Question

Scharakteryzuj obóz konserwatystów.

Answer 1

W dziele Krasińskiego pt. ?Nie-Boska Komedia? do czynienia mamy z dwoma przeciwstawnymi obozami wojennymi, reprezentującymi sprzeczne sobie wartości społeczne.
Z jednej strony widzimy rozszalałych rewolucjonistów, uskuteczniających bestialskie wręcz zachowania względem swych przeciwników . Są wyzbyci z wszelkich norm moralnych.
Ich przedstawiciele żądni są tylko zysku, zaszczytów i zemsty na swych znienawidzonych panach. Włada nimi niczym ślepymi owieczkami, szatan.
Jedynie ich przywódca, Pankracy przejawia zapatrzenie w przewodnie ideały rewolucji.
Niestety mimo tego iż staje na czele wielkiej rewolucji i przewodzi nią aż do zwycięstwa nad swymi ciemiężycielami, nie potrafi on wcielić w życie zaplanowanej, nowej wizji świata. Potrafi wraz z swym mięsem armatnim, tylko niszczyć.
Z kolei arystokraci jako jedyni reprezentujący siły prawa i sprawiedliwości, konserwatystów, wiernych Bogu, Jego naukom i nakazom.
Mimo swej roli nie są ukazani w jakże typowym dla autorów wielu dzieł, świetle wyidealizowanym.
Problematyka ich osobowości jest drążona znacznie głębiej i wychodzi ich mroczna strona- tchórzy uciekających przed widmem niebezpieczeństwa.
Zostawiają oni swego wodza hrabiego Henryka, który jak Pankracy wierzy w swe ideały. W tym wypadku chodzi o obronę wiary, ziem i ludności nie biorącej udziału w rewolucji.
Jednakże zanim dokonali tegoż karygodnego czynu, bronili swych praw feudalnych dowodząc armią z Okopów św. Trójcy.
Swój brak odwagi, wytrwałości przypłacili śmiercią z rąk wodza rewolucjonistów.
Mówił on iż gnębią swoich poddanych, nie interesują się losem ojczyzny.
Ponadto jest zepsuta, a chorych organów należy się pozbywać, ewentualnie przeszczepić na ich miejsce nowe
Szybko Okopy Św. Trójcy stają się ostatnim miejscem obrony starego porządku społecznego i religii, pod dowództwem tylko Henryka, ponieważ arystokracja omamiona kłamstwem Pankracego przyłącza się do ruchu wyzwoleńczego.
Hrabia borni się ze wszystkich sił przed wzmożonymi siłami zła, wie że jest na przegranej pozycji i wybrał obóz, który z założenia nie miał racji bytu.
Do ostatnich momentów swego tchnienia nie porzuca swych idei.
Aby nie ulec rozszarpaniu przez rozszalały tłum, rzuca się z wysokości i ponosi śmierć.
Tak o to ginie kolejny romantyczny bohater, arystokrata, poeta, mąż i ojciec.

Charakterystyka obozu arystokratów w "Nie-Boskiej Komedii" Zygmunta Krasińskiego.

                                                                                     Troche tego jest! 

CHARAKTERYSTYKA OBOZU REFORM I STRONNICTWA KONSERWATYWNEGO W KOMEDII „POWRÓT POSŁA” J.U. NIEMCEWICZA. NAZWISKA ZNACZĄCE W UTORZE.

.U.Niemcewicz poseł na Sejm Wielki, zwolennik reform, członek Stronnictwa Patryiotycznego. Stronnictwo to stanowiło mniejszość. Istniały obawy, że praca sejmu zakończy się fiaskiem i nie dojdzie do uchwalenia ustaw, które by kładły podwaliny pod nowe postępowe państwo. W sejmie przeważali konserwatyści broniący złotej wolności szlacheckiej, gotowi doprowadzić Polskę do upadku. Ekspansywne Stronnictwo Patryiotyczne zdawało sobie sprawę, iż konieczne jest zapropagowanie programu reform i zjednanie sobie opini publicznej. Pragnęli by społeczeństwo wywarło nacisk na reprezentantów szlacheckich w sejmie i zmusiło ich do zmiany postaw. Dla zjednania opini napisał Niemcewicz właśnie "Powrót Posła"- komedię o charakterze publicystycznym i propagandowym. Przedstawia on w niej dwa obozy: konserwatywny i patryiotyczny. Przedstawicielem obozu konserwatywnego jest Starosta- wyznaje staroszlacheckie poglądy, zwolennik wolnej elekcji, rozpacza nad zniesieniem liberum veto, przeciwnik uwolnienia chłopów i zniesienia pańszczyzny, nie przychyla się do postulatów powiększenia polskiej armii, przeciwnik działalności Komisji Edukacji Narodowej, nieuk, w swoich wypowiedziach ujawnia swoją głupotę i zacofanie "Ja co nigdy nie czytam lub przynajmniej mało. Wiem, że tak jest najlepiej jak przedtem bywało". Przedstawicielami obozu patryiotycznego są Podkomorzy, Podkomorzyna, Walery, Teresa, para służących- mówią poprawnym, zrozumiałym, prostym, polskim językiem bez francuskich makaronizmów. Podkomorzy- gorący patryiota, wpaja synom miłość do ojczyzny i wartości rycerskie "Dom zawsze ustępować powinien krajowi", szczyci się swoim małym majątkiem nadanym jago rodzinie za zasługi poniesione w walce, człowiek światły jasno patrzący na rzeczywistość, dostrzegający w niej niebezpieczeństwo dla kraju, człowiek nowoczesny, zna obyczaje tradycje i kulture innych krajów, przeciwny jednak wychowaniu dzieci na wzór francuski "Młodzieniec zapomniwszy własnego języka. Obcym nawet źle mówi i gdy wiek ubieży. Uczyć się musi co do Polaka należy".

 

,, Powrót Posła” Jan Ursyn Niemcewicz napisał w burzliwym okresie 1790 roku. Utwór ten jest pierwszą komedią polityczną w Polsce, opartą na ukazaniu konfliktu miedzy sarmackimi konserwatystami a zwolennikami patriotycznego obozu reform. Komedia ta jest prezentacją dwóch zasadniczo różniących się koncepcji Polski. Jedna z nich to koncepcja obozu reform. W utworze przedstawicielem go jest: Podkomorstwo oraz ich syn Walery. Z tymi poglądami zgadza się również wychowana przez nich Teresa. Obóz przeciwny, to obóz wrogi dążeniom reformatów. Reprezentowany jest on przez ojca Teresy - Starostę Gadulskiego, jego żonę oraz przez Szarmanckiego. Postacie można podzielić ze względu na poglądy polityczne: na negatywne, czyli przedstawicieli obozu konserwatystów oraz na pozytywne, czyli reformatów.

Podkomorzy to oświecony patriota i wzór nowoczesnego obywatela. Uważa, ze Sejm podejmuje decyzje wielkiej rangi, ale poprawa sytuacji w ojczyźnie zależy od każdego obywatela: 
,, I my sami byliśmy nieszczęść naszych winą. 
Gnijąc w zabytkach, lenistwie i biesiad zwyczaju 
Myśleliśmy o sobie, a nigdy o kraju.” Usiłuje podporządkować swoje życie dobru kraju. Podkomorzy to człowiek honoru , umiejący zachować umiar w każdej dziedzinie życia, dbający o zachowanie ciągłości tradycji. Wraz ze swoja żoną tworzą idealne małżeństwo Wychowali swoje dzieci tak aby służyły krajowi i są z nich dumni: 
,, Tęskno mi bez nich, ale w tym chlubę znajduje, 
Że każdy mój syn służy, żaden nie próżnuje.” 
Podkomorzy jest należącym do starszego pokolenia szlachcicem, ale umie właściwie ocenić sytuacje panującą w kraju oraz swoje możliwości jej poprawienia. Szlachcic ostro krytykuje upadek tradycji i obyczajów szlacheckich, które doprowadziły kraj do anarchii i spowodowały kryzys praworządności. Ideałem kobiety dla niego jest jego żona oraz te wszystkie niewiasty 
,, Co żyją skromnie, kraj swój nad wszystko kochają, 
Obywatelskie cnoty w swych synów wpajają.” 
Podkomorzy najwyżej ceni dobro publiczne. Wierzy, że zawarty w 1970 roku sojusz z Prusami obroni kraj przed nadmierna ingerencją cesarskiej Rosji. Bohater wyraża przekonanie, iż ,, Dom zawsze ustępować powinien krajowi”. Postać literacka jest przeciwnikiem liberum veto , wolnej elekcji. Troszczący się o dobro i szczęście swej rodziny oraz całego kraju Podkomorzy pod koniec komedii wypowiada życzenie którego adresatami są wszyscy Polacy: 
,, Bodajbyśmy, wraz dzieląc pomyślne godziny 
Między słodkim staraniem krewnym i domowi, 
I tym, co się należy własnemu krajowi, 
Cnotliwie wszyscy w zgodzie i jedności żyli 
I na szczęście ojczyzny i dzieci patrzyli”. 
Podkomorzyna to idealna żona i matka, kultywująca w swoim domu staroszlacheckie cnoty. Inteligentna, potrafi dowcipnie dociąć wypowiadającemu uwagi polityczne Staroście. Należy do grona kobiet, które, jak sama określa: 
,, ... umieją szanować święte stadła związki 
I pełnia dobrych żon i matek obowiązki”. 
Najbardziej ceni szczęście rodzinne, ,, cnoty domowe” i dobre obyczaje. 
Walery to syn Podkomorzego, poseł na sejm, młodzieniec aktywnie działający w życiu politycznym kraju. Wychowany w duchu oświeceniowym i poszanowaniu dla tradycji szlacheckiej. Jest on człowiekiem, który w życiu kieruje się prawdziwymi wartościami: miłością, honorem, uczciwością. Szanuje i poważa swoich rodziców, prawdziwie kocha Teresę, która pragnie pojąc za żonę Wybierając ją kieruje się chęcią pozyskanie partnerki o podobnych do jego przekonaniach. Wiernie śluzy krajowi, uważając to za swój patriotyczny obowiązek. Walery czuje się szlachcicem , ale zgodnie z jego poglądami miarą szlachectwa jest patriotyzm i troska o dobro kraju.W rozmowie z Szarmanckim tłumaczy mu, że najważniejsze to: 
,, Pamiętać, żeś Polakiem, żeś obywatelem, 
Żeś najpierwsze twe winien ojczyźnie usługi”. 
Walery to idealny młody Polak, wzór patriotyzmu i ludzkich cnót. 
Teresa to młoda dziewczyna, która zaskakuje rozwagą, mądrością podejmowanych decyzji, dojrzałością Skutecznie opiera się zalotom Szarmanckiego , który potrafi jedynie składać puste obietnice. Dziewczyna kocha Walerego, jest stała w uczuciach, potrafi właściwie ocenić jego zalety i wady. Mądra, skromna potrafi docenić również własne zalety- zna swoją wartość. 
Starosta Gadulski jest centralną postacią ,,Powrotu Posła”, wyznawcą konserwatywnych poglądów staroszlacheckich. Jest typowym Sarmatą. Słowo honoru nic dla niego nie znaczy, ponieważ stara się nie dopuścić do przyrzeczonego kiedyś małżeństwa Teresy z Walerym. Do poślubienia drugiej żony skłoniły go powody materialne, miedzy nim a Starościną nie ma miłości i zrozumienia. Zgodnie ze swym nazwiskiem Starosta jest rozgadany, kłótliwy i zrzędliwy Jego długie tyrady zawierają jednak same frazesy i puste słowa. Poglądy polityczne Gadulskiego świadczą o jego zacofaniu umysłowym i są wyrazem przesadnego, zaślepionego konserwatyzmu. Na temat wojny Rosji i Austrii przeciwko turcji wypowiada nonsensowne uwagi: 
,, ... ta wojna, która się wokół nasz szerzy, 
Potrwa - może się mylę - albo mniej lub więcy 
Potrwa - lat osiemnaście i dziewięć miesięcy; 
Potem zgodzą się, jak się każdy już zamorduje. 
Bo zwyczajnie po wojnie pokój następuje”. 
Przewidywania polityczne Starosty są całkowicie bezpodstawne i świadczą o jego niewiedzy na temat stosunków międzynarodowych. Kompromitujące są również jego poglądy na temat sojuszy Polski z innymi krajami: 
,, Polska nigdy się z nikim łączyć nie powinna; 
A jeżeli koniecznie o przymierze chodzi, 
Niech się z dalekim łączy, co jej nie zaszkodzi. 
Hiszpanią, Portugalią, nawet z Ameryką ...”. 
Starosta sprawował dwie funkcji publiczne: urząd starosty i deputata do trybunału Gadulski to typowy pieniacz, skory do procesowania się, kłótni, chciwy, kierujący się w życiu prywatą i brakiem zasad moralnych. W komedii politycznej występuje jako zwolennik stronnictwa konserwatywnego. Przeciwny wszelkim reformom, krytykuje działalność Sejmu Czteroletniego: 
,, Dlaczego ten rząd? Po co te wszystkie odmiany? 
Alboż źle było dotąd?”. 
Tęskniąc za wystawnym życiem Polaków pod rządami Sasów, Starosta stoi na straży ,, złotej wolności” szlacheckiej, broni liberum veto, które nazywa ,, wolności zrzenicą”, popiera wolna elekcję i konfederację, nie przeszkadza mu obca interwencja w prywatne sprawy Polski. Ideałem dla niego są czasy, kiedy ,, wszyscy byli kontenci, robiono co chciano”. Argumentacja bohatera poparta przyznaniem się do nieuctwa, demaskuje go jako człowieka ograniczonego: 
,, Ja, co nigdy nie czytam, lub przynajmniej mało, 
Wiem, że tak jest najlepiej, jak przedtem bywało”. 
Gadulski w pełnieniu swych funkcji ucieka się do niesprawiedliwości, motorem jego postępowania są zazwyczaj pieniądze Postać ta nie posiada cech pozytywnych. 
Starościna to typowa żona modna. Najważniejsza dla niej jest ogłada towarzyska, która można nazwać grą pozorów. Rozciąga się ona na wszystkie płaszczyzny życia. Żona Starosty wykazuje się pozornie znajomością języków obcych, ale nie mówi dobrze ani po Polsku, ani po Francusku. Przykładem jest przysłany przez nią bilet, który zupełnie ją kompromituje: 
,, Bardzo jestem rozgniewana, że nie mogę udać się na przyjemne ich śniadanie: głowa źle mi robiła przez całą noc i koszmar przeszkadzał mi zamknąć oko ...”. 
Zwroty obce wprowadza nader często, a swój image dostosowuje do całości obrazu. 
Starościna niemal uwielbia fircyka Szarmanckiego, widzi w nim ideał mężczyzny Jest kobietą próżną, ceni bogactwo. Zbyt wiele w niej pozy, udawania, nie zostaje wiec miejsca na zachowania autentyczne i troskę o sprawy ojczyzny. 
Szarmancki to typowy fircyk, wychowany do dworskiego życia. Ceni rozrywkę i zabawę, a celu szuka w zdobywaniu względów kobiet. Nie zawsze robi to w sposób uczciwy, o czym świadczy przekupstwo malarza, chęć zdobyci Teresy obietnicami dobrobytu. W rzeczywistości nie zależy mu na uczuciach, wartością ważniejsza są dla niego pieniądze, posag, możliwość szybkiego i łatwego wzbogacenia. 
Według niego Polska pod wpływem reform zmieniła się na gorsze. Szarmancki całkowicie podporządkował się obcej modzie. Mimo że ojciec nakazał mu udział w sejmikach, on wybrał zabawę: 
,, Wołałem przegrać dobra niż pilnować sprawy”. 
Szarmancki żadnego zadania nie potrafił dobrze wypełnić: nie zabawił długo w kancelarii królewskiej, bo nie potrafił dochować tajemnicy, nie zatrzymała go tez na dłużej służba w piechocie. Był we Francji , ale nie rewolucja go tam interesowała tylko kobiety, teatry, ogrody i foksale. Rzuca to ogromny cień na jego osobę Jako człowiek młody powinien interesować się sprawi narodu i toczących się obrad sejmowych. On natomiast umie rozmyślać tylko o miłostkach: 
,, Patrzaj, te wszystkie piękne brunetki, blondynki 
Płaczą dziś po mnie, jęczą, chorują i mdleją 
Każda, że się powrócę, cieszy się nadzieją: 
Myli się, będę srogim i nieprzebłaganym”. 
Postać tego bohatera jest zaprzeczeniem wszystkich staropolskich cnót ziemiańskich

Jan Ursyn Niemcewicz cechy negatywne i pozytywne przyznawał bohaterom według własnych poglądów politycznych. Autor prowadził żywa działalność polityczną. Był posłem stronnictwa patriotycznego, bronił mieszczan i Komisji Edukacji Narodowej, krytykowanej przez konserwatywną szlachtę „Powrót Posła” miał wpłynąć na społeczeństwo i podkreślić wagę podejmowanych na Sejmie uchwal.

    

                                                                                 Myśle że pomogłam??

                                                                                  Mam szansę na naj??