Autorem Drugiej Ewangelii, napisanej prawdopodobnie między 60 a 70 rokiem, jest święty Marek. Nie był on bezpośrednim świadkiem opisywanych przez siebie wydarzeń. Święty Marek był wiernym towarzyszem i pomocnikiem Apostoła Pawła i brał razem z Pawłem udział w pierwszej podróży misyjnej. W tej podróży towarzyszył im też Barnaba. Barnabie i Markowi nie udało się dołączyć do św. Pawła w czasie jego drugiej podróży misyjnej. Święty Marek spotkał się także ze świętym Piotrem. Ewangelia, którą napisał, jest – jak podaje tradycja – spisaną relacją właśnie świętego Piotra, który był bezpośrednim uczestnikiem działalności Jezusa i świadkiem Jego męczeńskiej śmierci. Prawdopodobnie właśnie na życzenie Piotra Marek pomija wszystkie zdarzenia, w których Piotr ma swój pozytywny udział a opisuje ze szczegółami trzykrotne zaparcie się przez Piotra Chrystusa. Przypuszcza się, że ta Ewangelia adresowana była do chrześcijan mieszkających w Rzymie. W Ewangelii według św. Marka Jezus przedstawiony jest jako prawdziwy Syn Boży o nadludzkiej sile, wielkiej mądrości i władzy nad szatanem. Inaczej niż Ewangelia według św. Mateusza, która rozpoczyna się rodowodem Jezusa, zwiastowaniem Marii Pannie i narodzeniem Jezusa, Ewangelia według św. Marka rozpoczyna się od chrztu Chrystusa w rzece Jordan. Po chrzcie, który przyjmuje z rąk Jana Chrzciciela, następuje kuszenie Jezusa na pustyni przez szatana przez czterdzieści dni. W dalszej kolejności opisane jest powołanie pierwszych uczniów, nauczanie Jezusa i liczne uzdrowienia. Znajdujemy tu też przypowieści o siewcy, o lampie pod korcem, o ziarnku gorczycy. „W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli [ją] rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.” (Mk,4,33-34) Opisane jest przemienienie na górze Jezusa. Towarzyszyli Mu wtedy Piotr, Jakub i Jan. Są oni świadkami ukazania się Eliasza i Mojżesza, z którymi Chrystus rozmawiał. Podobnie jak przy chrzcie w Jordanie, tu także pojawia się głos z nieba „” (Mk,9,7). Z tej Ewangelii dowiadujemy się, podobnie jak z Pierwszej o nierozerwalności małżeństwa, opisane jest rozmnożenie chleba, chodzenie po wodzie, opowieść o bogatym młodzieńcu i niebezpieczeństwie bogactw. Też jak w Pierwszej Ewangelii zacytowane są słowa Jezusa, który mówi o Największym Przykazaniu: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, cała swoją duszą, całym swym umysłem i cała swoją mocą” (Mk,12,30) Ostanie rozdziały Ewangelii według św. Marka to opis męki i zmartwychwstania Jezusa. Po zmartwychwstaniu Jezus ukazuje się najpierw Marii Magdalenie, potem dwóm swym uczniom, którzy idą drogą i na koniec Jedenastu Apostołom. Kończą Ewangelię następujące zdania: „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Autorem Drugiej Ewangelii, napisanej prawdopodobnie między 60 a 70 rokiem, jest święty Marek. Nie był on bezpośrednim świadkiem opisywanych przez siebie wydarzeń. Święty Marek był wiernym towarzyszem i pomocnikiem Apostoła Pawła i brał razem z Pawłem udział w pierwszej podróży misyjnej. W tej podróży towarzyszył im też Barnaba. Barnabie i Markowi nie udało się dołączyć do św. Pawła w czasie jego drugiej podróży misyjnej. Święty Marek spotkał się także ze świętym Piotrem. Ewangelia, którą napisał, jest – jak podaje tradycja – spisaną relacją właśnie świętego Piotra, który był bezpośrednim uczestnikiem działalności Jezusa i świadkiem Jego męczeńskiej śmierci. Prawdopodobnie właśnie na życzenie Piotra Marek pomija wszystkie zdarzenia, w których Piotr ma swój pozytywny udział a opisuje ze szczegółami trzykrotne zaparcie się przez Piotra Chrystusa. Przypuszcza się, że ta Ewangelia adresowana była do chrześcijan mieszkających w Rzymie. W Ewangelii według św. Marka Jezus przedstawiony jest jako prawdziwy Syn Boży o nadludzkiej sile, wielkiej mądrości i władzy nad szatanem. Inaczej niż Ewangelia według św. Mateusza, która rozpoczyna się rodowodem Jezusa, zwiastowaniem Marii Pannie i narodzeniem Jezusa, Ewangelia według św. Marka rozpoczyna się od chrztu Chrystusa w rzece Jordan. Po chrzcie, który przyjmuje z rąk Jana Chrzciciela, następuje kuszenie Jezusa na pustyni przez szatana przez czterdzieści dni. W dalszej kolejności opisane jest powołanie pierwszych uczniów, nauczanie Jezusa i liczne uzdrowienia. Znajdujemy tu też przypowieści o siewcy, o lampie pod korcem, o ziarnku gorczycy. „W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli [ją] rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.” (Mk,4,33-34) Opisane jest przemienienie na górze Jezusa. Towarzyszyli Mu wtedy Piotr, Jakub i Jan. Są oni świadkami ukazania się Eliasza i Mojżesza, z którymi Chrystus rozmawiał. Podobnie jak przy chrzcie w Jordanie, tu także pojawia się głos z nieba „” (Mk,9,7). Z tej Ewangelii dowiadujemy się, podobnie jak z Pierwszej o nierozerwalności małżeństwa, opisane jest rozmnożenie chleba, chodzenie po wodzie, opowieść o bogatym młodzieńcu i niebezpieczeństwie bogactw. Też jak w Pierwszej Ewangelii zacytowane są słowa Jezusa, który mówi o Największym Przykazaniu: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, cała swoją duszą, całym swym umysłem i cała swoją mocą” (Mk,12,30) Ostanie rozdziały Ewangelii według św. Marka to opis męki i zmartwychwstania Jezusa. Po zmartwychwstaniu Jezus ukazuje się najpierw Marii Magdalenie, potem dwóm swym uczniom, którzy idą drogą i na koniec Jedenastu Apostołom. Kończą Ewangelię następujące zdania: „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.