Question

Scharakteryzuj wsie w swoim regionie wsie to ;

Gorzanówm,

Roszyce,

Jaszkowa dolna,górna Bożków ,

Krosnowice ,

Wojciechowice ,

Wojbórz PROSZE to na dzisiaj !!! :** i dziekuje dam naj !

Answer 1

1. Gorzanów - W latach 1945-54 siedziba gminy Gorzanów. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Zabytki: 

- zespół zamkowy, z 1570 r., przebudowany w l. 1653-57 i w XIX w, m.in. zamek w Gorzanowie – monumentalny, renesansowy zespół zamkowy z XVI-XVII w.

- zespół kościoła parafialnego, m.in. zabytkowy kościół parafialny pw. św. Marii Magdaleny

- kaplica odpustowa pw. św. Antoniego Padewskiego zbudowana w I poł. XVIII w. na Górze Dębowej

- dwór „Muszyn” z 1571, przebudowany w 1821

- dwór „Raczyn”, z 1573 r, przebudowany w XX w.

 

2.Roszyce - w latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

 

3. Jaszkowa dolna - jest jedną ze starszych miejscowości ziemi kłodzkiej. Powstała w I poł. XIII w. jako wieś przedlokacyjna. Od zawsze była silnie związana z Kłodzkiem jako typowa osada podmiejska. W dokumentach wzmianki o niej pojawiają się w I poł. XIV w. W 1350 r. powstało to dziedziczne wolne sędziostwo, które później przeszło w ręce augustianów kłodzkich. W tym czasie istniał tu już kościół parafialny. W XV w. wieś należała do znanej rodzinyvon Schaffgotschów, a od ok. 1490 r. przeszła w posiadanie rodu von Czeschwitzów (Tschischwitzów), w 1580 przeszła w posiadanie rodu Koberów. 

W XVIII i XIX w. wieś należała do kilku rodzin posiadaczy ziemskich: hr. von Neuhaus, hr. von Götz, hr. von Magnis. W 1807 r. Jaszkowa Dolna znalazła się w centrum działań kampanii wojennej, kiedy to wojska francuskie próbowały opanować twierdzę kłodzką i całehrabstwo kłodzkie. 

W 1816 r. wieś dzieliła się na 3 części, z których jedna należała do Kłodzka. W 1828 r. największą część kupił Hermann Volkmer. W tym czasie było we wsi 199 budynków, dwór oraz 4 folwarki. W 1870 r. w posiadaniu Volkmera znajdowało się 940 morgów ziemi.

Po 1945 r. Jaszkowa Dolna funkcjonowała dalej jako wieś rolnicza, stanowiąc zaplecze żywnościowe dla Kłodzka.

Zabytki: 

- Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela; pierwotny wzmiankowany w 1358 r., obecny zbudowany w stylu neogotyckim w 1905 r.

- Kaplica cmentarna Najświętszego Sakramentu; pozostałość po kościele parafialnym z 2 poł.XIV w., przebudowana w 1750 r.

- Figura Matki Bożej z 1833 r. stojąca na wysokim ozdobnym cokole przy przystanku autobusowym w dolnej części wsi.

 

4. Jaszkowa górna - Jaszkowa Górna należy do najstarszych wsi w regionie. Tereny, na których powstała, były zasiedlone już w epoce neolitu, o czym świadczą znaleziska w postaci kamiennej motyki. Do założenia osady w tych okolicach zadecydowało jej dobre położenie w pobliżu Przełęczy Kłodzkiej, przez którą prowadził jeden z ważniejszych szlaków handlowych. Nie wiadomo kiedy powstała pierwsza osada, jednak znana jest jej lokacja na prawie niemieckim, która miała miejsce w 1328 r. Wieś była podzielona od czasów średniowiecza na kilka części mających różnych właścicieli, z czego jej część należała do Kłodzka. W 1324 r. pojawia się pierwsza wzmianka o osadzie, która mówi o opłacie na rzecz kościoła w Kłodzku, którą miał uiszczać J. G. Otto von Glubos. U progu XVI w. wieś była bogata, a średniej wielkości gospodarstwo obejmowało 7 prętów. Mieszkańcy Jaszkowej Górnej wywodzili się w większości z miejscowej ludności pochodzenia słowiańskiego, ponieważ dokumenty kościelne z 1508 r. wspominają również polskie pochodzenie. Burzliwy przebieg miała na tym obszarze wojna trzydziestoletnia (1618-1648). Mimo zniszczeń i prześladowań Jaszkowa Górna pozostała bogatą wsią. W 1742 r., a ostatecznie w 1763 r. hrabstwo kłodzkie, a wraz z nim Jaszkowa Górna znalazła się w granicach pruskiej monarchii Hohenzollernów[15]. Wieś była w XVIII w. centrum dużego majątku. Po zakończeniu II wojny światowej Jaszkowa Górna znalazła się w granicach Polski. Pozostała wsią rolniczą, której korzystne warunki klimatyczne oraz położenie sprzyjały rozwojowi rolnictwa. Wybudowano wiele budynków mieszkalnych i gospodarczych oraz obiekty usługowe. Jednak o połowę zmalała liczba mieszkańców utrzymujących się przede wszystkim z rolnictwa. Tendencja ta uległa częściowemu odwróceniu dopiero w latach 80. XX w.

Zabytki:

- Kościół par. pw. św. Mikołaja – pierwotny z ok. 1470 r., przebudowany na renesansowy w 1558 r. i na barokowy w 1777 r.

- Zespół dworsko-folwarczny z XVI w., w którym mieści się składnica Muzeum Ziemi Kłodzkiej

- trzy kaplice domkowe

 

5. Bożków - Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych o Bożkowie, zwanym wtedy Ekkehardisdorf pochodzi z 1348 r., jako dożywociu Eberharda von Maltwitz. W początkach renesansu został wybudowany pałac, od ok. 1520 w posiadaniu rodziny von Raueck. W XVI w. w Bożkowie zaczęto również eksploatować węgiel kamienny. Po bezdzietnej śmierci ostatniego męskiego potomka tego rodu, hrabiego Johanna von Götzen, majątek przeszedł w 1780 na syna jednej z jego sióstr hrabiego Antona Aleksandra von Magnis. Od tego czasu do końca II wojny światowej dobra pozostawały we władaniu tego rodu. Anton Aleksander, jeden z wybitniejszych przedstawicieli tej rodziny spowodował rozkwit i powiększenie się majątku – z jego imieniem łączą się barokowo-klasycystyczna rozbudowa zamku w 1787 r., założenie okazałego parku ze sztucznymi romantycznymi ruinami z płytami nagrobnymi, zbudowanie sztucznych ruin na górze Grodziszcze oraz budynku leśniczówki.

W 1918 r. wieś została zelektryfikowana, do zakończenia II wojny światowej wieś stanowiła perłę majątku von Magnisów. W Bożkowie urodził się w 1936 r. Franz von Magnis, obecnie indonezyjski jezuita Franz Magnis-Suseno. Wraz z włączeniem wsi do Polski w 1945 r. majątek został znacjonalizowany przez państwo polskie i od tego czasu pałac ulega stopniowej dewastacji.

Zabytki:

- kościół par. pw. śś. Piotra i Pawła, z XVII w., przebudowany w 1708 r

- zespół pałacowy:

     *pałac, z XVI w., przebudowany w l.: 1787, 1871

     *park, z XVIII-XIX w.

6. Krosnowice - w 1945 wieś została włączona do Polski. Jej dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec. Początkowo dla wsi przyjęła się nazwa Rankowo, jednak w 1946, w pierwszą rocznicę utworzenia zakładu włókienniczego w dawnej fabryce Löbbeckego (założonego przez Hermanna Lindheima, późniejsze Krosnowickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego), utworzono nazwę Krosnowice. W latach 1945-54 siedziba gminy Krosnowice. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Zabytki:

- kościół par. pw. św. Jakuba, z XIV-XVIII w. z otoczeniem: cmentarz kościelny obronny, mur z obejściem podcieniowym, mur/drewn., z XVIII w., budynek bramny, z XVIII-XIX w., kostnica oraz dom przedpogrzebowy.

- zespół pałacowy w Krosnowicach Górnych, z XVIII-XIX w.: pałac oraz park

 

7. Wojciechowice - Pierwsze ślady człowieka odkryte na tym terenie pochodzą z epokineolitu. Osada istniała także w epoce brązu i epoce żelaza. Lokalna tradycja ludowa utrzymuje, że w czasach pogańskich istniała tu gontyna, na miejscu której powstał później kościół. W 1578 r. Wojciechowice miały czterech właścicieli, później właściciele dóbr wojciechowickich zmieniali się z nieregularną częstotliwością. 

W 1632 roku niejaki Tymoteusz Ligeuza (Ligęza), podskarbi koronny, wystawił w Wojciechowicach kaplicę z kopułą przy kościele, a pod nią urządził groby dla swej rodziny.

W XVIII wieku swoją obecność w dobrach wojciechowickich zaznaczyli Wykowscy. Pod koniec tego stulecia administratorem dóbr był Wawrzyniec Nowojewski – szlachcic, który nie miał własnego majątku i zajął się dzierżawą. W XIX wieku właścicielami Wojciechowic była rodzina Jasieńskich. W 1872 r. 453-hektarowy majątek ziemski Wojciechowice kupił Józef Wykowski. Kilka lat później folwark nabyli Helena z Kotkowskich i Mieczysław Cichowscy. Natępnie włości przeszły na ich córkę Wandę Baczyńską oraz jej męża Stanisława, a w 1930 r. na dwójkę ich dzieci.

Zabytki:

- Gotycki kościół pod wezwaniem Świętego Wojciecha Męczennika – ufundowany w 1362 roku przez Wojsława herbu Wilczekosy – kanonika sandomierskiego.

 

8. Wojbórz - Powstanie wsi datowane jest na początek XI wieku. Wiąże się ze szlakiem handlowym. Właśnie przy takich drogach budowano wieże obronne, później budowano domy wzdłuż potoku około 100 m od drogi. Wieś ta ma charakter łańcuchowy. Za każdym domem znajdował się pas pola. Powstawały również mniejsze domki rzemieślników. Dawniej ta wioska nazywała się Jaworze, a po niemiecku Gabylzdorff. Niemiecka nazwa pochodzi od szlachcica, który mieszkał na tych terenach. Ostatecznie w latach 1945-1950 zmieniono nazwę na obecną.

Zabytki: 

- Kościół par. pw. św. Jerzego, z XV w., przebudowany w XVIII w. Pierwsze wzmianki o kościele i proboszczu pochodzą z 1358 roku, musiała wobec tego być to już wówczas duża i ludna wieś. Niestety drewniany kościół nie zachował się do naszych czasów, spłonął w czasie najazduhusytów na te ziemie około 1425 roku. Dziś w tym miejscu stoi słup z małą kapliczką.

- Dwór, z 1688 r., przebudowany w XIX w.

- Średniowieczny pręgierz, który postawiono w centralnym punkcie wsi. Kamienny pręgierz został postawiony 15 czerwca 1382.