Sześć krótkich pytań do wiersza Leopodla Staffa - "Odys"
Niech cię nie niepokoją
Cierpienia twe i błędy.
Wszędy są drogi proste
Lecz i manowce wszędy.
O to chodzi jedynie,
By naprzód wciąż iść śmiało,
Bo zawsze się dochodzi
Gdzie indziej, niż się chciało.
Zostanie kamień z napisem:
Tu leży taki i taki.
Każdy z nas jest Odysem,
Co wraca do swej Itaki.
1. Ustal, do kogo zwraca się podmiot liryczny wiersza
2. Jakie zdarzenia z dziejów Odysa zostały przywołane w wierszu?
3. Wytłumacz, jak rozumiesz fragment, mówiący, że błądzenie jest nieuchronne. Czy wiersz jest usprawiedliwieniem schodzenia na manowce?
4. Co stanowi dla Staffa największą wartość wędrowania?
5. Zastanów się, co to znaczy, że wszyscy mamy swoją Itakę. Czym dla każego człowieka jest Itaka?
6. Czy w kontekście wiersza prawdziwe jest stiwerdzenie: "życie to odyseja, każdy człowiek jest Odysek"? Uzasadnij swoją wypowiedź.
1.do nas,do innych ludzi
2.droga odysa,do domu,błądzenie po morzach
3.chodzi tu o to że życie nie jest usłane różami i zawsze będzie coś lub ktoś kto będzie nam przeszkadzał w dążeniu do celu, ale niemamy sie tym przejmować i iść śmiało dalej na przód
4.chyba odkrywanie innych potrzeb w życiu i znajdowanie nowych celów,innych niż na początku sobie wytyczyliśmy
5.dla każdego człowieka itaką jest jakiś cel, dla kogoś to może być np. rodzina, dla kogoś innego to jest jakiś przedmiot do którego dąży np. zbiera pieniądze na jakiś bardzo drogi samochód
6.jest prawdziwe, bo tak jak wspomniałam w wyżej wymienionym punkcie, każdy z nas ma swoją itake/odyseje a co za tym idzie każdy z nas jest odysem, bo każdy człowiek dąży,błądzi by dojść do swego celu.
:)