cbr
Homeostaze można określić jako ogólny stan równowagi. Jest to pewna zdolność do utrzymania korzystnych wartości (przedziału wartości) w jakim organizm funkcjonuje poprawnie i tyczy się ona w zasadzie każdej czynności biochemicznej. Poziom cukru we krwi jest bardzo kluczowym parametrem wpływającym na prace organizmu. Regulacja ta odbywa się na drodze hormonalnej. Hormony biorące udział w tej regulacji to: Insulina oraz Glukagon. Hormony te produkowane są w narządzie mieszanym*- trzustce. Dokładnym miejscem powstawania insuliny są wyspy Langerhansa Beta,a glukagonu wyspy Langerhansa Alfa. Zarówno insulina jak i glukagon mają charakter białkowy, a więc łączą się na powierzchni błony komórkowej komórek docelowych z odpowiednimi receptorami zapoczątkowując odpowiednie biochemiczne przemiany. Insulina obniża poziom cukru we krwi, stymuluje glikogeneze, zwiększa efekt przenoszenia cukru do komórek. Glukagon jest hormonem o działaniu antagonistycznym do insuliny a więc stymuluje glikogenolize, zmniejsza wydajność przenoszenia cukru do komórek a w konsekwencji tego zwiększa poziom cukru we krwi. Uwalnianie odpowiendiego hormonu przez trzustke jest regulowane na podstawie zawartości cukru we krwi. Całość mechanizmu opiera się na mechanizmie sprzężenia zwrotnego. Hipoglikemia- to stan zbyt niskiego poziomu cukru we krwi, występuje głównie w przypadku głodzenia, gdy rezerwy glikogenu zostaną wyczerpane oraz Hiperglikemia- zbyt wysoki poziom cukru we krwi. Niedobór insuliny związany głównie z patologicznymi zmianami w metabolizmie węglowodanów jest nazwany cukrzycą . W przypadku cukrzycy występuje zbyt wysoki poziom cukru we krwi(hiperglikemia). Wyrózniamy dwa podstawowe typy cukrzycy typu 1- pierwotną, związaną z niedostateczną produkcją insuliny przez trzustke, typu 2- związaną z insulinoodpornością komórek, w konsekwencji prowadzi do wyniszczenia komórek tworzących wyspy Langerhansa Beta co skutkuje zaprzestaniem produkcji insuliny.