowotnego w Cisach, nie zważając na negatywne skutki zdrowotne mieszkańców zanieczyszczają wodę pitną mieszkańców. Jedyną osobą, która zareagowała na tą zbrodnię środowiskową był właśnie doktor Tomasz. W sposób wybuchowy zaprotestował zanieczyszczaniu wód i wtrącił dyrektora ośrodka do wody, na skutek czego utracił stanowisko i wyjechał do Warszawy. Wszędzie gdzie był starał się szerzyć higienę w zakładach pracy i wśród życia mieszkańców. Uważał, że ze stanem poprawy jakości życia i pracy idzie poprawa stanu zdrowia.
Na podstawie podanych wyżej przykładów uważam Tomasza Judyma za postać pozytywną, bo pomimo swojej wybuchowości jest człowiek dobrym, który walczy w wspaniałym celu.
Tomasz Judym, bohater książki Stefana Żeromskiego "Ludzie Bezdomnie", to postać, którą oceniam pozytywnie, ale od początku. Bohater jest lekarzem, który wybił się z najbiedniejszej, polskiej sfery życia dzięki swojej ciotce u której był na wychowaniu.
Jego losy toczyły się różnie. Poznajemy go w Paryżu, gdzie on sam poznaje swoją przyszłą miłość - Joannę Podborską.
Mężczyzna na swojej drodze życiowej bywa w różnych miejscach: w swoim rodzinnym mieście - Warszawie, w Cisach, gdzie pracuje przez jakiś czas, w Sosnowcu. Wszędzie tam za wszelką cenę chce pomagać najbiedniejszym. Czuje, że ma wobec nich dług. Uważa, że przez to że jemu udało się wybić powinien teraz nieść pomoc tym dla których życie nie jest tak kolorowe jak dla niego. Widzimy to na przykład pod koniec powieści, kiedy zostawia swoją ukochaną Joasię żeby móc w całości oddać się pracy, którą podjął w kopalni Sykstus. Również, trzeba zauważyć zachowanie doktora Judyma w Cisach. Tam nie obawiając się utraty dobrze sytuowanej posady chce pomóc mieszkającym w dolinie Cisów ubogim. Właściciele ośrodka zdrowotnego w Cisach, nie zważając na negatywne skutki zdrowotne mieszkańców zanieczyszczają wodę pitną mieszkańców. Jedyną osobą, która zareagowała na tą zbrodnię środowiskową był właśnie doktor Tomasz. W sposób wybuchowy zaprotestował zanieczyszczaniu wód i wtrącił dyrektora ośrodka do wody, na skutek czego utracił stanowisko i wyjechał do Warszawy. Wszędzie gdzie był starał się szerzyć higienę w zakładach pracy i wśród życia mieszkańców. Uważał, że ze stanem poprawy jakości życia i pracy idzie poprawa stanu zdrowia.
Na podstawie podanych wyżej przykładów uważam Tomasza Judyma za postać pozytywną, bo pomimo swojej wybuchowości jest człowiek dobrym, który walczy w wspaniałym celu.