Question

Sięgając po mity egipskie, azteckie, greckie i inne, wyjaśnij miejsce i rolę słońca w starożytnych kulturach.

Potrzebuje tego szybko, z góry dziękuje za pomoc i obiecuje status najlepszego rozwiązania :P

Answer 1

Słońce to symbol nieskończoności, nieba, początku, ognia, świata, wędrowca, siły aktywnej, Stwórcy, Chrystusa, Raju, zmartwychwstania, świetności, wspaniałości, triumfu, prawdy, chwały, sprawiedliwości, oświecenia, słowa, autorytetu, inteligencji, mądrości, rozumu, geniuszu, wolnej woli, wynalazczości, rolnika, ojca, męskości, płodności, wierności, niewierności, szaleństwa.

Zazwyczaj słońce czczono w strefie umiarkowanej, wyjątkiem jest kult Słońca w Egipcie i Azji Zachodniej oraz w Meksyku i Peru. W starożytnych kulturach Słońce bywało bogiem najważniejszym. W chrześcijaństwie schrystianizowano kult Słońca.

xd

Answer 2

W świecie starożytnych wierzeń słońce było postrzegane jako dar życia, światłość, prawość, początek. Było też kojarzone z potęgą bogów, na przykład Grecy wierzyli, że tarcza słoneczna to promienista otoczka wokół głowy Heliosa, boga tej wielkiej gwiazdy. Utrzymywali, że Helios codziennie przemierza niebo na ognistym rydwanie, aby w nocy zanurzyć się w chłodnych wodach oceanu. W mitologii egipskiej pan słońca, Re (lub Ra) był także władcą całego Wszechświata i innych bogów. Faraon, egipski odpowiednik króla uważany był za syna Re, co świadczy o tym, że słońce kojarzone było też z władzą. Aztecy uważali, że są narodem wybranym i ich zazczynym obowiązkiem jest karmienie słońca, aby miało siły wędrować po niebie. Z tego powodu składano mu krwawe ofiary, najczęściej jeńców z bitew. Słońce w każdej starożywnej religii politeistycznej miało wielkie znaczenie. Podobnie dziś, jak wiemy dzięki nauce, życie nie istniało by bez niego.

Answer 3

Było też kojarzone z potęgą bogów, na przykład Grecy wierzyli, że tarcza słoneczna to promienista otoczka wokół głowy Heliosa, boga tej wielkiej gwiazdy.W świecie starożytnych wierzeń słońce było postrzegane jako dar życia, światłość, prawość, początek. Utrzymywali, że Helios codziennie przemierza niebo na ognistym rydwanie, aby w nocy zanurzyć się w chłodnych wodach oceanu. W mitologii egipskiej pan słońca, Re (lub Ra) był także władcą całego Wszechświata i innych bogów. Faraon, egipski odpowiednik króla uważany był za syna Re, co świadczy o tym, że słońce kojarzone było też z władzą. Aztecy uważali, że są narodem wybranym i ich zazczynym obowiązkiem jest karmienie słońca, aby miało siły wędrować po niebie. Z tego powodu składano mu krwawe ofiary, najczęściej jeńców z bitew. Słońce w każdej starożywnej religii politeistycznej miało wielkie znaczenie. Podobnie dziś, jak wiemy dzięki nauce, życie nie istniało by bez niego.Zazwyczaj słońce czczono w strefie umiarkowanej, wyjątkiem jest kult Słońca w Egipcie i Azji Zachodniej oraz w Meksyku i Peru. W starożytnych kulturach Słońce bywało bogiem najważniejszym. W chrześcijaństwie schrystianizowano kult Słońca.