Polityka gospodarcza – jest to świadome oddziaływanie władz państwowych na gospodarkę narodową- na jej dynamikę i strukturę, na stosunki ekonomiczne w państwie oraz jego relacje gospodarcze z zagranicą.
Polityka gospodarcza – jest praktycznym zastosowaniem praw ujawnionych przez teorię ekonomii dla osiągnięcia za pomocą metod racjonalnego gospodarowania, celów określonych przez państwo.
Podmiot realizujący politykę gospodarczą – władza państwa.
Władza państwa – struktura administracyjna dysponująca władzą: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, centralne oraz lokalne instytucje i urzędy publiczne, których działalność związana jest z funkcjonowaniem danego systemu społeczno-gospodarczego (w wąskim rozumieniu – rząd).
Przedmiot oddziaływania – gospodarka narodowa.
Gospodarkę narodową określamy często mianem wielkiego systemu społecznego, chcąc przez to podkreślić, że jest ona pewną całością, składającą się z wielu sprzężonych ze sobą elementów służących wspólnemu celowi zaspakajaniu potrzeb ludzkich, przez produkcję dóbr i usług oraz podział między członków społeczeństwa.
O poziomie zaspakajania potrzeb narodu rozstrzyga przede wszystkim stan gospodarki kraju.
O stanie gospodarki decydują:
- potencjalne możliwości produkcyjne gospodarki, będące funkcją zasobów naturalnych , majątkowych i potencjalnych zasobów pracy
P = f(N, M, L)
w krótkim okresie potencjał ten traktujemy jako zmienne niezależne, w długim okresie pożądane jest oddziaływanie na wzrost zasobów, a przez to na powiększenie potencjału ekonomicznego kraju
- wielkość faktycznej działalności gospodarczej – syntetyczną miarą rozmiarów produkcji jest produkt narodowy brutt PNB (GNP – Gross National Produkt)
Cele polityki gospodarczej:
1) krótkookresowe:
- przeciwdziałanie bezrobociu
- walka z inflacją
- zapobieganie bieżącym wahaniom koniunktury
- równowaga bilansu płatniczego
2) długookresowe:
- regulowanie długookresowej stopy wzrostu gospodarczego
- przemiany strukturalne gospodarki
- oddziaływanie na kierunki postępu naukowo-technicznego
- ochrona środowiska.
Cele konkurencyjne – realizacja jednego z wyznaczonych celów wchodzących w skład określonego zespołu wyklucza lub utrudnia osiągnięcie innego (np. magiczny kwadrat), wynika m. in. zasobów oraz braku wypracowanych metod realizacji celów:
- inflacja i bezrobocie
- wzrost gospodarczy a walka z inflacją
- wzrost gospodarczy a ograniczenie bezrobocia
- wzrost gospodarczy a redystrybucja dochodów
- redystrybucja dochodów a bezrobocie
- redystrybucja dochodów a inflacja.
Cele komplementarne np. popieranie rozwoju drobnej przedsiębiorczości i walka z bezrobociem.
Cele ekonomiczne:
1) pomnażanie bogactw kraju
- efektywne wykorzystanie zasobów, wzrost gospodarczy
ROLA PAŃSTWA W NOWOCZESNEJ GOSPODARCE RYNKOWEJ
Polityka gospodarcza – jest to świadome oddziaływanie władz państwowych na gospodarkę narodową- na jej dynamikę i strukturę, na stosunki ekonomiczne w państwie oraz jego relacje gospodarcze z zagranicą.
Polityka gospodarcza – jest praktycznym zastosowaniem praw ujawnionych przez teorię ekonomii dla osiągnięcia za pomocą metod racjonalnego gospodarowania, celów określonych przez państwo.
Podmiot realizujący politykę gospodarczą – władza państwa.
Władza państwa – struktura administracyjna dysponująca władzą: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, centralne oraz lokalne instytucje i urzędy publiczne, których działalność związana jest z funkcjonowaniem danego systemu społeczno-gospodarczego (w wąskim rozumieniu – rząd).
Przedmiot oddziaływania – gospodarka narodowa.
Gospodarkę narodową określamy często mianem wielkiego systemu społecznego, chcąc przez to podkreślić, że jest ona pewną całością, składającą się z wielu sprzężonych ze sobą elementów służących wspólnemu celowi zaspakajaniu potrzeb ludzkich, przez produkcję dóbr i usług oraz podział między członków społeczeństwa.
O poziomie zaspakajania potrzeb narodu rozstrzyga przede wszystkim stan gospodarki kraju.
O stanie gospodarki decydują:
- potencjalne możliwości produkcyjne gospodarki, będące funkcją zasobów naturalnych , majątkowych i potencjalnych zasobów pracy
P = f(N, M, L)
w krótkim okresie potencjał ten traktujemy jako zmienne niezależne, w długim okresie pożądane jest oddziaływanie na wzrost zasobów, a przez to na powiększenie potencjału ekonomicznego kraju
- wielkość faktycznej działalności gospodarczej – syntetyczną miarą rozmiarów produkcji jest produkt narodowy brutt PNB (GNP – Gross National Produkt)
Cele polityki gospodarczej:
1) krótkookresowe:
- przeciwdziałanie bezrobociu
- walka z inflacją
- zapobieganie bieżącym wahaniom koniunktury
- równowaga bilansu płatniczego
2) długookresowe:
- regulowanie długookresowej stopy wzrostu gospodarczego
- przemiany strukturalne gospodarki
- oddziaływanie na kierunki postępu naukowo-technicznego
- ochrona środowiska.
Cele konkurencyjne – realizacja jednego z wyznaczonych celów wchodzących w skład określonego zespołu wyklucza lub utrudnia osiągnięcie innego (np. magiczny kwadrat), wynika m. in. zasobów oraz braku wypracowanych metod realizacji celów:
- inflacja i bezrobocie
- wzrost gospodarczy a walka z inflacją
- wzrost gospodarczy a ograniczenie bezrobocia
- wzrost gospodarczy a redystrybucja dochodów
- redystrybucja dochodów a bezrobocie
- redystrybucja dochodów a inflacja.
Cele komplementarne np. popieranie rozwoju drobnej przedsiębiorczości i walka z bezrobociem.
Cele ekonomiczne:
1) pomnażanie bogactw kraju
- efektywne wykorzystanie zasobów, wzrost gospodarczy
- przemiany strukturalne
- wzrost przedsiębiorstw
- równowaga gospodarcza
- wzrost udziału w międzynarodowym podziale pracy
2) powiększenie dobrobytu.
Cele społeczne:
- sprawiedliwy podział dochodu
- gwarancje zatrudnienia
- wyrównane szanse awansu
- dostęp do dóbr kulturalnych i oświaty
- zapewnienie ochrony zdrowia
- zabezpieczenie społeczne.