Kościół feudalny - jako jednostka był ważnym elementem systemu oraz częścią drabiny feudalnej. Na jej samej górze zasiadał król, następnie kler (arcybiskup lub biskup), niżej - rycesrstwo, a na samym dole - chłopi. Kościół posiadał ogromne ilości włości senioralnych (majątki ziemskie). Biskupi otrzymywali je od władców na warunkach lennych co upodabniało wyższy kler do wasali królewskich. Nie będąc ich w stanie zagospodarować z chęcią przekazywali je, w zamian za zapłatę czynszu czy rentę odrobkową. Ceremoniał nadania lenna wiązał się z inwestyturą, która polegała na złożeniu hołdu i przysięgi lennej w zamian za pastorał i pierścień będących oznaką godności. Biskupi posiadali takie same prawa jak świeccy możnowładcy. Kościół pobierał dziesięcinę czyli inaczej obowiazujący podatek, który stanowił dziesiątą cześć dochodów świeckich przeznaczając go na utrzymanie duchowieństwa. Duchowni byli też posiadaczmi od władcy tzw. immunitetu, który uwalniał ich dobra w całości lub części od świadczeń na rzecz państwa. Za wierność otrzymywali beneficja co oznaczało, że mogli dożywotnio czerpać dochody czy sprawować określone stanowiska. Wkrótce dzięki dochodowości beneficjów kościół stał się jedną z najbogatszych i najpotężniejszych instytucji oraz właścicielem przeogromnego majątku ziemskiego przyczyniając się do dualizmu gospodarczego Europy.
KOŚCIÓL ŚREDNIOWIECZNY BYŁ PODSTAWOWĄ ORGANIZACJI SPOŁECZNEJ. BYŁ POSIADACZEM ZIEMSKIM I WIELKIM FEUDAŁEM. ZYSKI Z DÓBRKOŚCIELNYCH SŁUZYŁY UTRZYMANIU KLERU, CZĘSTO WYSTAWNEMU ŻYCIU WYZSZEGO DUCHOWIEŃSTWA. bISKUPI I PRZEŁOŻENI KLASZTORÓW NALEZELI DO WPŁYWOWYCH LUDZI W PAŃSTWIE. ŚRTEDNIOWIECZNY KOŚCIÓŁ MIAŁ MONOPOL NA NAUCZANIE.
Kościół feudalny - jako jednostka był ważnym elementem systemu oraz częścią drabiny feudalnej. Na jej samej górze zasiadał król, następnie kler (arcybiskup lub biskup), niżej - rycesrstwo, a na samym dole - chłopi. Kościół posiadał ogromne ilości włości senioralnych (majątki ziemskie). Biskupi otrzymywali je od władców na warunkach lennych co upodabniało wyższy kler do wasali królewskich. Nie będąc ich w stanie zagospodarować z chęcią przekazywali je, w zamian za zapłatę czynszu czy rentę odrobkową. Ceremoniał nadania lenna wiązał się z inwestyturą, która polegała na złożeniu hołdu i przysięgi lennej w zamian za pastorał i pierścień będących oznaką godności. Biskupi posiadali takie same prawa jak świeccy możnowładcy. Kościół pobierał dziesięcinę czyli inaczej obowiazujący podatek, który stanowił dziesiątą cześć dochodów świeckich przeznaczając go na utrzymanie duchowieństwa. Duchowni byli też posiadaczmi od władcy tzw. immunitetu, który uwalniał ich dobra w całości lub części od świadczeń na rzecz państwa. Za wierność otrzymywali beneficja co oznaczało, że mogli dożywotnio czerpać dochody czy sprawować określone stanowiska. Wkrótce dzięki dochodowości beneficjów kościół stał się jedną z najbogatszych i najpotężniejszych instytucji oraz właścicielem przeogromnego majątku ziemskiego przyczyniając się do dualizmu gospodarczego Europy.
KOŚCIÓL ŚREDNIOWIECZNY BYŁ PODSTAWOWĄ ORGANIZACJI SPOŁECZNEJ. BYŁ POSIADACZEM ZIEMSKIM I WIELKIM FEUDAŁEM. ZYSKI Z DÓBRKOŚCIELNYCH SŁUZYŁY UTRZYMANIU KLERU, CZĘSTO WYSTAWNEMU ŻYCIU WYZSZEGO DUCHOWIEŃSTWA. bISKUPI I PRZEŁOŻENI KLASZTORÓW NALEZELI DO WPŁYWOWYCH LUDZI W PAŃSTWIE. ŚRTEDNIOWIECZNY KOŚCIÓŁ MIAŁ MONOPOL NA NAUCZANIE.