Sarmaci byli znakomitymi wojownikami, wprawianymi w wojenne rzemiosło już od dzieciństwa . Ich taaktyka oparta była na działaniach grup lekkozbrojnych konnych łuczników. Dopier Roksolanie utworzyli oddziały katafraktów– ciężkiej kawalerii, walczącej w zwartym szyku. Tej taktyki nie stosowali Jazygowie i Alanowie, którzy używali łuków typu huńskiego.Organizacja społeczna Sarmatów była bardzo podobna do scytyjskiej. Po okresie wojen i podbojów wytworzyła się warstwaarystokracji, przedstawiciele której chowani byli w bogato wyposażonych kurhanach. Charakterystyczną cechą społecznych stosunków w sarmackich plemionach jest ważna rola kobiety w społeczności. Stosunkowa duża liczba grobów uzbrojonych kobiet, zwłaszcza na cmentarzyskach zachodnich Sarmatów, świadczy o pewnych elementachmatriarchatu, które przetrwały z wcześniejszych okresów. Herodot twierdzi, że Sauromaci – wcześni, zachodni Sarmaci – pochodzili ze związku Amazonek ze Scytami.O wierzeniach Sarmatów wiadomo niewiele. Prawdopodobnie oddawali cześć słońcu i ogniu. Z tym ostatnim wiążą się odnajdywane w grobach sarmatek małe terakotowe ołtarzyki.
Germanie, – odłam Indoeuropejczyków żyjący w północnej i środkowo-północnej Europie, na północ odludów celtyckich, posługujący się językami germańskimi.
Germanami przyjęło się nazywać grupę ludów z indoeuropejskiej rodziny językowej, która pod koniec młodszej epoki kamienia osiedliła się w przybliżeniu pomiędzy Marną i Bugiem, na południu sięgając Dunaju. Praojczyzną tych ludów jest obszar dzisiejszej Danii, południowej Skandynawii i Szlezwiku. Nazwę Germanie, po raz pierwszy użył Poseidonios a w ślad za nim Juliusz Cezar.
Charakterystyk będzie o Sarmatach
Sarmaci byli znakomitymi wojownikami, wprawianymi w wojenne rzemiosło już od dzieciństwa . Ich taaktyka oparta była na działaniach grup lekkozbrojnych konnych łuczników. Dopier Roksolanie utworzyli oddziały katafraktów– ciężkiej kawalerii, walczącej w zwartym szyku. Tej taktyki nie stosowali Jazygowie i Alanowie, którzy używali łuków typu huńskiego.Organizacja społeczna Sarmatów była bardzo podobna do scytyjskiej. Po okresie wojen i podbojów wytworzyła się warstwaarystokracji, przedstawiciele której chowani byli w bogato wyposażonych kurhanach. Charakterystyczną cechą społecznych stosunków w sarmackich plemionach jest ważna rola kobiety w społeczności. Stosunkowa duża liczba grobów uzbrojonych kobiet, zwłaszcza na cmentarzyskach zachodnich Sarmatów, świadczy o pewnych elementachmatriarchatu, które przetrwały z wcześniejszych okresów. Herodot twierdzi, że Sauromaci – wcześni, zachodni Sarmaci – pochodzili ze związku Amazonek ze Scytami.O wierzeniach Sarmatów wiadomo niewiele. Prawdopodobnie oddawali cześć słońcu i ogniu. Z tym ostatnim wiążą się odnajdywane w grobach sarmatek małe terakotowe ołtarzyki.
Germanie, – odłam Indoeuropejczyków żyjący w północnej i środkowo-północnej Europie, na północ odludów celtyckich, posługujący się językami germańskimi.
Germanami przyjęło się nazywać grupę ludów z indoeuropejskiej rodziny językowej, która pod koniec młodszej epoki kamienia osiedliła się w przybliżeniu pomiędzy Marną i Bugiem, na południu sięgając Dunaju. Praojczyzną tych ludów jest obszar dzisiejszej Danii, południowej Skandynawii i Szlezwiku. Nazwę Germanie, po raz pierwszy użył Poseidonios a w ślad za nim Juliusz Cezar.