W Cezaropampiźmie to państwo wraz z władcą np. cesarzem stoi w hierarchi ponad Kościołem, oraz jego przywódcą Papieżem. Wówczas rządzący zwykle jawnie sprzeciwiali się teokracji czyli nie zgadzali się na to aby to najwyższy kapłan lub hierarcha kościoła sprawował władzę w państwie. Cezaropamizm wykluczał także mieszanie się dwuch dziedzin : polityki, życia koscielnego (religii). Te dwie dziedziny zycia były wówczas całkowicie od siebie oddzielone więc normy morlane jakie prezentowali duchowni nie mogły przekłądac się na język polityki którą reprezentował rządzący. Uniemożliwiało to rónież wpływ kapłanów na ludzi poprzez nauki koscielne i teologiczne.
Władza panstwowa w tym przypadku dąży do objęcia pełnej kontroli nad duchownymi oraz całą instytucją Kościoła.
Natomiast Papocezaryzm jest tego przeciwieństwem. W tym przypoadku natomiast to Papiez i podlegający mu Kościół jest w dominacji nad władzami państwowymi. Duchowni zwykle lepiej wyksztauceni niż reszta społeczeństwa przejmuja niemal pełną kontrolę nad sprawami politycznymi państwa, oraz miejetnie poprzez wiarę kieruja wyborami oraz decyzjami ludzi. Bardzo znaczącą postacia w tym procesie był Grzegorz VII który rozwinął ideę uniwersalizmu papieskiego, co oznaczało, że zgodnie z nią papież miał za zadanie realizować ideę jedności chrześcijaństwa na świecie.
W Cezaropampiźmie to państwo wraz z władcą np. cesarzem stoi w hierarchi ponad Kościołem, oraz jego przywódcą Papieżem. Wówczas rządzący zwykle jawnie sprzeciwiali się teokracji czyli nie zgadzali się na to aby to najwyższy kapłan lub hierarcha kościoła sprawował władzę w państwie. Cezaropamizm wykluczał także mieszanie się dwuch dziedzin : polityki, życia koscielnego (religii). Te dwie dziedziny zycia były wówczas całkowicie od siebie oddzielone więc normy morlane jakie prezentowali duchowni nie mogły przekłądac się na język polityki którą reprezentował rządzący. Uniemożliwiało to rónież wpływ kapłanów na ludzi poprzez nauki koscielne i teologiczne.
Władza panstwowa w tym przypadku dąży do objęcia pełnej kontroli nad duchownymi oraz całą instytucją Kościoła.
Natomiast Papocezaryzm jest tego przeciwieństwem. W tym przypoadku natomiast to Papiez i podlegający mu Kościół jest w dominacji nad władzami państwowymi. Duchowni zwykle lepiej wyksztauceni niż reszta społeczeństwa przejmuja niemal pełną kontrolę nad sprawami politycznymi państwa, oraz miejetnie poprzez wiarę kieruja wyborami oraz decyzjami ludzi. Bardzo znaczącą postacia w tym procesie był Grzegorz VII który rozwinął ideę uniwersalizmu papieskiego, co oznaczało, że zgodnie z nią papież miał za zadanie realizować ideę jedności chrześcijaństwa na świecie.