Stepy Akermańskie Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu, Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi; Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi, Omijam koralowe ostrowy burzanu.
Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurchanu, Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi; Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzeńka wschodzi? To błyszczy Dniestr, to wzeszła lampa Akermanu.
Stójmy! - jak cicho! - słyszę ciągnące żurawie, Których by nie dościgły źrenice sokoła; Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,
Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła. W takiej ciszy! - tak ucho natężam ciekawie, Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła.
Adam Mickiewicz
Zadanie: Stosowanie hiperboli świadczy o silnym zaangażownaiu emocjonalnym podmiotu lirycznego. Nazwij emocje, które on przezywa i powiedz, co jest ich źródłem. W tym celu zwróć uwagę na ostatni wers utworu. Weź także pod uwagę informacje z wprowadzenia.
Snikers215
Wzruszenie,strach, tęsknota za ojczyzną