Zaznaczamy miejsca zerowe na osi i rysujemy przybliżony wykres - patrz załącznik rys. 1. Zaczynamy rysować z prawej strony od dołu, bo współczynnik przy największej potędze zmiennej x jest ujemny (- 3x² · x · x = - 3x⁴, czyli - 3 < 0), wykres przecina oś w miejscach zerowych, bo pierwiastki są 1-krotne. Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań nierówności (-3x² + 2x + 9)(x - √3)(x + √3) ≥ 0, czyli zbiór tych argumentów, dla których wartości nieujemne (większe lub równe zero), pamiętając o dziedzinie nierówności wyjściowej, zatem:
Wyznaczamy miejsca zerowe:
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi i rysujemy przybliżony wykres - patrz załącznik rys. 2. Zaczynamy rysować z prawej strony od góry, bo współczynnik przy największej potędze zmiennej x jest dodatni (3x² · x · x = 3x⁴, czyli 3 > 0), wykres przecina oś w miejscach zerowych, bo pierwiastki są 1-krotne. Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań nierówności (3x² + 2x - 9)(x - √3)(x + √3) ≤ 0, czyli zbiór tych argumentów, dla których wartości niedodatnie (mniejsze lub równe zero), pamiętając o dziedzinie nierówności wyjściowej, zatem:
Ostatecznie zbiorem rozwiązań nierówności wyjściowej jest suma rozwiązań rozpatrywanych nierówności, zatem otrzymujemy:
Zastrzeżenie:
Wyznaczamy miejsca zerowe:
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi i rysujemy przybliżony wykres - patrz załącznik rys. 1.
Zaczynamy rysować z prawej strony od dołu, bo współczynnik przy największej potędze zmiennej x jest ujemny (- 3x² · x · x = - 3x⁴, czyli - 3 < 0), wykres przecina oś w miejscach zerowych, bo pierwiastki są 1-krotne.
Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań nierówności (-3x² + 2x + 9)(x - √3)(x + √3) ≥ 0, czyli zbiór tych argumentów, dla których wartości nieujemne (większe lub równe zero), pamiętając o dziedzinie nierówności wyjściowej, zatem:
Wyznaczamy miejsca zerowe:
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi i rysujemy przybliżony wykres - patrz załącznik rys. 2.
Zaczynamy rysować z prawej strony od góry, bo współczynnik przy największej potędze zmiennej x jest dodatni (3x² · x · x = 3x⁴, czyli 3 > 0), wykres przecina oś w miejscach zerowych, bo pierwiastki są 1-krotne.
Z wykresu odczytujemy zbiór rozwiązań nierówności (3x² + 2x - 9)(x - √3)(x + √3) ≤ 0, czyli zbiór tych argumentów, dla których wartości niedodatnie (mniejsze lub równe zero), pamiętając o dziedzinie nierówności wyjściowej, zatem:
Ostatecznie zbiorem rozwiązań nierówności wyjściowej jest suma rozwiązań rozpatrywanych nierówności, zatem otrzymujemy: