Streszczenie tematu POCZĄTKI PAŃSTWA POLSKIEGO I PAŃSTWO BOLESŁAWA CHROBREGO.
Z góry dziękuje. Klasa 1 gimnazjum. Jutro ide do odpwiedzi musze umiec te dwa tematy na trójke może czwurke, pozdrwaiam :)
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Mieszko I okazał się wspaniałym organizatorem i wodzem. Skutecznie podbijał kolejne ziemie (kolebką państwa była Wielkopolska, gdzie wcześniej istniało państwo Polan – stąd nazwa Polska), tak że pod koniec jego życia Polska obejmowała obszary Wielkopolski, Kujaw, Pomorza Gdańskiego i Zachodniego, Mazowsza, Śląska, Małopolski. Tak wielkie osiągnięcia mogły być dziełem tylko wybitnej indywidualności. Aby nowo powstałe państwo mogło cieszyć się spokojem, Mieszko I musiał przyjąć chrzest. Był to warunek w średniowieczu niezbędny. W przeciwnym razie władca musiał się liczyć z pogardą i lekceważeniem sąsiadów. Książę Mieszko I przyjął chrzest od Czechów w 966 r., a na potwierdzenie sojuszu pojął rok wcześniej za żonę księżniczkę czeską Dobrawę. Aby fakt przyjęcia chrztu wzmocnić, Mieszko I wydał dokument Dagome Iudex, w którym oddawał swoje państwo pod opiekę Stolicy Apostolskiej. Pierwszy władca Polski prowadził również mądrą politykę wobec wielkiego sąsiada zachodniego, którym było Cesarstwo Niemieckie. Mimo kilku stoczonych bitew, jak ta z 972 r. pod Cedynią, która przyniosła zwycięstwo Mieszkowi, stosunki między obu krajami układały się raczej dobrze.
Książę Mieszko pozostawił swojemu następcy państwo dobrze zorganizowane, uznane na arenie międzynarodowej i obejmujące znaczne terytoria.
Okres rządów Bolesława Chrobrego (992-1025) to czasy centralizacji państwa polskiego, jego rozwoju gospodarczego i demograficznego oraz aktywnej polityki zagranicznej. Najwyższą władzę w państwie sprawował król, który posiadał nieograniczone uprawnienia w zakresie polityki wewnętrznej i zagranicznej.
Doradczy charakter posiadały rada, składająca się z najważniejszych urzędników państwowych, oraz wiec, będący pozostałością wieców plemiennych. Państwo miało charakter patrymonialny.
Bolesław Chrobry prowadził aktywną politykę zagraniczną. W wyniku licznych wojen z Niemcami (1002-1018) i Rusią (1013, 1018) przyłączył do Polski: Łużyce, Milsko, Miśnię, Morawy i Słowację, Grody Czerwieńskie. W 1000 roku w Gnieźnie doszło do spotkania Bolesława Chrobrego z cesarzem Ottonem III, w czasie którego, poprzez włożenie cesarskiego diademu na głowę księcia polskiego, Otton III uznał Bolesława za władcę równorzędnego z innymi władcami zachodnimi. Najprawdopodobniej w planach Ottona III Bolesław miał władać jedną z czterech części uniwersalnej monarchii – Słowiańszczyzny.
Wyrazem umacniania się państwa polskiego za rządów Bolesława Chrobrego było stworzenie samodzielnej organizacji kościelnej (999-1000) oraz koronacja Bolesława na króla Polski.