Question

Rozwój orkiestry od wczesnego klasycyzmu do początku romantyzmu

Answer 1

Nazwa „orkiestra” pojawiła się już w starożytnej Grecji, gdzie oznaczała scenę, na której chór śpiewał i tańczył.

Klawesyn zniknął ze składu orkiestry we wczesnym klasycyzmie, a funkcję kierującego próbowano przekazać pierwszemu skrzypkowi – koncertmistrzowi. Jednakże praktyka ta się nie zawsze sprawdzała, gdyż pozbawiała zespół najlepszego muzyka. W XVIII wieku przed zespołami stanęli dyrygenci, których zadaniem było kierowanie wchodzącymi w ich skład muzykami. Ruchy rąk oznaczały wejście i zakończenie odpowiednich głosów. W tym czasie również wprowadzono wiele gestów,  które po pewnych zmianach obowiązują do dziś. Początkowo rola dyrygenta ograniczała się do nadzorowania równej gry wszystkich instrumentów,  później jednak dyrygent zaczął odpowiadać za kształt artystyczny utworu.

W epoce klasycznej wzorcowym przykładem orkiestry stała się orkiestra mannheimska, z nowoczesną instrumentacją. W jej skład wchodził kwintet smyczkowy ( pierwsze i drugie skrzypce, altówka, wiolonczela i kontrabas ), oraz oboje, rogi flety, klarnety i kotły ( później trąbki i puzony ).

Ulepszenie systemów klapowych i wentylowych w instrumentach dętych w okresie romantyzmu znacznie poszerzyło ich możliwości. Monumentalne dzieła kompozytorów romantycznych ( R. Wagner,G.  Mahler,R. Strauss, H. Berlioz ) wymagały wielkiej obsady orkiestry symfonicznej ( kilkaset osób ).

 

 

Oczywiście nie jest to kopia z netu, tylko tekst opracowywany i pisany ręcznie. Pozdrawiam.