Question

Scharakteryzuj wybrany przez ciebie wybrany krajobraz Afryki!!!
:)

Answer 1

PUSTYNIE takie jak afrykańska Sahara czy południowoamerykańska Atamana, to obszary bardzo rzadko nawiedzane przez deszcze. Są to regiony skrajnie suche i jałowe. Pustynie oddają na drodze parowania i transpiracji (ewapotranspiracji) znacznie więcej wody, niż otrzymują w postaci opadów atmosferycznych. Bardzo skromna szata roślinna nie chroni gruntu przed niszczącą działalnością atmosfery. Na tych obszarach notujemy ekstremalne temperatury. Wiele pustyń należy do najgorętszych miejsc na Ziemi. Inne są niewyobrażalnie zimne, jak lodowe pustynie Antarktydy i Arktyki, gdzie opady są niewiele większe niż na Saharze.
Sahara, największa gorąca pustynia na Ziemi, rozciąga się w Północnej Afryce po obu stronach zwrotnika Raka. Teren Sahary jest w przeważającej mierze wyżyną o wysokościach Pd 200 do 600 m n.p.m., ale występują na niej także depresje i masywy górskie, sięgające 3000 m n.p.m. Powierzchnia Sahary wynosi około 9 mln km2 , tylko o 1 mln km2 mniej niż powierzchnia Europy.
Sahara rozciąga się 6000 km wzdłuż zwrotnika Raka (od Oceanu Atlantyckiego do Morza Czerwonego) i 1500 km z południa na północ. Na półkuli południowej pustynie zajmują niemal połowę kontynentu Australii. Wszystkie pustynie zwrotnikowe są gorące. Latem promienie słoneczne prażą tam niemiłosiernie. W ciągu dnia grunt nagrzewa się jak patelnia, a temperatura powietrza przekracza 40oC. Dodatkowo często wieje silny suchy wiatr niosący piasek lub pył. Dla organizmu ludzkiego są to warunki bardzo trudne do zniesienia. Zimą temperatura powietrza w dzień wynosi około 20oC, ale nocą może spaść poniżej 0oC.
Ciepło promieni słonecznych jest głównym czynnikiem powodującym kruszenie skał gorących i suchych obszarów pustynnych, przede wszystkim w wyniku insolacji, jednej z form wietrzenia. Ważna rolą w kształtowaniu krajobrazu pustyni odgrywa wietrzenie chemiczne. Dzięki niemu powstają m.in. niektóre grzyby skalne. Jednak wietrzenie na pustyniach rzadko dostarcza drobnookruchowego materiału w ilości wystarczającej do powstania warstwy gleby, a powierzchnie pustyń – za wyjątkiem pustyń piaszczystych – tworzą zwykle nagie skały.
Substancje mineralne, wytracające się z wody szybko parującej w warunkach pustynnych, tworzą twardą skorupę, okrywającą powierzchnie skały – polewę pustynną. Lakier pustynny to odporna emalia mineralna chroniąca powierzchnię obnażonych skał. Lakier pustynny, złożony głownie z tlenków żelaza i tlenków magnezu, ma barwę błękitnoczarną. Cieńsza patyna utworzona z węglanu wapnia, nazywana jest kalkretami, z gipsu – gipskretami, a z krzemionki – silkretami.
Krajobraz pustynny to nie tylko piasek. Piaski zajmują zaledwie 1/5 obszaru Sahary. Rozróżniamy rodzaje pustyń:
-kamienistą,
-piaszczystą,