Scharakteryzuj powstałe w średniowieczu zakony żebracze . PILNE na jutro !!!
Pliss , pomóżcie , z góry wielkie dzięki ; **
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Zakony żebracze:
Zakony te powstały w średniowieczu,a formą ich utrzymania była jałmużna otrzymywana od wiernych za posługe religijną (głoszenie kazań, słuchanie spowiedzi). Nie unikali ludzi i najczęściej zakładali swoje klasztory w miastach.
Do zakonów żebrzących należeli:
dominikanie-tzw. Zakon Braci Kaznodziejów, Zakon założony na początku XIII wieku przez Dominika Guzmana (1171-1221), który to później
został uznany za jednego z największych świętych Kościoła Katolickiego. To właśnie od jego imienia pochodzi nazwa zakonu. Do głównych zadań tego zakonu należały: głoszenie Ewangelii, poznawanie Boga po przez kontemplację czyli, osobistą relację z Bogiem.
W odróżnieniu od innych zakonów nie mieli swojego zawołania ani jasno sprecyzowanej duchowości. Cechował ich intelektualizm, wyrażający się w dogłębnym studium.
franciszkanie- tzw.Zakon Braci Mniejszych, założony w 1209 roku przez św. Franciszka z Asyżu. Pierwotnie związany z plebejskim ruchem spirytuałów. Do ich głównych zadań należało: głoszenie potrzeby ubóstwa i miłości bliźniego. Spod ich skrzydeł wyłonili się w 1532 reformaci(1532), kapucyni i bracia bosi (1619).
augustianie- zakon, którego duchowym założycielem jest Św.Augustyn (354-430).Zakon ten już pod koniec XIII w, liczył już ok. 400 klasztorów podzielonych na 17 prowincji.Głównym celem augustianów była działalność duszpasterska i misyjna. Wielu z nich oddawało się pracy naukowej w dziedzinie teologii,a istotnym elementem ich życia duchowego była modlitwa i kontemplacja.Do Polski pierwszych augustianów sprowadził z Czech do Krakowa król Kazimierz Wielki w roku 1342.
karmelici- zakon, który to swą nazwę wziął od góry Karmel w Palestynie, został założony przez krzyżowca Bertolda z Kalabrii w 1155 jego historia sięga XIII wieku. Zakon ten dzielił się na karmelitów bosych o zaostrzonej regule i karmelitów trzewiczkowych.W większości byli to ludzie prości i niewykształceni, których łączyło pragnienie życia w samotności wypełnionego modlitwą, pokutą i pracą ręczną.