Sięgnął po ogromny , potężnej mocy ostry miecz ,który miał przy boku .Runął na przeciwnika podobny do orła ,który spada z nieba ku ziemi ,przebijając się przez zwały ciemnych chmur ,by pochwycić jagnię lub przycupniętego pod krzakiem zająca .Tak właśnie Hektor rzucił się na Achillesa,potrząsając grożnie mieczem.Wódz Myrmidonów podskofczył do przodu pełen zaciekłości.Osłaniał się dużą tarczą ,kunsztownie kowaną , w hełmie chwiałą się kita , którą osadził tam bóg Hefajstos,by go uczynić piękniejszym.Blask bił od grotu jego włóczni ,świecącej niczym wschodząca wśród ciemności gwiazda wieczorna ,co najwspanialej błyszczy wśród innych.Potrząsał dzidą i mierzył uważnie w Hektora,patrząc ,gdzie by najtrafniej ugodzić w ciało .Gdy natarł na Achilesa,szybki Pelida uderzył go włócznią w obnażone miejsce i grot przebił krtań ,nie przeciął jednak tchawicy. 1. Środkiem stylistycznym często wykorzystywanym w epopejach Homera ,było porównanie homeryckie.Znajdz je w źródle i przepisz
1. "(...)podobny do orła ,który spada z nieba ku ziemi ,przebijając się przez zwały ciemnych chmur ,by pochwycić jagnię lub przycupniętego pod krzakiem zająca."
2. "Blask bił od grotu jego włóczni ,świecącej niczym wschodząca wśród ciemności gwiazda wieczorna ,co najwspanialej błyszczy wśród innych."
To pierwsze mi pasuje bardziej, ale drugie też się kwalifikuje.
Porównanie homeryckie to pardzo rozbudowane, opisowe porównanie.