Sonety Adama Mickiewicza:
"Stepy Akermańskie";
"Cisza morska";
"Burza"
1.Co jest przedstawiaone w podanych wyzej sonetach?
2.Scharekteryzuj podmiot liryczny.
3.Środki językowe.
4.Interpretacja.
5.Jakimi zmysłami jest odbierany świat?
Pilne!! Daje 30pkt.
"Stepy Akermańskie";
"Cisza morska";
"Burza"
1.Co jest przedstawiaone w podanych wyzej sonetach?
2.Scharekteryzuj podmiot liryczny.
3.Środki językowe.
4.Interpretacja.
5.Jakimi zmysłami jest odbierany świat?
Pilne!! Daje 30pkt.
Wiersz jest przykładem liryki bezpośredniej, w której podmiot liryczny wyraża swoje odczucia, marzenia, pragnienia, ale również tęsknoty w pierwszej osobie liczby pojedynczej:
wpłynąłem,omijam,patrzę.Podmiotem lirycznym jest pielgrzym(bohater), wędrowiec, tułacz. Jest on jednocześnie głównym bohaterem lirycznym tekstuBohater znajduje się na stepie. Trudno określić, kto mu towarzyszy, jaka to pora roku, a nawet dnia...
W tym sonecie, wystepują:przenośnie-metafory,epitety,porównania...mam nadzieje,że z tych 3 utworów chociaż troszkę pomogłam.
Ten sonet jest opisem okolicy położonej nad Dniestrem niedaleko Akermanu. Komponując wiersz, posłużył się Mickiewicz przenośnią, która porównała step do oceanu. Taki zabieg pozwolił na wprowadzenie określonego słownictwa i stworzenie niepowtarzalnego nastroju. Zabieg hiperbolizacji pozwolił na rozszerzenie przestrzeni w sposób wręcz nieograniczony. W strofie pierwszej narrator-podróżnik rejestruje swoje wrażenia z malarską dokładnością. Nietrudno się dziwić, że nazywano Mickiewicza kolorystą. Niczym późniejsi impresjoniści opisuje widzianą rzeczywistość za pomocą wrażeń zmysłowych. Step jest kolorowy, pełen kwiatów, burzanów, ogromnych kęp trawy.
Podróżnik czuje się na stepie trochę nieswojo; jest szczęśliwy, że widzi tak piękne miejsce, ale i zagubiony, zwłaszcza, że robi się coraz ciemniej.
Druga strofa podkreśla zapadający zmrok. Ponieważ oczy widza coraz gorzej, trzeba wytężyć słuch. Wyraźnie czuć narastanie napięcia, podróżnik nie wie, czy rozpoznaje błyszczący Dniestr, czy wschodzącą jutrzenkę.
W trzeciej i czwartej strofie "słychać" tylko ciszę. Efekt ten zostaje osiągnięty dzięki zastosowaniu onomatopei przez przywołanie takich dźwięków, których normalnie nie możemy usłyszeć ("słyszę ciągnące żurawie"). Podróżnik staje się odważniejszy, ośmiela się zatrzymać i wsłuchać w cisze. Refleksyjna druga część sonetu przedstawia samotnego, nieszczęśliwego człowieka, który przebywa z dala od ojczyzny i bardzo za nią tęskni. Szuka śladów znanych mu stron, nasłuchuje wieści. Wtapia się on w stepowy krajobraz, ale tylko na chwile, kiedy z zachwytem kontempluje przyrodę. Gdy zaczyna rozmyślać, kiedy budzą się uczucia, pielgrzym-podróżnik czuje się wyobcowany.
BURZA
Ten utwór jest bardzo dynamiczny, wręcz dramatyczny. Płynący statek zostaje 'zaatakowany" przez morską burze. Żywioł ma w sobie niszczycielską moc i jest potężniejszy od Ludzi., którzy nie próbują z nim walczyć ("wicher z tryumfem zawył"). Morskie szaleństwo opisywane jest poprzez mocne, wyraziste czasowniki i rzeczowniki ("zdarto", "zawył", "ryk"). Burza jest tak straszna, że statek w każdej chwili może zatonąć. Wiedzą o tym pasażerowie. Sa zrozpaczeni, a ekstremalna sytuacja wyzwala w nich różne zachowania. Jest tylko jedna osoba, która swoim zachowaniem wyróżnia się z tłumu. To znany nam podróżnik. Rozmyśla o smerci i znikomości ludzkiej egzystencji. Świat człowieka jest w stanie równać się przyrodzie, naturze, która ma swoje własne prawa. Podróżny, analizując zachowania współpasażerów, zazdrości im bliskości, przyjaźni, dobrych międzyludzkich relacji. On jest samotny, zniechęcony do życia, może nawet chciałby śmierci- boi się jej mniej, niż swej alienacji. Romantyk, bo przecież on jest bohaterem sonetu, nie moze być szczęśliwy.